“Ik zou een goede naturiste zijn”

MECHELEN - Dagelijks mediteren doet ze al. Tot zichzelf komen, balancerend op het water, is nieuw. “Onbeschrijfelijk!”, zo noemt Eva Daeleman haar eerste ervaring met supyoga of yoga op een drijvende plank.

Door Thalisa Devos, foto’s Anja Blevi

De Belgische zomer heeft grillen. Rukwinden, moessonachtige regens en hete temperaturen wisselen elkaar af. Eva Daeleman raakt het niet. Ze woont op vijf minuutjes fietsen van de Egleghemvijver in Mechelen en arriveert op haar helblauwe fiets. In haar yoga-outfit met daarover een grote roze regenjas. Wanneer ze verlegen lacht, breekt de zon finaal door de wolken.

Eva vragen of ze supyoga wil proberen (yoga op een stand up paddle board, red.), is zoals een kind vragen of het z’n vakantie in Disneyland wil spenderen. Het zal haar eerste keer zijn. Ze heeft iets met water. En yoga. Haar reddingsboei, noemt ze dat laatste. Sinds haar burn-out enkele jaren geleden is ze niet meer van de mat te slaan. Het begon als een hobby, vandaag is het een passie. Eentje die ze dagelijks uitoefent en waar ze sinds kort ook haar job van heeft gemaakt. Want sinds augustus staat ze behalve achter de MNM-micro ook in haar eigen yogastudio. Studio Stil. Een yogigroentje is ze dus zeker niet.

Bang van water

Voor supyoga heb je geen ervaring nodig, bezweert lerares Nele. Al is elegantie op zo’n board ook een illusie. Zeker de eerste keer. Eva lacht en trekt zich daar verder weinig van aan. Ze staat vooral te trappelen om het water in te gaan. “Vroeger was ik bang van water. Toen ik alleen rondreisde in Thailand, ben ik gaan duiken en heb ik die angst overwonnen.”

Nele geeft enkele kwieke instructies, schuift Eva de vijver in en peddelt zelf aan een weinig ontziend tempo richting de overkant. Eva volgt iets trager en roept vrolijk: “Ik kom eraan hoor.” De les start zoals een klassieke yogales. Enkele tadasana’s, een plank, cobra, krijger en zelfs een omgekeerde hond. Eva zoekt af en toe haar evenwicht en slaakt een kreetje, maar hoeft allesbehalve onder te doen voor haar lerares van de dag. De fotograaf wacht twee uur lang op het moment waarop ze toch het water intuimelt. Tevergeefs. Eva is zen en geniet zichtbaar. Met de ogen toe en de vingers tokkelend in het water. Drijvend op de glinsterende golfjes en tussen de eendjes door. “Wat een verschil met de witte

Crash

muren van een yogastudio. De connectie met de natuurelementen is onbeschrijfelijk. Het rimpelende water, de wind, de bomen die je tussen de poses door ziet… Dat alles in combinatie met yoga is voor mij het summum. Ik ben net terug van Italië, waar ik drie weken cursus ben gaan volgen. Van 6 uur ’s morgens tot halftien ’s avonds. Elke dag. Ik ben in stukjes uiteengevallen, maar ik heb de fundamenten opnieuw zelf opgebouwd. Tussen 22 andere yogi’s met 14 verschillende nationaliteiten en tegen het decor van de Toscaanse bergen. Mensen die yoga zweverig vinden, snappen het niet zo goed denk ik. In plaats van op te stijgen kom je net heel hard tot jezelf. Met beide voeten op de grond. Het maakt veel los. Zowel fysiek als psychisch.” Van de burn-out die ze kreeg in 2015 en de moeilijke klim terug naar boven, heeft ze nooit een geheim gemaakt. Ze schreef er twee boeken over, Factor 25 en Het jaar van de hond. Maar ook de aanslagen in Brussel van 22 maart waren een spiritueel kantelpunt. “Ik ben altijd zorgeloos geweest, maar sindsdien voel ik dat er iets meer moet zijn. Noem het God, Allah of iets anders. Er is iets groter dan wij.”

Behalve yoga en meditatie heeft ook de natuur haar weer naar de kern van haar zijn gebracht. “Ik heb mijn innerlijke scout herontdekt. De druk in de maatschappij ligt zo hoog. In de jaren waarin ik mijn crash opbouwde, had ik mijn connectie met de natuur verloren. Ik leefde in de stad en liep mezelf voorbij aan het tempo van mijn eigen perfectionisme. Vandaag kan ik mijn luie kant omarmen en laad ik mezelf op door te wandelen, te mediteren en buiten te zijn. De simpliciteit van dat buitenleven rijmen met een leven in de media is steeds moeilijker. Ik ben te veel veranderd. Ik werk nog drie uur per dag voor MNM, de rest spendeer ik aan yoga uitoefenen en les geven. Hoe minder ik hoef te werken, hoe beter. Ik besef dat geld, of veel geld, niet belangrijk is. Ik koop minder en bewuster, maar ik daag mezelf ook uit op andere, kleine manieren. Zo schmink ik me enkel als ik het wil en niet omdat het moet. Daarom alleen al is de zomer fantastisch. Jurkje aan, wég sokken en klaar.”

Verliefd

“Eigenlijk heb ik de afgelopen zes weken onder een steen geleefd. Geen make-up, geen kapper… Zalig.” Eva straalt. En dat is niet alleen te wijten aan de connectie met de natuur. Ze is verliefd. Toen dat nieuws uitlekte, nam ze het heft in eigen handen en postte ze een foto op Instagram, samen met Elmo, haar nieuw lief. “Ik heb er mijn eigen verhaal van gemaakt. Vooraleer iemand anders dat zou doen. Verliefd zijn is een fantastisch gevoel. Daarmee is de kous af. We zijn, samen met mijn hond Olav, een week gaan kamperen in Frankrijk. Buiten leven, vrij zijn. En een beetje stinken. Naar aarde, zweet en barbecue. Heel puur allemaal. Nu ik eraan denk. Eigenlijk zou ik het allerliefst de hele tijd in mijn blootje rondlopen. Ik zou een goede naturist zijn.” (lacht) Ook dat heeft yoga haar geleerd, om een lichaam te aanvaarden zoals het is. “In een strakke lycrabroek, laat staan een bikini, tussen een groepje vreemden gaan staan, ik zou het enkele jaren geleden niet gedurfd hebben. Vandaag zie ik mijn lichaam graag zoals het is, en zorg ik er ook zo voor. Een recente studie poneerde dat vrouwen het gelukkigst zijn met hun lijf op hun 65ste. Zo lang wil ik niet wachten. Ik heb een tijdje niet kunnen sporten omwille van mijn burn-outlijf. Nu doe ik cardio, yoga, meditatie… Ik voel me zo sterk. En ben gelukkig.” Heeft de ervaring van vandaag daar ook een tikkeltje aan bijgedragen? “Ik had er daarnet weinig zin in, had een drukke dag en was moe. Maar wat een ervaring! Ik ben helemaal opgeladen. Het is al beslist, ik kom morgen terug.”

Mensen die yoga zweverig vinden, snappen het niet zo goed denk ik. In plaats van op te stijgen kom je net heel hard tot jezelf

Eva Daeleman Eigenlijk zou ik het allerliefst de hele tijd in mijn blootje rondlopen. Ik zou een goede naturist zijn

Eva Daeleman