“Ik wil nog één keer het hart van mijn broer horen kloppen”
Zus van orgaandonor zoekt via Facebook naar ontvanger
Al meer dan 12.000 mensen hebben op Facebook de emotionele oproep gedeeld van Evi Dewachter (31) uit Ieper. Nog één keer wil zij het hart horen kloppen van haar broer Steven, in het lichaam van de persoon die met het hart een tweede leven kreeg. “Dan pas zullen we weten dat Stevens dood niet voor niets is geweest”, zegt Evi. Maar ze staat voor een lastige zoektocht. Orgaandonatie in ons land gebeurt strikt anoniem, om de ontvanger te beschermen. Ze wil het eigenlijk al sinds dag één, zegt Evi. De man, de vrouw of het kind ontmoeten in wie het hart van haar overleden broer is blijven kloppen. Daarom lanceert Evi een jaar na de dood van haar broer een oproep, op haar Facebook-pagina.
Evi vraagt maar één ding: dat de ontvanger van het donorhart zich meldt. Ze doet dat in naam van de hele familie, ook Stevens kinderen Tiebe (11), Febe (8) en Imke (5). “We zijn op zoek naar iemand die op diezelfde 5 juni 2016, waarschijnlijk in Leuven, een nieuw hart kreeg”, zegt Evi.
Het is meer dan alleen nieuwsgierigheid die de familie drijft. Steven stond meerdere organen af. “Maar vooral dat hart houdt ons nog steeds bezig. Mijn broer stapte uit het leven. We waren vijf minuten te laat om hem te redden. Hij bleek hersendood, maar zijn hart klopte nog even. In zijn laatste dagen was dat hart het laatste wat we van hem hoorden.”
Verplicht anoniem
Tenzij de ontvanger haar bericht op Facebook leest en zich spontaan meldt, staat Evi voor een moeilijke zoektocht. De betrokken dokters mogen geen gegevens doorgeven. Donatie door overleden donoren gebeurt volstrekt anoniem in ons land. “Anonimiteit is cruciaal om ontvangers te beschermen tegen misbruik”, zegt professor Dirk Van Raemdonck van het UZ Leuven.
De schrik is groot dat wie leeft met een donororgaan onder druk wordt gezet. Hij of zij bevindt zich in een zwakkere positie en zou zich daarom snel verplicht voelen in te gaan op eisen van de tegenpartij.
Dokters mogen families van donoren wel inlichten over hoe het in het algemeen gesteld is met de ontvanger. Die kan anoniem ook een brief(je) sturen, omgekeerd kan dat ook. Voor Evi gaat dat niet ver genoeg. “Boos zullen we niet zijn als de ontvanger liever anoniem blijft”, zegt ze. “Ik wil niemand onder druk zetten. We willen alleen dat hij of zij minstens de vraag krijgt. Ik kreeg vandaag honderden reacties van lotgenoten met dezelfde vragen.”