AMBITIEUZE NINA DERWAEL
“FEESTEN KAN IK NOG NA MIJN CARRIÈRE”
Op het WK turnen in Montreal (Canada) zijn alle Belgische ogen gericht op Nina Derwael. De 17-jarige Truiense werd in april Europees kampioen op de brug met ongelijke leggers - haar favoriete toestel - én pakte twee weken geleden in Parijs nog de gouden medaille op de laatste World Cup. Afgelopen nacht kwam de gracieuze Limburgse voor het eerst in actie. Wij zochten haar voor haar WK-debuut al op voor een uitgebreide babbel. “Het vertrouwen is groot. Maar ik hou altijd de voetjes op de grond”, lacht Derwael.
Je hebt wat teweeg gebracht in België. De media-aandacht voor jou en gymnastiek heeft in ons land intussen ongekende limieten bereikt.
Derwael: “Leuk, hé! (lacht) In het begin was het allemaal wel even wennen. Na mijn Europese titel in april kreeg ik enorm veel berichtjes van mensen die me wilden feliciteren. En plots werd ook die persaandacht groter en groter, wat mijn leven wat drukker maakte. Normaal was het enkel trainen en school, sinds het EK kwamen er interviews bij. Alles verliep in een stroomversnelling. Maar intussen begin ik eraan gewend te geraken, en eigenlijk heb ik helemaal geen problemen met interviews. Ik vind ze zelfs leuk.”
Besef je wat je al neergezet hebt op de jonge leeftijd van 17 jaar?
“Eigenlijk niet. Het dringt nog niet door. Maar dat zal wel gebeuren als ik wat ouder ben. Ik vind ook dat ik daar nu nog niet teveel mee bezig moet zijn. Ik ben blij met het parcours wat ik tot dusver al aflegde, maar ik ben nog zo jong, en heb nog te veel ambitie om nu al verzadigd en helemaal tevreden te zijn.”
Je neemt me de woorden uit de mond. Als er naast nuchterheid, perfectionisme en enthousiasme nog een eigenschap bij Nina Derwael past, is het ambitie wel.
“Als topsporter moet je dat ook hebben. Ik wil altijd beter worden. Uiteraard was ik in de wolken met mijn gouden medaille in Parijs op de laatste World Cup, maar dat wil niet zeggen dat het allemaal perfect was. Oké, ik behaalde er met 14,9 mijn hoogste score ooit, maar toen ik de beelden achteraf zag, merkte ik meteen enkele details op die nog beter konden. Daar zullen we voor de WK-start absoluut nog aan werken. Ik hou graag mijn voetjes op de grond. Dat is me van thuis uit ook altijd meegegeven. De gouden medaille in Parijs gaf me een boost voor het WK, maar ik zal niet snel gaan zweven.”
Als Europees kampioene zullen je tegenstandsters je wel telkens serieus in de gaten houden. Bestaat er ook vriendschap tussen de gymnastes of is het ieder voor zich?
“Sommige meisjes ken ik helemaal niet persoonlijk, andere wel. We komen eigenlijk wel goed overeen. Het is vooral leuk dat iedereen elkaar aanmoedigt tijdens een oefening. Natuurlijk is er sprake van concurrentie, het is topsport, maar we beseffen allemaal hoeveel training het gekost heeft om op dat moment daar te staan. Op één of andere manier gunnen we elkaar ook wel een goede prestatie.”
Je bent amper 17, maar staat al nuchter met beide benen in het leven. Terwijl jouw soms nog puberende leeftijdsgenoten volop hun jeugd beleven met bijvoorbeeld feestjes breng jij al jaren, dag in dag uit, uren door op training. Voel je dat je iets gemist hebt in jouw jeugdjaren?
“Neen, zo denk ik er helemaal niet over. Ik ben op internaat, trainingen, wedstrijden… altijd samen geweest met andere meisjes, die ook vriendinnen zijn geworden. Ik doe opofferingen, maar hou gewoon enorm veel van mijn sport. Anders hou je het ook niet vol. Maar of het voelt alsof ik iets gemist heb, neen eigenlijk niet. En feesten kan ik na mijn carrière ook nog, hé (lacht).”
Ik doe opofferingen, maar hou gewoon enorm veel van mijn sport. Anders hou je het ook niet vol. Feesten kan ik na mijn carrière ook nog
Is er na het WK even tijd voor ontspanning?
“Dat zal van de resultaten in Canada afhangen. Zijn ze goed, zit er misschien wat meer vrije tijd in. Zo niet, breien we er waarschijnlijk nog enkele wedstrijden aan vast. Momenteel zijn de batterijen wel opgeladen. Ik had één week rust in juni, één week in juli. Dat was echt wel nodig na het EK. Het waren zware maanden geweest. Nu voel ik me fysiek en mentaal fris. Pijnvrij? Ik probeer alleszins als gymnaste (knipoogt).”
Wat zou je absoluut nog eens willen doen mocht je meer tijd hebben?
