“Invulboeken maken leerlingen én leerkrachten ........ ”
Experten waarschuwen voor dure en nutteloze handboeken in de klas
Een gesel zijn ze, invulboeken in het middelbaar. “Ze prikkelen de leerlingen niet, maar maken wel uitgeverijen rijk”, klaagt Ilse Geerinck aan. Zij leidt leraren op en is moeder van twee scholieren die net een lading invulboeken moesten kopen. Onderwijsexperten treden haar bij. Of de Korinthische zuil iets van de Grieken was. Dat wilde de tienerzoon van Ilse Geerinck (40) weten. Zij stak van wal over de Grieken en hun goden en hun bouwstijl. “Mama, ik heb dat verhaal niet nodig”, zei hij. In zijn invulboek stond: ‘Grieken - Romeinen - Etrusken’. Hij moest gewoon weten met welk volk hij de zuil moest verbinden. Ilse Geerinck wordt er opstandig van. “Elk jaar komen Ilse GEERINCK
Docent er meer van die invulboeken.” Dat zijn handboeken waarin leerstof en oefeningen staan. “De leerling leert vraag en antwoord, of een schema. Dat prikkelt niet, hé. In mijn tijd maakten leerkrachten vaak zelf hun handboek, en er was een schrift om te noteren.” Geerinck werkt aan de Hogeschool UC Leuven-Limburg en de KU Leuven. Daar leidt ze zelf leerkrachten op. “We vormen hen tot mensen die hun vak kennen, die wel gebonden zijn aan eindtermen en leerplannen, maar ook speelruimte vinden. Maar als ik naar de praktijk kijk, zie ik vooral leerkrachten die slaafs de invulboeken volgen.” Conclusie: invulboeken maken leerkracht en leerling lui. En de uitgeverijen rijk. “Ik heb net een lading gekocht voor mijn dochter. 425 euro. En je kan die niet doorverkopen.”
Onprofessioneel
Het kost dus veel. “Maar fundamenteler is de vraag of leerlingen door in te vullen even goed hun leerstof verwerken”, zegt professor onderwijskunde Martin Valcke (UGent). Niet dus. “Als een leerling naar een uitleg luistert, dingen leest op het bord en noteert in zijn eigen woorden, zal hij meer opsteken dan wanneer hij alleen invult. Dankzij noteren krijgen ze het letterlijk in de vingers.”
Ook Lieven Boeve, topman van het katholiek onderwijs, kan zich vinden in de kritiek. “Invulboeken nemen de professionaliteit van de leraars niet ernstig. Ze reduceren hen tot uitvoerders.” Of hij er als topman dan geen zegje in heeft? “Wij maken de leerplannen, maar de scholen beslissen zelf welke boeken ze gebruiken. Bovendien promoten sommige uitgeverijen die invulboeken.” Dat spreken ze tegen bij Van In, de grootste uitgever van schoolboeken in Vlaanderen. “Wij bieden meestal een handboek en een invulschrift, of een leerwerkboek. De term invulboek gebruiken we niet.” Leerwerkboeken dus. “En die worden het vaakst gekozen door de scholen.”
Elk jaar komen er meer invulboeken, maar die prikkelen niet