Siesta, fiesta en Don Juan

Mexico, “het paradijs op aard” als we De Zangeres Zonder Naam mogen geloven. Een cliché volgens velen, maar ik kan niet anders dan instemmend knikken en uit volle borst meezingen. Snakkend naar een buitenlands avontuur na mijn studies trok ik enkele jaren geleden voor de eerste keer naar “het mooie Mexiiiicoooo”. Zomaar zonder doel naar de andere kant van de wereld reizen, dat kreeg ik thuis niet verkocht. Dus ging ik er Spaans leren. En ja hoor, dat heb ik ook echt gedaan. Maar wat ik er nog meer heb gedaan is tot over mijn oren verliefd worden. Nee, niet op de lokale Don Juan, maar wel op het land. U voelt het al aankomen, dit wordt een lofrede voor Mexico. Als wijlen De Zangeres Zonder Naam dit stukje kon lezen, had ze genoeg materiaal voor een tweede lied. Eigenlijk slaat dit artikel nergens op, het heeft namelijk geen zin om over Mexico te schrijven. Ga naar daar en ervaar het zelf, het land heeft geen verkooppraatje nodig. Ga naar Isla Mujeres en huur er een golfkarretje om het eilandje te ontdekken. Ga flamingo’s kijken in Celestun en eet erna vers gevangen krabbetjes op het strand. Geniet van de Mexicaanse cuisine in restaurantjes waar de eigenaar bij de buren snel een stoel moet gaan lenen, zodat je er met drie kan zitten. Maar wat maakt het ook uit als er twintig minuten later de lekkerste kip die je ooit gegeten hebt op de geïmproviseerde tafel verschijnt. Bezoek Chichen Itza, niet te missen omdat het nu eenmaal Unesco werelderfgoed is, maar stop dan zeker ook even aan de vlakbij gelegen tempels van Ek’Balam. De echte parels uit de Maya-geschiedenis vindt u daar. Dobber zalig in een warmwaterrivier in Sian Ka’an. Vaar in Mexico City in een versierde boot op het meer van Xochimilco,...

Zo kan ik nog even blijven doorgaan, want zoals het cliché wilt: waar het hart van vol is, loopt de mond van over. “Ja het blijft me steeds bekoren, want ik heb mijn hart verloren in het mooie Mexiiicooo.”