Het uur van de waarheid
WEILER moet na gedurfde keuzes ook resultaten halen
René Weiler betwist vanavond tegen Bayern zijn allereerste Champions League-duel als trainer. Met Kums of zonder Kums: ook voor de coach is dit het uur van de waarheid. Een trainer die zijn toptransfer plots in de tribune zet, moet daarna wel bewijzen tot wat hij in staat is. En de Allianz Arena in München is daarvoor een perfect decor. In de gigantische Allianz Arena keek René Weiler gisteravond eens 360 graden om zich heen. Dit is zijn droom. Toen de Zwitser vorig jaar in de belangstelling stond van de Zwitserse topclub FC Basel, klonk het in zijn omgeving ook al: Basel? Als René Anderlecht verlaat, zal het voor de Bundesliga zijn.
Kums vs. Weiler
Het vooruitzicht Bayern te bekampen doet Weiler watertanden. De Rekordmeister had tegen Hoffenheim meer dan 70 procent balbezit, maar verloor zaterdag wel. Daar kickt de Zwitser op. In zijn stoutste dromen realiseert hij vanavond hetzelfde met Anderlecht. Offensieve patronen moeten niet uitgezet worden, zolang de defensieve gordel maar standhoudt en er af en toe gecounterd wordt.
In zijn ogen had Weiler daar Sven Kums in eerste instantie eigenlijk niet voor nodig. Dat alle Brusselaars elkaar zondag na de zege tegen Lokeren om de nek vlogen, was voor Weiler het bewijs dat niemand op het veld de toptransfer gemist had. Integendeel, de trainer vond net dat zijn spelersgroep opnieuw hechter was nu hij had getoond dat zelfs de grootste namen en grootste lonen bij hem geen privileges hebben. Kums vliegt er even makkelijk uit als pakweg Sowah, iedereen moet de afspraken nakomen. Als Weiler wil praten, wil hij niet genegeerd worden. Door niemand in zijn groep.
Het minste wat je kunt zeggen is dat de Zwitser ballen heeft. Weinig trainers durven het aan dé topaankoop zomaar aan de kant te schuiven. Voorganger Besnik Hasi stormde soms het bureau van Herman Van Holsbeeck binnen en riep in een furie: “Nu gooi ik die Suarez eruit.” Om dan finaal toch maar een jonkie in de tribune te zetten. Zo verdween Hasi’s grip op de kleedkamer. Weiler is consequenter: Stel dat Anderlecht niet tegen Bayern maar tegen Udinese moet spelen in de Champions League, zou je dan zeggen dat we moeten winnen? Ja, natuurlijk. Wel bij Udinese zat Kums op de bank. De spelverdeler moet van zijn coach sneller en verticaler voetballen. Weiler is er echt van overtuigd dat hij spelers kan veranderen, zoals hij dat met Kara deed. Ook die haalde vorig seizoen de tierlantijnen uit zijn spel en werd een topverdediger. En wie niet met de Zwitser meewil, gooit hij eruit.
Druk van bestuur
Toch had René Weiler meer krediet verwacht van zijn bestuur na het kampioenenjaar. Neen, de directie zei hem niet expliciet dat hij Kums toch móést meenemen naar Bayern, maar Van Holsbeeck en co. gaven hem wel hun (dwingende) mening. Net zoals ze twee weken geleden aan Weiler ook lieten verstaan dat het misschien geen goed idee was om op Gent meteen Sels te slachtofferen voor Boeckx. Als het te gortig wordt, stuurt het bestuur toch wat bij. Want ook binnen de clubleiding beseffen meer en meer mensen dat iemand als Lucas Biglia onder Weiler wellicht geen carrière had gemaakt vanwege zijn vooral horizontale speelstijl. Terwijl Biglia nu toch Argentijns international is en de WK-finale speelde. De visie van Weiler is dus zeker niet zaligmakend.
Meer nog, een coach die het lef heeft om met Kums en Sels twee toppers zomaar (even) links te laten liggen, moet blijven bewijzen wat hij in zijn mars heeft. Hoe moet Sels zich nu voelen nu hij negen maanden voor het WK door Weiler als tweede keeper wordt beschouwd, die wellicht enkel de Europese duels mag spelen? En dat terwijl de keeper op Gent nog het hachje van de coach redde met een supersave.
Weiler krijgt vanavond in de Allianz Arena dé gelegenheid om te tonen tot wat hij in staat is als zogenaamde moderne coach. Bayern is een nog grotere machine dan Man United vorig jaar. Lukt het niet, dan kan hij zijn dromen over de Bundesliga misschien sneller opbergen dan verwacht.