MAKEN TOPLONEN SPELERS LUI?
Anderlecht betaalde nooit zoveel aan spelerslonen. Lukasz Teodorczyk, Kara Mbodj, Nicolae Stanciu: ze verdienen 1,5 miljoen euro bruto per jaar en meer. En toch stelt manager Herman Van Holsbeeck na de gemiste competitiestart (4 op 15) vast dat de honger minder groot is. RSCA zwoer in 2013 nochtans de torenhoge salarissen af, maar Teodorczyk wrong de club weer in die positie. Herman Van Holsbeeck vroeg onlangs de resultaten van de fysieke tests op. Daaruit bleek dat veel (bepalende) spelers een pak minder scherp waren dan een jaar geleden. “Onze jongens denken dat het volstaat om het veld op te gaan om te winnen”, stelde de manager. “Iemand als Teo is gemakzuchtiger sinds hij een nieuw contract tekende, maar ik verwacht dat hij even hard werkt als in het titeljaar.” Opvallende vaststelling: Teodorczyk maakte als huurling 25 goals. Sinds Anderlecht hem op 30 maart een driejarig contract gaf met een salaris van 1,7 miljoen euro scoorde hij amper drie keer.
Teo aan de basis
Na het kampioenjaar 2012-2013 zwoeren de Brusselaars nochtans de torenhoge lonen af. Dieumerci Mbokani en Milan Jovanovic waren toen financiële risico’s. Sindsdien werden grootverdieners als Lucas Biglia, Silvio Proto en Matias Suarez afgevoerd en Van Holsbeeck stelde enkele maanden geleden nog dat het ideale concept een lager basisloon was met grote bonussen. Toch zit RSCA bij heel veel spelers nu weer in hetzelfde schuitje: gigantische contracten, zelfs nog groter dan in 2013. Daar zijn enkele verklaringen voor. Als je bijna 10 miljoen betaalt voor Stanciu, moet zijn jaarsalaris recht evenredig met zijn transferprijs zijn. Dat zijn de wetten van de markt. De Roemeen verdient in het Astridpark zo’n 1,5 miljoen euro bruto per jaar.
Maar Anderlecht werd vooral in een moeilijke positie gewrongen door de huur van Lukasz Teodorczyk. Het ware onbegrijpelijk geweest indien paars-wit zijn aankoopoptie van 4,5 miljoen bij Dynamo Kiev niet had gelicht, maar de Pool verdiende in Oekraïne al stukken van mensen. Daarom moest RSCA heel diep in de buidel tasten om Teo aan boord te krijgen. Het ideale scenario was dat de Pool deze zomer voor 15 à 20 miljoen verkocht werd. Dan waren er alleen maar winnaars, maar dat gebeurde niet. Het gevolg van die topcontracten voor Teo en Stanciu liet zich raden. Sleutelspelers als Sofiane Hanni en Kara klopten (terecht) op de deur. Hanni was met 13 goals en 19 assists veel beslissender geweest dan Stanciu en genoot interesse uit Duitsland. Kara kon naar Turkije. Om hen aan boord te houden kon Anderlecht niet anders dan grootverdieners van hen te maken. Als Leander Dendoncker na 31 augustus bijtekent, wordt hij zelfs de allergrootste verdiener in de geschiedenis van de club. Compensatie omdat Anderlecht een onrealistische prijs van 38 miljoen op zijn hoofd plakte.
Onvergeeflijk
Aangezien paars-wit rechtstreeks geplaatst is voor de Champions League en 25 miljoen verdiende aan Tielemans, neemt het momenteel geen financiële risico’s. Zelfs commercieel manager Jo Van Biesbroeck, die erom bekendstaat elke cent twee keer om te draaien, vindt de toplonen verantwoord. Dat legde hij onlangs uit in Trends. “Toen we in 1995 met AB InBev de Amerikaanse baseballclub Toronto Blue Jays in handen kregen, verloren we daar elk jaar miljoenen aan. We zouden dat boeltje wel even saneren en dumpten de hoge loonmassa. Het gevolg was dat het team sportief minder ging presteren én de inkomsten van de ticketing, merchandising en sponsoring daalden. Bij zo’n sportclub mag het vertrekpunt niet zijn dat je break-even wilt draaien. Je moet uitgaan van de sportieve ambitie.”
Teo is gemakzuchtiger sinds hij een nieuw contract tekende, maar ik verwacht dat hij even hard werkt als in het titeljaar Herman VAN HOLSBEEKC
Manager Anderlecht