IN TOPVORM VOOR WK

Tim Wellens pakt GP van Wallonië

‘Voetbal is een eenvoudig spel: 22 mannen lopen 90 minuten achter een bal en op het einde winnen de Duitsers.’ Het is misschien wel de allerbekendste quote uit de geschiedenis van het voetbal. De wielersport is stilaan aan zijn eigen variant toe: ‘Laat het regenen en stormen en aan het eind wint Tim Wellens.’ Gisteren in de GP Wallonie was het alvast weer van dat. Op 17 kilometer van de Naamse Citadel gooide de 26-jarige Truienaar zijn laatste opponenten overboord om solo zijn handen in de lucht te steken. En of Wellens klaar is voor de regenboograce over tien dagen in het Noorse Bergen. De 58ste editie van de GP Wallonie werd er eentje voor de geschiedenisboeken. Van bij de start in Chaudfontaine teisterden slagregens en rukwinden met de regelmaat van de klok het peloton. Het sein voor zeven renners om al na 15 kilometer aan een heuse expeditie te beginnen. Planckaert, Cordeel, Devriendt, Delfosse, Tasset, Leveau en Ruijgh kregen echter nooit meer dan 4’15”. Onder meer door toedoen van een sterk Lotto Soudal-blok dat met ambitie naar Wallonië was afgereisd. “Tony Gallopin, de winnaar van vorig jaar, en ik waren de kopmannen. Tiesj Benoot moest de koers op de Côte de Lustin hard maken”, doet Tim Wellens de tactiek van ploegleider Marc Wauters uit de doeken. “Maar door toedoen van AG2R-La Mondiale brak de koers al vroeg open. Op zo’n veertig kilometer van de streep, iets vroeger dan wij met de ploeg van plan waren, zetten Bakelants en co de rest op de kant om door waaiervorming het pak uit te dunnen. Dat lukte wonderwel. Slechts een zeventiental renners overleefde de slag, waardoor we met een flink uitgedunde groep aan de Côte de Lustin konden beginnen.”

Late beslissing

Onder hen ook Limburgers Maarten Wynants (LottoNL-Jumbo) en WKganger Dylan Teuns (BMC). Nadat eerst Benoot met Teuns probeerde weg te geraken, was het even later de beurt aan Wellens en Bakelants, maar zes anderen kwamen terug. Op 17 kilometer van de meet achtte Wellens zijn moment gekomen. Vanuit laatste positie sprong hij weg uit de leidersgroep en bouwde hij zijn voorsprong snel uit. “In de laatste zeventien kilometer heb ik een tijdrit gereden. Ik heb meteen geprobeerd om het verschil te maken en daarna de voorsprong te behouden. Op drie kilometer van de streep riep Marc Wauters al door mijn oortje dat de overwinning binnen was. De beklimming van de Citadel van Namen was dan ook genieten”, reconstrueert de Truienaar zijn laatste meters. “Ook al was dit geen WorldTour-wedstrijd, er stonden toch veel WorldTourteams aan de start en winnen blijft winnen. Dat is nooit eenvoudig. Ik heb me laten vertellen dat het van 1993 geleden was dat iemand solo de top van de Citadel bereikte. Dat toont aan dat ik momenteel over een stel hele goeie benen beschik. Ik heb de indruk dat mijn vorm dit seizoen nooit beter was dan nu.” Het had nochtans geen haar gescheeld of Wellens had geen kans gemaakt om zijn vijfde zege van het seizoen te pakken.

“Ik heb inderdaad pas vorige week beslist om hier te starten. Tot opluchting van Maxime Monfort, die daardoor wat mocht uitzieken. Gallopin en Benoot hebben na de wedstrijd van zondag in Montréal de eerste vlucht huiswaarts genomen. Ik moest een nachtje wachten, maar dat heeft me duidelijk niet gedeerd. Ik heb hoegenaamd geen last van een jetlag.”

Vorig jaar kende Wellens na zijn eindzege in de Ronde van Polen een minder najaar. Zo moest hij in de GP Wallonie al het hoofd buigen vooraleer de finale goed en wel losbarstte. “Vandaar ook mijn twijfel. Maar die dag was het uitzonderlijk warm. Om de een of andere reden wilde de motor vorig jaar rond deze tijd niet meer aanslaan. Het verschil met nu is immens. Ik ben blij dat het harde werk op training zich vertaalt naar de koers. De voorbije weken heb ik hard getraind. Een paar keer had ik meer dan 250 kilometer op de teller staan. Zondag ga ik trouwens opnieuw 260 kilometer achter de brommer trainen. De motivatie blijft dezelfde: in een zo optimaal mogelijke conditie aan de start van het WK verschijnen.”

Gemiste terugvlucht

Wellens laat daarmee uitschijnen dat hij al langer zeker was van zijn WK-selectie.

“Kevin De Weert is daarin inderdaad heel duidelijk. Hij hanteert een open communicatie. Zo weet iedereen al wat hem te doen staat en heeft iedereen zich met dat plan akkoord verklaard. De tactische bespreking op de vooravond van het WK hoeft dus niet lang te duren”, besluit Wellens, die gisterenavond wel zijn terugvlucht miste richting thuisbasis Monaco. “We werden onderweg geconfronteerd met tegenwind. Te veel tegenwind”, lachte de Truienaar, die dan maar vanochtend op het vliegtuig naar Nice stapte.

Op drie kilometer van de streep riep Marc Wauters al door mijn oortje dat de overwinning binnen was. De beklimming van de Citadel van Namen was dan ook genieten

Tim WELLENS