“Ik heb foute keuzes gemaakt”
MARVIN OGUNJIMI is na Korea, Thailand, Kazachstan en Noorwegen weer in België
Marvin Ogunjimi (29) vertoefde de voorbije twee jaar in Noorwegen, Zuid-Korea, Thailand, Albanië en Kazachstan, maar zocht én vond deze zomer voetbalgeluk dichter bij huis. De ex-aanvaller van KRC Genk scoorde vorig weekend zijn eerste doelpunt voor zijn nieuwe Nederlandse werkgever MVV. “Die avond was het perfecte argument voor mijn terugkeer”, opent Marvin Ogunjimi. “Plots krijg ik opnieuw veel telefoontjes en berichten met felicitaties. Mensen denken dat ik terug ben, maar het belangrijkste blijft het voetbalplezier. Ik had ook aanbiedingen van 1B-clubs, maar ze stelden mijn fitheid in twijfel. MVV bood mij na een korte proefperiode al een contract aan. Het kende mijn kwaliteiten vanuit het verleden. Alles ging bijzonder snel.”
Op je CV pronken de laatste twee jaar vijf clubs uit twee werelddelen.
“Ik kende een goede periode in Noorwegen, maar liep een zwaar kruisbandletsel op. Tijdens die revalidatie trok een Zuid-Koreaanse club aan mijn mouw en maakte ik de overstap. Middenin een zware blessure klopte het financiële plaatje volledig. Er heerste een militair regime: ’s ochtends trainen om 6 uur, gym om 9.30 uur en om 15 uur een derde sessie. Vanaf toen ging het snel en werd ik verhuurd aan een Thaise club. Ik belandde vervolgens terug in Europa via Albanië. Toen wilde ik al naar België terugkeren, maar er kwam niets concreet. Ik hapte uiteindelijk toe voor een avontuur van slechts vier maanden in Kazachstan.”
Hoe waren die buitenlandse ervaringen?
“Ik vond de culturen prachtig. Ze toonden altijd veel respect. Je moest je aanpassen aan een andere levensstijl. De lokale bevolking sprak weinig Engels. Het waren stuk voor stuk mooie landen. Je zou er bij wijze van spreken zelfs moeten spelen met een gebroken been, omdat ze jou als buitenlander zwaar betalen. Als spelers doorbreken in België en Nederland kunnen ze altijd hun bankrekening spijzen in een land als Thailand. Jaja Coelho (ex-Westerlo en -Lokeren) scoort er aan de lopende band en is intussen miljonair.”
Hoeveel impact had het reizen op jouw gezinsleven?
“Mijn zoon (7) en dochter (3) bleven de hele tijd bij hun moeder. Ze zijn me komen bezoeken in Korea en Thailand. Op jonge leeftijd hebben ze al de halve wereld gezien, maar ik had bijzonder veel heimwee. Elke keer die traantjes op de luchthaven deden me ontzettend veel pijn. Ik wilde dat niet meer. Tegen MVV zat mijn zoontje Jayden een eerste keer in de tribune en ik scoorde direct. Het was een emotioneel moment. Trouwens, hij was ook aanwezig bij mijn debuut in Korea en toen scoorde ik ook meteen. Toeval?”
Wil je je nu definitief settelen in Leest?
“Mijn kinderen zijn mijn alles. Werken zal altijd terugkomen, maar de jeugd van je eigen kinderen maak je maar één keer in je leven mee. Ik wil hen groot zien worden, zodat ik later niet het verwijt zal krijgen dat ik er niet voor hen was. Als ze met een dikke cheque vanuit Azië staan te wapperen, hoeft het momenteel niet meer voor mij. Niets staat mijn geluk nog in de weg.”
Mis je respect in het Belgische voetbal?
“Veel spelers die naar België terugkeren - en die soms meer bewezen hebben dan ik - hebben het lastig om opnieuw aan de bak te komen. Ik vind dat een gebrek aan respect. Julien Gorius is een voorbeeld. Goede prestaties bij Mechelen en Genk, maar na zes maanden in China zou hij precies niet meer kunnen voetballen. Dat is fout. Ik weet ook dat ik de laatste twee seizoenen in België mijn rendement niet heb gehaald. Daar kijken ze liever naar dan naar hetgene dat ik daarvoor wel heb gedaan. Ik won met KRC Genk de beker en het kampioenschap en speelde voor de nationale ploeg. Niemand kan me die ervaringen afpakken.”
Hoe ga je om met kritiek?
“Vroeger trok ik me alle kritieken fel aan, maar nu lach ik daarmee. Ik weet dat ik kan voetballen. Ik geloof in mezelf en God. Mijn familie gelooft ook sterk in mij en meer heb ik niet nodig. De buitenwereld oordeelt snel: niet geslaagd in Mallorca en Azië. Ik geef toe dat ik met Mallorca en Standard verkeerde keuzes gemaakt heb, maar daar moet je uit leren. Ik had destijds één seizoen langer in Genk moeten blijven. Ik wil mijn carrière nu opnieuw lanceren met mijn familie dicht aan mijn zijde.”
Ik won de beker en het kampioenschap met Genk en speelde voor de nationale ploeg.
Dat pakt niemand me af
Hoe kijk je aan tegen Genk?
“KRC Genk zal altijd mijn tweede thuis zijn. Supporters zullen daar misschien anders over oordelen door mijn latere verhuur aan Standard, maar dat was achteraf gezien een stomme keuze. KRC Genk zit voor altijd in mijn hart. Ze hebben de beste supporters en het beste bestuur van het land. Als herinnering aan de gewonnen bekerfinale uit
2009 tegen KV Mechelen zal ik zaterdag met mijn zoon de aftrap geven.”
Marvin OGUNJIMI