“Er waren knallen, en plots lagen al die mensen op de grond”
Vlaamse cafébazen ontsnappen aan kogels
“We hebben vannacht geen oog dichtgedaan. De hele tijd maalt het door je hoofd: ‘We hebben geluk gehad. We hadden dood kunnen zijn.’” De Vlaamse cafébazen Simon Spits (27) en Bert Lambrechts (30) waren op het countryfestival in Las Vegas toen de schutter zijn kogels afvuurde. “Eerst het geratel horen, en dan al die gewonden rond je zien liggen. Onwezenlijk.” Countryfans Simon en Bert waren naar Las Vegas afgezakt voor het driedaagse ‘Route 91 Harvest Festival’. Samen met 22.000 anderen stonden ze zondagavond plaatselijke tijd te kijken naar het optreden van zanger Jason Aldean, de headliner van de avond.
“Aldean had net vier liedjes gespeeld toen plots een geratel weerklonk”, vertelt Bert, die samen met Simon eigenaar is van café Den Hoek in Berlaar-Heikant. “Ik dacht aan vuurwerk. Maar toen ik rond me keek, was er niets te zien. Daarna een tweede keer, hetzelfde geratel. En toen daagde het: iemand was op ons aan het schieten. Mensen begonnen te roepen en te lopen. Voor me lag een man in een plas bloed. Zijn vriendin had zich over hem gebogen. Ze schreeuwde het uit. Hier en daar lagen nog mensen, levenloos.”
Verschillende mensen bukten zich en begonnen te bidden, terwijl de salvo’s bleven komen. Dat bidden gaat me niet redden, dacht ik, en rende richting uitgang
Bert LAMBRECHTS Vlaming op festivalterrein
Even naar toilet
Op dat moment werd het voor iedereen duidelijk dat een schutter aan het werk was. “Securitymensen trokken hun wapens en probeerden in te schatten waar de schoten vandaan kwamen”, zegt Bert. “Verschillende mensen bukten zich en begonnen te bidden, terwijl de salvo’s bleven komen. Ik schat dat de schutter wel twintig keer herladen heeft.” “‘Dat bidden en bukken gaat me niet redden’, dacht ik na de zoveelste kogelregen. Ik stond op, liep zo ver ik kon en bereikte de uitgang. Twee Amerikaanse meisjes hadden zich onderweg aan me vastgeklampt en smeekten me hen hier levend uit te krijgen. We liepen samen de naastgelegen luchthaven over en bereikten een hotel aan de andere kant van de stad. We waren uit de vuurlijn en veilig.” Nog voor het schietincident waren Bert en Simon al gescheiden van elkaar. “Ik was even naar het toilet aan de nooduitgang toen het schieten begon”, zegt Simon. “Ik zag plots iemand lopen met een schotwonde in de arm en nog iemand met een fel bloedend been. Ze waren beiden nog bij bewustzijn. We doken met een aantal mensen in een ambulance die daar al van bij het begin van het concert stond. Uiteindelijk stopte het schieten en kon ik terugkeren naar ons hotel. Even later kwam ook Bert daar aan, gezond en wel.”
De twee zetten meteen de tv aan. “Eerst twee doden. Dan twintig. Dan vijftig ...”, zegt Simon. “We hebben geen oog dichtgedaan. De hele tijd gonst het in mijn hoofd: ‘We hadden dood kunnen zijn. We hebben geluk gehad.’ Niet te vatten. Wat bezielt zo’n kerel?” De twee Vlaamse vrienden zijn intussen op weg naar huis.(cds)