Dumoulin bedreiging voor WorldTour
Jasper Stuyven wint zondag weer na anderhalf jaar
Tim Wellens ging in de Ronde van Frankrijk nog ten onder aan hitte en ziekte, maar afgelopen weekend stond hij zegevierend weer op. Dodelijk efficiënt en onweerstaanbaar sterk in de rit naar Houffalize zaterdag. Zondag zat hij voortdurend op vinkentouw, maar ontbrak het tikkeltje kracht om ook de eindoverwinning mee te graaien. Wellens: “Een topweek was het. Het voelt goed om weer op het hoogste niveau mee te koersen. Zaterdag was ik duidelijk sterker dan Dumoulin, maar ik had wel wat geluk met de pech van Sagan. Ik zeg niet dat hij automatisch zou winnen, maar hij reed stevig door. Maar goed, het liep anders. Dumoulin en ik werkten goed samen. Op een paar kilometer voor de streep liet hij weten dat hij er wat door zat en toen geloofde ik echt in de ritoverwinning. Er was geen afspraak om de buit te verdelen, bijvoorbeeld dat ik de rit en hij het klassement zou pakken. Mijn benen waren gewoon beter en dat gaf Tom achteraf ook ruiterlijk toe.”
“Zondag waren de rollen omgekeerd”, gaat Wellens eerlijk verder. “Het was de bedoeling om Dumoulin in de gouden kilometer de leidersplaats te onfutselen. Ik had amper vijf seconden nodig, maar dat plannetje mislukte. Op de Muur van Geraardsbergen voelde ik me nochtans krachtig genoeg om aan te pikken bij de demarrage van Sagan, maar daarna verdween de frisheid. In de slotkilo- meter op de Vesten in Geraardsbergen zakte ik door de groep en verloor ik uiteindelijk nog een kwartminuut op Dumoulin. Gelukkig had ik voldoende over om ritwinnaar Jasper Stuyven nog op de derde plaats te houden in de eindafrekening.”
Revanche?
Na zijn ontgoochelende Tour herstelt Wellens de orde. Voelt zijn prestatie aan als een revanche? “Nee, zo wil ik het niet noemen”, zegt de Limburger. “Mijn conditie was er in de Tour ook, maar omstandigheden beslisten er anders over. Dat ik in dit gezelschap een hele week kan meefietsen voor de prijzen is een duidelijke waardemeter. Ik rijd niet op boosheid. Dat viel me wel op bij Sagan deze week, die bij momenten behoorlijk gefrustreerd was omdat iedereen zijn wiel viseert.” “Hopelijk ben ik nu vertrokken voor een straf najaar, zoals Dylan Teuns. Rijdt me die sterk zeg, ongelooflijk. We hebben geregeld contact met elkaar en ik mocht hem de laatste weken al meermaals feliciteren. Of ik hem tips geef? Ik denk dat ik stilaan tips aan hem ga vragen.”
Tim WELLENS Officieel is de Binck Bank Tour een ‘rittenkoers voor eendagsrenners’, maar het is toch Girowinnaar Tom Dumoulin die het heeft gehaald. “Ik ben als renner geëvolueerd naar het hooggebergte”, evalueerde Dumoulin. “Maar blijkbaar kan ik dit ook nog steeds. Ik ben nu zelfs magerder dan in de Giro, maar toch rijd ik nog altijd goed over kasseien. Van Kuurne-Brussel-Kuurne vorig jaar, zolang was het geleden dat Jasper Stuyven (25) nog een koers had gewonnen. Aan de voet van de Muur van Geraardsbergen lukte het eindelijk opnieuw. “Had ik mezelf gek gemaakt – ‘Ik moet winnen, ik moet winnen’ – dan was het er nooit meer van gekomen.” Vieren was er niet meer bij voor Jasper Stuyven op de kasseien van de Vesten. Na een late aanval had het zo veel energie gekost om voorop te blijven dat een kus met vriendin Elke of zelfs maar een pootje met hond Gust of ploegmaat Edward Theuns niet meer lukte. “Ik was redelijk leeg, ja”, vertelde Stuyven. “Dat was er waarschijnlijk aan te zien.” Tom Dumoulin begon met amper vier seconden voorsprong aan de slotrit, maar druk maakte hij zich geen moment. Na de winst in de Giro is de Nederlander echt wel een koele kikker geworden: “Vroeger hadden die vier seconden me heel zenuwachtig gemaakt. Nu niet meer.” Dat is een leuke constatering. Ik eet een beetje van alle walletjes: de ene periode leg ik me specifiek toe op het klimmen, de andere op het tijdrijden en op een ronde als deze.”
Dumoulin bleef de hele dag rustig: hij scoorde een seconde in de Gouden Kilometer en deed er aan de finish nog eens twaalf bij. “Ik heb in het verleden best vaak