Niet ieder kind krijgt even veel
Grote regionale verschillen tussen onderhoudsbijdragen na scheiding
Wanneer een koppel met kinderen scheidt, moeten ze onder meer afspreken hoe beide ouders de opvoeding van de kinderen financieel zullen dragen. Dat gebeurt door het vastleggen van een onderhoudsbijdrage. In theorie is dat allemaal logisch en helder, maar in de praktijk blijkt de berekening in hoge mate nattevingerwerk. Afhankelijk van regio en rechter verschilt de grootte van de bijdrage aanzienlijk, zelfs tussen gelijkaardige gezinnen.
BRUSSEL -
Scheiden is nooit prettig, al helemaal niet als er kinderen bij betrokken zijn. Als ouders uit elkaar gaan, moeten ze een onderhoudsbijdrage vastleggen. Voor twee kinderen schommelen de bijdragen in Wallonië tussen 33 en 500 euro. In Vlaanderen is dat tussen 38 en 600 euro. Ook binnen Vlaanderen zijn er regionale verschillen, afhankelijk van de rechter die zeggenschap heeft over de bijdrage.
Tot die vaststelling komen Elke Claessens en Dimitri Mortelmans (UAntwerpen) nadat ze de belastingaangiftes van bijna 2.500 gescheiden koppels bekeken. “In ons land bestaan verschillende systemen om de hoogte van de onderhoudsbijdrage te bepalen”, zegt Elke Claessens. “Welke gebruikt wordt, verschilt tussen regio’s. Rechters zijn wettelijk verplicht
Elke CLAESSENS Sociologe UAntwerpen voorgeschreven parameters in rekening te brengen, zoals de inkomsten van de ouders en kinderbijslag, maar vervolgens kunnen ze vrij kiezen welk berekeningssysteem ze gebruiken. Evengoed zie je dat zowel juristen als bemiddelaars systemen combineren om tot een middenweg te komen. Het verklaart de wildgroei aan bedragen.”
Fora
De ex-partners houden daar een gevoel van onzekerheid en zelfs onrechtvaardigheid aan over. “Een scheiding is sowieso een turbulente periode”, zegt Claessens. “Dat niemand goed weet wat nu de beste manier is om de hoogte van het onderhoudsgeld te bepalen, helpt niet. Veel mensen vergelijken met elkaar, de fora staan er vol van. Ze merken dat een ander veel minder of net meer betaalt, ook al hebben ze evenveel kinderen en een gelijkaardig inkomen. Wie minder betaalt, wordt ongerust dat er later misschien een rekening volgt. Wie meer betaalt, vraagt zich af of het niet te veel is. Het wekt de indruk dat er in het huidige systeem winnaars en verliezers zijn.”
“Er is duidelijk iets mis. Dat betekent nog niet dat er een uniform systeem moet komen, maar misschien wel dat er bijvoorbeeld onderen bovengrenzen vastgelegd kunnen worden om de verschillen minder groot te maken”, aldus Claessens.
De wildgroei wekt de indruk dat er in het huidige systeem winnaars en verliezers zijn