Moeder Lambik gaat weer open
Moeder en twee dochters gaan legendarisch café uitbaten
Moeder Lambik, bij menig Truienaar roept de herberg ongetwijfeld nostalgische herinneringen op. Het legendarische café in het houtvestershuis op de Engelbamp beleefde zijn hoogtijdagen in de sixties en seventies. Nu is het klaar voor een nieuw verhaal mat Nele Mariman als nieuwe Moeder Lambik. Samen met haar dochters Shana (22) en Liesa (19) gaat ze het café terug uitbaten. “Wij passeerden er geregeld en konden maar niet begrijpen waarom dat gebouw bleef leegstaan. Ik ben mij gaan verdiepen in de historiek en kwam al snel uit bij Moeder Lambik en de geschiedenis van de geuze. Na veel nadenken hebben we beslist om het gebouw te kopen en er iets leuks van te maken. Een zaak waar beleving centraal staat. Het uitgangspunt is een kindvriendelijke zaak”, zegt Nele.
En die insteek is niet verwonderlijk. Nele was 18 jaar onthaalmoeder. “Met die bagage moet het lukken om een kindvriendelijke omgeving te creëren”, zegt ze. Het wordt en moderne brasserie met veel oog voor het verleden. Op de kaart is er veel aandacht voor gezonde voeding voor de kinderen. Tegen het einde van dit jaar hopen ze klaar te zijn met de restauratie en inrichting van de zaak.
Met paard en kar
Zeventien jaar is Moeder Lambik intussen al gesloten. Zoon Achille deed op 80-jarige leeftijd als laatste de lichten uit. Oorspronkelijk was het pand een van de drie woningen, gebouwd in 1848, waar de houtvesters en boswachter woonden van baron Charel Whettnall, eigenaar van het kasteel van Nieuwenhoven. “Het was Maria Vandenbussche, de grootmoeder van mijn vrouw Cecile, die het gebouw in de jaren ’50 kocht. Zij was de eerste die hier in de regio Geuze Kriek Lambic introduceerde. Vandaar ook de naam. De Geuze kwam in flessen met de trein toe in het station van Sint-Truiden en werd dan met paard en kar naar het café in Melveren gevoerd. Daar werd het opgestapeld in een oude bierkelder, waar het op de aarden vloer de perfecte temperatuur hield”, weten Cecile Coenen en haar man Edgard Vanaken die nog meehielpen in de zaak. Geuze was zeldzaam en de klanten kwamen van ver om van de Lambic te proeven. “Ik herinner me dat iedereen hier thuis was. In de namiddag was het al jeugd wat hier de klok sloeg. Honderden fietsen stonden voor de deur. Maar ’s avonds kwam de betere burgerij uit Sint-Truiden hier over de vloer.”
Na de dood van grootmoeder Maria Vandenbussche ging het café een tijdje dicht. Wat later zetten de ouders van Cecile, Achille Coenen en Maria Huijgen, de traditie verder. Achille wilde niet weten van een overname en bleef tot aan zijn dood in 2006 in het café wonen.