Dörpsdüren

roeger noemden de inwoners van het centrum die van de Hei Heiklitsen, zij noemden ons Dörpsdüren. Deze traditie is nu zo goed als uitgestorven, maar over die dörpsdüren wil ik het toch hebben. Vorige week werd Sylvain Greven begraven en hij was lid van de Dörpsdüren. Dit is een vereniging van Diepenbekenaren, geboren tussen 1926 en 1935, die wonen van bakkerij Koelen tot aan de Demer en van het klooster tot aan de ’sjietboom’. De sjietboom is de plaats waar je van de Steenweg kunt inrijden naar de Jeugdstraat of waar nu de Bieradviseur gehuisvest is. De vereniging werd opgestart onder impuls van Armand Mesotten in 1976 en telde bij de start maar liefst 95 leden. Nu, zovele jaren later, blijven er nog 25 leden over. De Dörpsdüren komen jaarlijks samen in de kapel van het klooster. Daar wordt voor ieder overleden lid een witte roos gezet en een kaars gebrand. Na een misviering wordt een gezellig etentje georganiseerd waar volop over de tijd van toen wordt gebabbeld. Een mooie traditie van een vereniging zonder voorzitter, maar wel met een kern die de activiteit op poten zet. Henri Vandebroek zaliger schreef zelfs een lied voor de vereniging en dat wordt bij gelegenheid nog eens gezongen. Het is een unieke traditie in Vlaanderen, typisch Diepenbeeks zou ik zeggen. Waar Dörpsdüren vroeger een scheldnaam was, is het nu een eretitel waar de leden trots op zijn. Bij deze wens ik de Dörpsdüren nog vele jaren in goede gezondheid. Toch nog deze bedenking: ik beklaag de laatst overblijvende , hij zal mogen opdraaien voor de aankoop van 94 rozen en evenveel kaarsen. Een ander probleem stelt zich ook nog in de toekomst. Op dit ogenblik zijn er nog vier zusters in het klooster. Wat als er geen zusters meer zijn? Is de kapel van het klooster nog beschikbaar en wat zal er gebeuren met het klooster zelf ? De toekomst zal het uitwijzen. Hopelijk blijft deze traditie in het dörp nog lang düren…