Patiënten zonder benen krijgen elektronische prothesen terugbetaald
Nieuwe regeling voor hulpstukken geldt vanaf 2018
Computergestuurde knieprothesen worden vanaf volgend jaar terugbetaald. Dat vernam onze redactie van minister Maggie De Block (Open Vld). Tot nog toe werden enkel mechanische prothesen terugbetaald. De zaak kwam in de actualiteit door Hannelore Vens, een meisje zonder benen dat samen met Koen Wauters naar Machu Picchu klom. Omdat ze geen geld had voor dure elektronische prothesen hield Q-music gisteren een benefiet.
In de toekomst zullen patiënten zoals Hannelore niet langer afhankelijk zijn van geldinzamelingen, want het RIZIV zoekt een budget voor de terugbetaling. Eind september komt een werkgroep met prothesisten, ziekenfonds en patiëntenvereniging Amptraide samen om te bekijken welke doelgroep voor terugbetaling in aanmerking komt, welke procedure patiënten moeten doorlopen en hoeveel geld ze krijgen. “Dankzij deze beslissing winnen mensen met een prothese enorm aan levenskwaliteit. Want met het mechanische hulpstuk is de kans op blessures groot”, reageert Martine Nuyts uit Tessenderlo. Zij loopt al 37 jaar met een mechanische prothese. “Dankzij die nieuwe prothesen kunnen wij veel langer mobiel blijven.”
“Dit is fantastische nieuws voor iedereen met een knieprothese”, reageert Martine Nuyts uit Tessenderlo op het nieuws van de minister. De vrouw heeft al twee keer een elektrische prothese mogen uitproberen. “Het verschil met de mechanische prothese – waar ik al 37 jaar op loop – is gigantisch. Door de ingebouwde remmen voel je je veiliger en hoef je niet meer altijd die grond in de gaten te houden.”
Het verhaal van Hannelore en haar klim naar Machu Picchu met twee computergestuurde knieprothesen heeft heel Vlaanderen beroerd. Het nieuws dat ze de knieprothesen na de opnames terug had moeten geven omdat het ziekenfonds niet tussenkwam, schokte iedereen. Meteen werd met een grote inzameling gestart zodat de jonge vrouw twee van die prothesen zou kunnen kopen. Kostprijs: 90.000 euro. Maar bij Martine Nuyts en haar man Gilbert Engelen riep het benefiet ook heel wat vragen op. Martine draagt al 37 jaar een knieprothese. Ze was net 20 toen ze een been verloor na een zwaar verkeersongeval. “Uiteraard vond ik het heel mooi dat Hannelore dankzij het benefiet haar prothesen toch zou kunnen betalen. Alleen stelde ik me de vraag: Wat na 5 jaar? Dan zou het geld, zonder tussenkomst van het ziekenfonds, opnieuw op tafel moeten liggen. En als het er niet is, zou er maar een oplossing zijn: mechanische prothesen. En die overschakeling is zeer moeilijk. Dat zou ik heel erg voor de vrouw hebben gevonden”, zegt Martine.
Babbelen
De vrouw spreekt uit ervaring. “Twee keer heb ik al een computergestuurde versie mogen uitproberen. Een wereld van verschil is het met een mechanische. Met die laatste loop ik van in mijn huis naar de auto en heb ik bij elke uitstap mijn krukken bij de hand. En dan is het hopen op geen kwetsuren. Een blaar op mijn stomp en ik moest het een paar dagen bekopen. Zo’n mechanische prothese vreet energie, maar dankzij die elektrische kon ik ineens veel meer. Een winkelstraat doorkruisen zonder angst om te vallen, simpelweg door de ingebouwde remmen. Wandelen en babbelen tegelijkertijd, wat een vrijheid. 37 jaar lang heb ik enkel kunnen lo- pen terwijl ik de grond in de gaten hield. Meer niet. De ruimte die de nieuwe prothese me gaf was ongelooflijk. Toen ik hoorde hoeveel het kostte en dat het ziekenfonds het niet terugbetaalde was ik natuurlijk zeer teleurgesteld”, gaat ze voort.
Omdat de vrouw zo enthousiast was over de nieuwe prothese startten haar collega’s met een benefiet zodat ze er een kon kopen. “Maar toen het ons ter oren kwam, hebben we bedankt. Gewoonweg omdat we na vijf jaar opnieuw bij af zouden zijn. Het ingezamelde geld is toen aan Kom op tegen Kanker geschonken.”
Gedoseerd
De vrouw en haar man ijverden al langer voor een structurele oplossing. “Er zijn zoveel Hannelores. Dankzij de aangekondigde tussenkomst winnen ze enorm aan levenskwaliteit. Want iemand met een mechanische prothese leeft gedoseerd. Een uitstap naar een pretpark of winkelstad kan, alleen bouw je daarna automatisch rust in, want je zal het bekopen. Met zo’n elektrische prothese ligt dat heel anders. Voor al mijn lotgenoten is dat schitterend nieuws. En voor de regering eigenlijk ook. Dankzij die protheses gaan we langer werken, hebben we minder last van kwetsuren en blijven we langer mobiel. Dat ze nu eindelijk de protheses gaan terugbetalen is dus een win-winsituatie.”