“Als zelfstandige geen recht op een mijnwerkerspensioen”
Semcettin Celek (59), die Turkse roots heeft, werkte tien jaar in de ondergrond van de mijn in Zolder. Hij was daar mecanicien. “Wij gingen allemaal in de mijn werken vroeger. Mijn broer Cherafettin (61) heeft er 15 jaar opzitten en ook mijn vader en schoonvader waren mijnwerkers. Die twee laatsten zijn in de jaren ‘60 vanuit Turkije naar België gekomen als gastarbeiders. Die tijd van de mijn waren de beste jaren uit mijn leven. Er was veel structuur en samenhorigheid. Vrijdagavond begon het weekend en dan gingen we met vrienden van verschillende nationaliteiten op café. In de zomervakantie gingen we met ons allen richting thuisland, de familie bezoeken. Wat heb je nu? Mensen zitten elke avond op café. En wat is vakantie nog? Iedereen wil het liefst vier keer per jaar op vakantie.”
Met zijn vertrekpremie van de mijnsluiting opende Semcettin in ‘91 kebabzaak Ali Baba aan de mijn van Zolder. “Ik heb er eigenlijk wel wat spijt van. We werden immers niet goed geïnformeerd op dat moment. De meeste mijnwerkers wisten niet welke keuze ze moesten maken. Je had ook nog veel mijnwerkers die niet konden lezen en schrijven. Het was eigenlijk een beetje gokken, met je eigen toekomst als inzet. Ik heb gekozen voor de premie van 880.000 frank – wat op zich een mooi bedrag was. Maar omdat ik erna als ondernemer gestart ben, heb ik de pech dat ik nog altijd geen recht heb op het mijnwerkerspensioen. Terwijl veel vrienden van mij een paar jaar hebben bijgewerkt bij Ford of elders. Die krijgen al jaren een dik pensioen.”