“FaceTime verdrijft heimwee”

Na veertien seizoenen in de Genkse jeugdwerking verhuisde Michel Ribeiro in juli naar het Amerikaanse Sporting Kansas City, een club uit de Western Conference van de Major Soccer League (MLS). Daar zet hij zijn werk van in Genk voort. Hij geeft er techniektraining aan alle spelers van de U12 tot en met de A-ploeg. “De omstandigheden zijn optimaal, ik heb het naar mijn zin”, meldt de 41-jarige coach vanuit het hartje van de States. Geen praat voor de vaak, zo blijkt als je zijn Facebook-account opent. Eerst kom je een selfie tegen van hemzelf met de U15 van Kansas City. Iets verderop foto’s van Adara Park, het complex waar hij woont met vrouw Nolly en zoon Diego. Het zwembad ontbreekt niet. “Het is hier aangenaam wonen. Tot nu toe genieten we van een lekker weertje”, meldt Riberio via Whatsapp.

Van heimwee dus geen sprake? “Neen. Wat niet betekent dat ik mijn familie niet mis. Mijn mama, mijn drie broers en twee zussen, ik mis ze wel degelijk. Maar FaceTime maakt veel goed. We bellen mekaar om de twee dagen. Ook de jongens van KRC Genk draag ik in mijn hart. Domenico (Olivieri,nvdr.), Roberto (Destino, nvdr.) en de anciens. Ik zal blij zijn als ik ze terugzie. Dat zal in december zijn. Dan keer ik voor een week of twee, drie terug naar België.” Dat is in het tussenseizoen. Vanaf januari start de voorbereiding van de A-ploeg op het volgende seizoen. “In een fantastisch, gloednieuw trainingscentrum”, weet Ribeiro. “Ook de nationale ploeg zal daar gebruik van maken.” Het huidige seizoen komt zo stilaan in een beslissende fase. In de Western Conference prijkt Kansas City voorlopig op een gedeelde tweede plaats tweede stek, achter de Vancouver Whitecaps. “Ze halen een goed niveau. In België zouden ze zeker top vijf spelen.”

Focus op de jeugd

Ribeiro is nauw verbonden met de spelers van die A-ploeg. “Ook zij krijgen geregeld techniektraining van mij.” Maar de focus ligt op de jeugd. “Van de U12 tot en met de beloften. Zeker bij de jongeren boven de 15 jaar zit aardig wat talent. Er is er al eentje van die leeftijd die met de A-ploeg meetraint. Ze hebben hier in Amerika trouwens een goed competitiesysteem voor beloftenteams. Die spelen in de USL, de tweede klasse. Om de jongeren van pakweg 18, 19 de kans te geven om rustig te rijpen, spelen zij samen met ouderen van 25 of meer die net niet goed genoeg zijn voor de eerste ploeg. Die meer ervaren spelers vormen de ruggengraat van de ploeg en leiden de jonge gasten eigenlijk mee op.”

Michels zoon Diego sluit binnenkort ook aan bij de tweede ploeg. “Hij traint al regelmatig met hen mee, maar officiële wedstrijden mag hij nog niet spelen, enkel vriendschappelijke duels. Dat verandert in januari.”

Uit het oog, betekent in het geval van Ribeiro alleszins niet uit het hart. Hij blijft de wedstrijden van Genk op de voet volgen. “Via livestream. Ik ben verrast door de stroeve gang van zaken. Maar hopelijk komt het nog goed.”

Via livestreams volg ik de wedstrijden van Genk. Ik ben verrast door de stroeve gang van zaken. Hopelijk komt het nog goed

Michel RIBEIRO