OOS EN TE CORRUPT
ELEN NOG WIL ORGANISEREN
al en altijd weer. In de wetenschap noemen wij dat de speltheorie. Twee kandidaat-steden strijden met gelijke wapens en hebben elk 50 procent kans. Maar de mogelijkheid is er om een paar mensen om te kopen en dan doe je je kansen stijgen. Je wil dat niet, maar je vreest dat de tegenpartij het wél doet en dus ga je het zelf toch doen. Iedereen doet het, omdat hij de andere niet vertrouwt.” “Het IOC heeft een monopolie. Het stelt volgens een charter het draaiboek voor de Spelen op. Het laat kandidaten tegen elkaar opbieden, het laat dure voorontwerpen maken en het laat zijn eigen leden heel vriendelijk behandelen. Ik zal het geen corruptie noemen. Al weten we allemaal dat dat gebeurd is. Maar het IOC is nu zijn marktmacht aan het verliezen. Het is zijn macht aan het verliezen en heeft gekozen voor de vlucht vooruit, door twee Spelen tegelijk toe te kennen.”
Het Noorse Oslo was kandidaat voor de winterspelen van 2022, maar trok zich vroegtijdig terug, onder meer toen het publiek onder ogen kreeg welke verwennerij de IOC-pasja’s eisten. De nationale pers publiceerde een rider zo- als die van diva’s in film- en muziekwereld. De IOC deed ze af als “louter suggesties op basis van gewoonten uit het verleden”, maar het kwaad was geschied. Een bloemlezing van de eisen:
Een ontmoeting met de koning voor de openingsceremonie. Achteraf zal er een receptie zijn. Drank betaald door het koninklijk
Trudo DEJONGHE Sporteconoom KULeuven paleis of de lokale organisatie.
Speciale rijvakken op alle wegen waarover IOC-leden reizen, gescheiden van normale mensen en openbaar vervoer.
Welkomstgroet van de lokale olympische baas en de hotelmanager in de kamers van de IOC-leden, met fruit en koekjes naargelang het seizoen. (De Noren met de handen in het haar: seizoensfruit in februari, in Oslo...)
Extra late opening van de hotelbar. Minibars vol Coca Cola-producten.
Ceremoniële verwelkoming van de IOC-president op de landingsbaan.
Aparte in- en uitgangen voor IOC-leden op de luchthaven.
Tijdens de openings- en slotceremonies moet de bar vol zijn. Op competitiedagen volstaan wijn en bier in de lounge van het stadion.
Vergaderzalen hebben ten alle tijde een temperatuur van 20 graden Celsius.
Warme maaltijden in de lounges moeten geregeld afgewisseld worden, omdat IOC-leden soms meerdere maaltijden in dezelfde lounge moeten nemen.
IOC-leden worden bij hun hotel altijd verwelkomd met een glimlach. DRAAGVLAK
“De belastingbetaler moet altijd bijdragen”
De hoge prijzen, de verspilling, de corruptie, die verhalen bereiken natuurlijk ook Jan met de pet. Het IOC eist altijd dat de lokale bevolking zich achter de Spelen schaart, maar daar knelt steeds vaker het schoentje. Oslo, Stockholm, Lviv, Krakau, Hamburg, Boedapest en Boston haakten af omdat er geen draagvlak bleek te zijn. En als de bevolking ertegen is, wordt het (althans in democratische landen) ook politiek onhaalbaar.
Eddy De Smedt: “Je begint met een long list en gaat dan naar een short list. Vroeger volgden dan verkiezingen, nu haken ze zelf af. Een organisatie moet gedragen worden door de bevolking, want de belastingbetaler moet altijd bijdragen. In een democratische aanpak is het dan ook logisch dat je van bij het begin de vraag stelt of die steun er is. Maar dat gebeurt niet altijd. Een initiatiefnemer begint op zijn eentje en komt er pas later achter heeft.”
Trudo Dejonghe: “Westerse democratieën zijn al helemaal niet meer geïnteresseerd. De jaren ’60 waren ‘Made in Japan’, de jaren ’80 ‘Made in Korea’, de jaren 2000 ‘Made in China’. De voorbije edities was er vooral interesse van de BRIC-landen (BRIC staat voor Brazilië, Rusland, India en China, nvdr.). Die landen ging het goed voor de wind en ze wilden zichzelf via de sport op de kaart zetten. Ze deden dat via de F1, de Spelen en WK’s en EK’s voetbal. Dat is nu blijkbaar stilgevallen. In de toekomst verwacht ik interesse van de nieuwe, bloeiende economieën als Indonesië, Maleisië en Vietnam.”
Overigens: met de populariteit van de Spelen als kijksport is helemaal niets mis. Dejonghe: “De kijkcijfers voor de Spelen zijn nog altijd erg goed, de commerciele waarde ook. Maar die komen het IOC ten goede, niet de inrichter.”
dat
hij
geen
steun ALTIJD NAAR ATHENE? “Idee is niet totaal
absurd”
Je hoort het steeds vaker zeggen: als de Olympische Spelen te duur zijn om eenmalig in één stad te houden, organiseer ze dan om de vier jaar in dezelfde stad. Dan wordt al die infrastructuur telkens opnieuw gebruikt. Uiteindelijk vindt Wimbledon ook elk jaar in Wimbledon plaats. En uiteindelijk is de essentie toch dat atleten tegen elkaar strijden. Athene is dan natuurlijk de logische thuis. Eddy De Smedt: “In de huidige situatie mogen we geen enkel idee weggooien. Het idee is niet totaal absurd. Is Athene de juiste plaats? Historisch wel, maar als ik terugdenk aan 2004 misschien niet. En wordt één continent dan niet bevoordeeld?”
“Drie principes moeten vooropstaan. Eén: het moet blijven gaan om de atleten. Zij moeten in de beste omstandigheden kunnen kampen. of dat nu op één plaats of in verschillende steden is. Twee: het moet zo betaalbaar mogelijk blijven. En drie: de Spelen moeten een erfenis nalaten aan de lokale bevolking.”
Trudo Dejonghe: “Ik hoop dat het IOC back to earth komt. Dat de bobo’s gaan inzien dat we goedkopere Spelen nodig hebben. Economisch gezien zou het logisch zijn om ze elke vier jaar op dezelfde plaats te houden. Athene is om historische redenen dan de eerste locatie waaraan gedacht wordt, al zit die stad economisch aan de grond. Maar het IOC gaat zo’n formule nooit kiezen, want dan verliest het zijn monopolie en zijn macht. Dan gaat de organiserende stad baas worden. Dan riskeren de IOC-leden op het einde zelfs geen eten meer te krijgen (lacht).”
De publieke opinie heeft er genoeg van hoe alles bedisseld wordt. En je ziet het niet alleen bij het IOC of de FIFA