“Altijd opgekeken naar Anderlecht”

HEIN VANHAEZEBROUCK AAN DE SLAG BIJ DE CLUB VAN ZIJN DROMEN

Iedereen wist het en gisternamiddag werd het ook officieel: Hein Vanhaezebrouck (53), geen week eerder opgestapt bij AA Gent, tekent een contract van drie jaar bij Anderlecht.

Neen, dat niet. “Het zou jammer zijn als ik zou veranderen omdat ik nu bij Anderlecht ben.” En dus gaf hij op zijn Heins - onvervaard, zelfzeker en nu ook perfect tweetalig - antwoord op alle vragen. Hein spreekt. Zijn waarheid.

“Had ik bij Gent alles zelf beslist, dan had het er helemaal anders uitgezien”

“Dit is de waarheid: het was geen vlucht uit Gent. Het was óp, er waren te veel dingen gebeurd. De nederlaag tegen Zulte Waregem was de druppel. Dat Anderlecht Weiler had ontslagen, had er niks mee te maken. Maar ik kan begrijpen dat het voor de Gentse fans niet evident is dat ik nu coach ben van Anderlecht. Neen, ik heb Ivan De Witte en Michel Louwagie nog niet gecontacteerd, maar ik ga dat wel doen. En neen, ik probeer Bernd Thijs niet naar hier te halen.” “Ik heb wel twintig meningen gelezen en gehoord. Dat alles in scène werd gezet. Dat ik al veel langer getekend zou hebben. Het is heel simpel: als Weiler vandaag nog trainer was geweest van Anderlecht, dan zat Vanhaezebrouck nu thuis. Want ik ben nooit een opportunist of een jobhopper geweest. Pas toen ik vrij was, heeft men mij gecontacteerd. Afgelopen weekend zijn we pas gaan praten (zijn makelaar Mogi Bayat onderhandelde eerder al met Anderlecht, nvdr.). En ik héb getwijfeld. Omdat ik echt van plan was rust te nemen. Al-

Le nouveau Hein est arrivé?

leen: ik voelde mij echt niet moe. Zondagavond voor het slapengaan heb ik toegezegd. Dat het zo lang heeft geduurd, heeft maar één reden: ik had het recht om erover na te denken en we hadden het recht om de tijd te nemen om alles te bespreken en af te handelen.”

“Of ik bij Anderlecht evenveel inspraak zal krijgen in de transfers als in Gent? In Gent had ik veel inspraak, maar ik besliste er ook niet alles. Ik gaf wel advies. En dat zal hier ook zo zijn. Maar het was in Gent niet Vanhaezebrouck die zei: Die komt wel, die komt niet. Was dat het geval geweest, dan had Gent er helemaal anders uitgezien, geloof me.”

“Anderlecht is de grootste club in België, de club waar ik als kind al van droomde”

“Er waren voor mijn vertrek al aanbiedingen uit het buitenland, maar als ik in België wilde blijven, kon ik alleen maar naar Anderlecht gaan. Vanuit Gent was dat de enige stap die ik kon zetten. De grootste club in België. De club met de meeste successen. De club waar ik als kind al van droomde. Op school was zelfs mijn pennenzak paars en wit. Later werd ik neutraler, maar ik heb altijd opgekeken naar Anderlecht. Ja, ik besef ook wel dat het een moeilijke ploeg is, met de pers die er zo kort opzit. Maar ik heb intussen de leeftijd en een dik genoeg vel om dit te overleven.”

“Niet verbaasd dat Vanderhaeghe nee zei, en wellicht hoopt ook Frutos op een kans als T1”

“Dat Yves Vanderhaeghe neen zei tegen de job als T2 ,verbaasde mij niet. Ik was al aangenaam verrast dat hij het heeft overwogen. Alleen was het moment voor hem niet ideaal. Ik denk dat het meespeelt dat sommige clubs waar de trainers op de wip zitten, hem het hoofd een beetje zot maken. Hij hoopt dat er gauw ergens een plaats vrijkomt voor hem. Wat Frutos betreft: we hebben een goed gesprek gehad. Ik wilde graag dat hij bleef. Maar uiteindelijk haalde hij familiale redenen aan om het niet te doen en wellicht hoopt hij nu ook op een kans als T1 ergens. Ik heb hem gezegd dat hem een mooie toekomst wacht.”

“Ik wil dominant voetbal én resultaten. Anderlecht moet om de vijf jaar drie keer kampioen spelen”

“Een coach begint altijd beter bij de start van het seizoen. Maar het is nu eenmaal zo. Geef me 100 dagen is iets voor politiekers, ik besef dat ik hier niet zoveel tijd zal krijgen. Maar het zal wel tijd vragen. Ik ga niet alles in één keer kunnen veranderen. Wel een paar accenten leggen, met de spelers die er momenteel zijn. En eenmaal iedereen terug is, kunnen we stappen zetten. Mijn ambities blijven dezelfde: een vol stadion met tevreden fans. Maar dit is Anderlecht. Bij Gent wilden we drie keer op de vijf jaar in de eerste drie eindigen, Anderlecht moet per vijf jaar drie keer kampioen spelen. Of ik blij ben dat Kums en Sels hier zijn? Ik heb op het middenveld veel keuze: er zijn ook nog Dendoncker, Trebel… Dat is luxe. Mijn voetbalfilosofie zal in elk geval niet veranderen. Ik wil dominant voetbal én resultaten.”