“Verleiding om aan auto te klev
KENNETH VANBILSEN en MARC WAUTERS getuigen vanuit monsterlijk zware Vuelta
Xorret del Cati, Cumbre del Sol, Calar Alto, Sierra de la Pandera, Sierra Nevada, Los Machucos en - alsof dat nog niet volstaat – zaterdag ook de gruwelijk lastige Angliru. De Ronde van Spanje grossiert dit jaar werkelijk in oftewel: onmenselijk zware slotklimmen. De tv-kijker kwijlt van al dat klauterwerk, maar hoe staan de renners en ploegleiders in deze Vuelta tegenover al die geitenpaden waarop een witte lijn staat gekalkt? Wij legden ons oor te luister bij Lummenaars Kenneth Vanbilsen (Cofidis) en Marc Wauters (ploegleider Lotto Soudal).
rampas inhumanas,
werd het peloton in Spanje over de moordende Los Machucos gestuurd: een 9 kilometer lange beklimming die een gemiddeld stijgingspercentage kent van 9 procent met uitschieters tot maar liefst 28 procent. “28 procent is erover”, vindt Kenneth Vanbilsen, de enige Limburger in deze Ronde van Spanje. “Het is al jaren zo dat ze in de Vuelta de steilste bergen opzoeken. Blijkbaar kicken ze daar op. Maar ik kan je verzekeren dat niemand in het peloton er tevreden mee is. Vergeet niet dat we al bijna drie weken koers in de benen hebben. Dan is zo’n monsterlijke beklimming dubbel zo zwaar.” Speicaal voor die bewuste woensdagrit liet Vanbilsen voor het eerst in zijn carrière een ‘compact’ op zijn fiets monteren: een klein verzet met vooraan 36 tanden op het kleinste tandwiel en achteraan 32 op het grootste. “Dat zegt genoeg”, meent de Lummenaar. “Het was nodig. Het wegdek was glad en heel steil, waardoor ik niet op de trappers kon lopen, want dan begon mijn achterwiel door te slippen. Je moest dus wel vanuit het zadel klimmen en dan heb je dat lichter verzet zeker nodig.” “Ik heb het zelf nooit meegemaakt dat ik vooraan met een 36 moest rijden”, pikt Marc Wauters in. “Tijdens mijn laatste profjaar moest ik in de Giro ook zo’n muur bedwingen, de mecanicien stelde voor om een triple te monteren. Ik heb daar toen feestelijk voor gepast en ben uit de wedstrijd gestapt met de woorden ‘Ik ben bijna 38 en rij met een koersfiets, niet
Marc WAUTERS Ploegleider Lotto Soudal met een mountainbike’ (lacht). Of Los Machucos de zwaarste beklimming was uit zijn loopbaan, wil Vanbilsen niet met zoveel woorden gezegd hebben. “Twee jaar geleden tijdens de Ronde van Frankrijk heb ik harder afgezien op Alpe d’Huez. Toen moesten we vol aan de bak om binnen de tijdslimiet te finishen. Op de Machucos hadden we daar tijd genoeg voor, waardoor ik meer op eigen tempo naar boven kon rijden. Al kan je zo’n klim onmogelijk op het gemak afwerken.”
Te smal en te steil
Ook de volgers voelen het beklimmen van de vele muros in lijf en leden. Marc Wauters: “Onze mecaniciens draaien momenteel overuren. In de Tour moet je nooit nieuwe tandwielen steken. KleiWoensdag
Xner dan een 25 gaan, is onnodig. Wel, in de Vuelta red je het daar niet mee en moet je inderdaad geregeld voor een compact kiezen. Ook de aankomsturen in het hotel zijn heel verschillend met de Tour. Het gevolg van een aankomst bovenop een geitenpad is dat je geregeld pas na tienen aan het avondeten kunt beginnen. Na Los Machocos zaten de renners pas om 22.15 uur aan tafel, wij een halfuur later. Je krijgt dan wel een politie-escorte, maar je moet evenzeer over dat geitenpad weer naar beneden, net zoals alle toeschouwers. In de Tour zetten ze de linkerrijstrook af, maar die ruimte is er simpelweg niet wegens te smal.” de wegels wel degelijk smal zijn blijkt eveneens uit de talloze bijna-aanrijdingen met renners Bart De Clercq (Lotto Soudal) werd bergop zowaar aangetikt door een jurywagen - en toeschouwers.
“Wielerfans kunnen niet achteruit springen of ze zitten in de ravijn. Bijgevolg rijden wij, ploegleiders, het publiek haast over de tenen. De Vuelta wil het zo voor de kijker, de UCI aanvaardt dat en wij moeten volgen.”
Onze mecaniciens draaien overuren. In de Tour moet je nooit nieuwe tandwielen steken. Kleiner dan een 25 gaan, is onnodig. In de Vuelta red je het daar niet mee Het is al jaren zo dat de Vuelta-organisatie de steilste bergen opzoekt. Ik kan je verzekeren dat niemand in het peloton er tevreden mee is
Angliru, monster van Asturië
Zaterdag wacht een nieuwe episode in het beruchte klimboek van deze Vuelta. Dan wordt het
Kenneth VANBILSEN peloton over de gevreesde Angliru gestuurd. Een monsterlijk steile bergweg in Asturië van 12,5 kilometer lengte met een geDat