“Skiën! (overtuigend) Dat is echt lang geleden. Ik heb het altijd leuk gevonden. Vroeger ging ik met mijn ouders minstens eenmaal per jaar op skivakantie, maar dat mocht ik op een bepaald moment
Bijgeloof zit in kleine dingen. Zo plaats ik mijn haarspeldjes telkens op dezelfde plaats of gebruik ik dezelfde elastiekjes. Ook draag ik soms hetzelfde turnpak
niet meer. Te gevaarlijk voor blessures, iets wat ik me als topsporter niet kan veroorloven. Als ik dus ooit stop met gymnastiek, is skiën het eerste wat ik doe.”
Je bent Europees kampioene, maar van exorbitante bedragen is er in jouw discipline minder sprake. Ben je iemand die van luxe houdt?
“Moeilijke vraag (peinzend). Ik denk eigenlijk van niet. Als ik tijd heb, ga ik wel graag shoppen, maar ik kan zowel in de H&M als bij Ralph Lauren kleren vinden. Ik kocht ook absoluut nog geen dure handtassen bijvoorbeeld. Daar hecht ik niet zoveel belang aan.”
En een auto?
“Ik ben nog maar 17, hé (lacht).”
Juist ja, even vergeten.
“Ik heb momenteel een voorlopig rijbewijs. Ik heb eigenlijk nog niet echt nagedacht of en welke auto ik meteen zou kopen. Het is niet zo dat ik een droomwagen heb. Auto’s interesseren me ook minder. Laat me eerst maar gewoon goed sparen.”
Zelfs op dat vlak blijf je nuchter. Zou je op sportief vlak soms niet wat meer van de Nederlandse arrogantie moeten overnemen?
“Ik vind inderdaad ook dat wij Belgen daar iets van kunnen leren. We zijn te bescheiden. Persoonlijk vind ik dat ik al veel stappen gezet heb op dat vlak. Je mag daar absoluut niet in overdrijven. Het heeft geen zin om te gaan zweven. Maar ondertussen durf ik wel ambitieus te zijn en ook te zeggen wat mijn doelen zijn. Dat komt vooral doordat wij ook Franstalige trainers hebben. Zij zeggen ons altijd dat we nooit naar een wedstrijd gaan zonder doel, om er zomaar aanwezig te zijn. We gaan altijd naar daar om iets te rapen. En als dat vooraf het doel is, mag je daar ook voor uitkomen.”
Op de World Cup in Parijs waren er 14.000 toeschouwers aanwezig. Het lijkt jou niet te deren.
“Vergis je niet. Als ik zo’n volle zaal binnenwandel, is het toch wel even stressy. In Parijs was er ook heel veel lawaai. Maar er was wel een toffe sfeer. Vanaf het moment dat ik aan mijn oefening begin, ben ik gefocust. Alles gebeurt op automatische piloot, al denk ik op sommige momenten toch aan de aandachtspunten die mijn trainers me op training meegaven, zoals het strekken en samenhouden van mijn tenen.”
Je bent bijna twee weken op voorhand naar Canada getrokken, om aan het tijdsverschil en de omstandigheden daar te wennen. Is er ook tijd voor andere dingen voor het WK start?
“Normaal gezien niet. Het komt er vooral op aan om hard te trainen op mijn oefening, voortdurend bezig te zijn met waarvoor we ook effectief naar Canada gegaan zijn. Ik hou wel van verre reizen, maar eens daar ligt de focus enkel op de prestatie die ik wil leveren.”
Ben je ooit al in Canada geweest?
“Ja, al twee keer. In 2014 en in 2016. Telkens voor de wedstrijd Gymnix. Ik heb er wel goede herinneringen aan. In 2014 werden we met het team vierde. Twee jaar laten werden we eerste en individueel werd ik eerste op de brug en tweede op de balk.”
Wat zijn jouw ambities op het WK?
“Het is moeilijk om er een plaats op te plakken. Als ik er achteraf op terugkijk, hoop ik te kunnen zeggen dat ik er alles aan gedaan heb en een goede oefening afgeleverd heb. Met minder dan een finaleplek ben ik dus niet tevreden. De rest zien we dan wel weer. Vergeet niet dat de Amerikanen, Russinnen en Chinezen er dan ook bij zijn. Zij waren er niet bij op de World Cup in Parijs.”
Wat heb jij zeker mee in jouw koffer naar Canada?
“Behalve warmere kleren?
(lacht). Absoluut mijn eigen klei- ne kussentje. Het is een kleiner formaat, dat ik altijd meepak naar wedstrijden. Liefst zou ik mijn groot kussen meenemen, maar dat is te groot om in te pakken, en ik slaap toch het best met iets van mezelf. Wie weet zijn de kussens in het hotel niet goed.”
Ben je bijgelovig?
“Misschien toch een beetje. Het zit in kleine dingen. Zo plaats ik mijn haarspeldjes telkens op dezelfde plaats of gebruik ik dezelfde elastiekjes. Ook draag ik soms hetzelfde turnpak waarin ik vorige keer goed presteerde.”
Wie wint het WK?
“Ragan Smith (USA) wint allround. Als zij in vorm is, lijkt me er geen houden aan. Haar ken ik niet persoonlijk.”
Heeft Nina Derwael nog dromen?
“Ik denk dat elke atleet van een olympische medaille droomt. Ook ik.”
En over het WK?
“Voorlopig nog niet. Als ze nog komen, zijn het hopelijk dromen en geen nachtmerries. (lacht)”