“Ik ga niet dansen, daar doe ik niemand een plezier mee”
We reserveren al een plaatsje in de top vijf op het Songfestival volgend jaar: de VRT stuurt de Leuvense singer-songwriter Laura Groeseneken, een knappe vrouw met een knappe stem. Nu alleen nog een artiestennaam, want die tongbreker krijgen ze in Lissabon niet uitgesproken. En hopelijk een straffe song. “Ik voel de druk, ja. Maar druk is goed.” Uiteraard leest u eerst dit artikel helemaal tot het einde, maar dáárna haast u zich online om het videofragment van Laura Groeseneken op het filmfestival van Gent in 2012 te bekijken. De versie die ze er bracht van ‘Tomorrow Never Dies’, met het Brussels Philharmonic Orchestra onder leiding van Dirk Brossé, is intens, doorleefd en ronduit prachtig. Een betere introductie is er niet. Het is ook met die song dat de jonge Leuvense singer-songwriter – rechtstreeks aangeduid door de openbare omroep, zonder voorrondes – gisteren werd voorgesteld aan de verzamelde pers.
Ozark Henry & Hooverphonic
Groeseneken werkt dan wel als grafisch ontwerper bij Ikea – zeg eigenlijk: visual merchandiser –, ze is geen muzikaal groentje. “Sinds 2014 zing en speel ik bij Ozark Henry. We stonden al samen Laura GROESENEKEN
Zangeres op Rock Werchter. En met Alex Callier schreef ik het nummer ‘Gravity’ voor Hooverphonic, dat later zelfs internationaal bekend werd toen modemerk Cacharel het in zijn reclamecampagne voor parfum gebruikte.”
Ze heeft al een eigen project, Sennek, maar vanaf vandaag zijn de spots helemaal op haar gericht. “Daar ga ik aan moeten wennen. Tot nog toe kon ik me altijd verschuilen achter Piet (Goddaer, oftewel Ozark Henry, nvdr.). Dat was een heel comfortabele positie. Nu krijg ik ineens een gezicht. Dat heeft impact.”
Maar schrik om tot het einde der tijden ‘dat meisje van het Songfestival te zijn’, heeft ze niet. “De wedstrijd draait de jongste jaren weer meer om de muziek, niet om de gimmick. Dat imago glijdt dus snel van je af. Al besef ik wel dat de laatste kandidaten voor ons land stuk voor stuk een mooi parcours reden en hoog eindigden. Goh, wat gezonde druk is goed, denk ik.” Groeseneken komt overigens niet uit een muzikale familie, “maar wel uit een familie van muziekliefhebbers”. Met een hoofdrol voor nonkel Eddy. “Hij is een grote fan van het Songfestival en koopt elk jaar de compilatie-cd’s. Zo ben ik ook altijd mee.”
Er mag gerust een boodschap inzitten. En wat drama ook. Omdat ik zelf ook zo ben
Rock of een ballade?
Zingen kan ze dus. Nu het lied nog. De komende maanden zal Groeseneken samen met haar team hard zoeken naar de juiste song en een bijbehorende act. Of dat een ballade wordt, dan wel een rocknummer of iets daartussenin, zal nog moeten blijken. “Mogelijk probeer ik zelf een lied te componeren, maar ik ga songs van andere muzikanten zeker niet naast me neerleggen enkel en alleen omdat ik ze niet zelf heb geschreven”, zegt ze.
Het belangrijkste, vindt ze, is dat het nummer oprecht is. “Er mag gerust een boodschap inzitten. En wat drama ook. Omdat ik zelf ook zo ben. (lacht) Twee dingen staan vast. Het zal in het Engels zijn, want Nederlands bekt niet zo goed bij mij. Én ik ga niet dansen. Daar zou ik niemand een plezier mee doen.”
En hoe ze in Lissabon de naam ‘Groeseneken’ in hemelsnaam gaan uitgesproken krijgen? “Een artiestennaam behoort zeker tot de mogelijkheden”, besluit ze lachend.