MOP VAN DE WEEK

Jantje had in de klas problemen met het aantrekken van zijn laarsjes. Juf Tine knielde om de jongen te helpen. Na heel wat getrek en gesleur lukte het haar om eerst de ene en daarna de andere laars aan te krijgen. Toen zei Jantje: “Die botten zitten aan de verkeerde voet.” Juf Tine slikte haar opkomende ergernis in en keek vol ongeloof naar de voeten van Jantje. Maar hij had gelijk, links en rechts waren verwisseld. Het was voor de juf al even moeilijk om de laarsjes weer van de voetjes te trekken, als het was om ze weer aan te doen, ditmaal aan de goede voet. En toen zei Jantje: “Dat zijn mijn bottekes niet.”

Bij Juf Tine kwam nu toch wel een beetje woede naar boven en ze moest op haar tong bijten om die kleine niet uit te maken voor ik weet niet wat. Maar ze zei alleen maar: “En waarom zegt ge dat nu pas?”

Zich aan het noodlot onderwerpend, begon zij opnieuw aan de botjes te trekken en te sleuren tot ze weer van zijn voetjes waren. En de kleine begon het uit te leggen: “Dat zijn de bottekes van mijn broer, maar ons ma heeft gezegd dat ik die vandaag moest aandoen omdat het zo koud was.”

Op dat moment wist Juf Tine niet meer of ze stilletjes moest wenen of op hem moest schreeuwen. Ze nam weer al haar moed bijeen en ze trok en sleurde tot zijn bottekes weer aan zijn voetjes zaten. Toen vroeg zij opgelucht aan de kleine jongen: “Oké, en waar zijn u handschoentjes?” Waarop Jantje antwoordde: “Die heb ik van voor in mijn bottekes gestoken.”