DROMEN VAN MEDAILLE
17-JARIGE NINA DERWAEL OP EERSTE WK NAAR FINALE MET PERSOONLIJK RECORD
De eerste kaap is gerond: een plaats in de finale aan ‘haar’ brug met ongelijke leggers, ze staat al bij de beste acht van de wereld. En vooral de bevestiging dat Nina Derwael (17) – voor het eerst een van de uitgesproken medaillekandidaten – niet kraakt onder de toegenomen aandacht. Op naar het weekend van de waarheid. “Ja, ik heb afgelopen nacht goed geslapen.” Nina Derwael voelt zich opgelucht, zegt ze. Een dag eerder al stapte ze in het Canadese Montreal met een tevreden gevoel weg na haar geslaagde oefening op de brug met ongelijke leggers, die haar haar hoogste score ooit opleverde (14,966 punten). “Daarna viel er toch een last van mijn schouders, die eerste stress moet ik altijd van mij afschudden”, zegt ze.
Het was tot afgelopen nacht Belgische tijd afwachten hoeveelste ze precies eindigde – afgelopen nacht turnden andere landen hun competitie, ze stond voorlopig derde. Maar met haar score staat ze altijd in de toestelfinale, voorbehouden aan de beste acht. De finale, komende zaterdag, wordt in omgekeerde volgorde geturnd, hoe hoger ze nu eindigt, hoe meer ze een zicht heeft op wat de anderen voor haar doen. “Maar dat maakt mij niet zo heel veel uit. Ik doe sowieso altijd mijn ding, kijk niet naar wat anderen doen.”
Toptalent
Met dat verschil: tot begin dit jaar was ze een aanstormend toptalent, een beetje in de schaduw van de absolute wereldtoppers. Sinds ze zich dit seizoen tot Europees kampioene kroonde, ruim boven de rest uit, is ze een van de medaillekandidaten op het eerste WK waar ze aan deelneemt. Ze won enkele weken geleden ook Bercy, al enkele jaren dé referentiemeeting, voor vijftienduizend man. De Russen bekijken op dit WK haar trainingen. Nooit werd ze zo aangeklampt door internationale media. Derwael blijft er rustig bij. “Dat stoort mij allemaal niet, ik kan mij daar heel goed van afsluiten. Ik zit in mijn bubbel – ik heb tijdens mijn kwalificatie bijvoorbeeld niet gezien of er in de tribunes Belgische vlaggen hingen.” Anders gezegd: ze kraakt niet als een van de favorieten. Derwael mag hopen op twee finales – ze stond derde in het allroundklassement. Ook onze landgenote Rune Hermans deed het prima op alle toestellen en mag hopen op een plaats bij de beste 24 van de allroundfinale. Aan haar brug met ongelijke leggers mag Derwael zelfs dromen van een medaille. “Mijn oefening was nog niet perfect, er zit nog rek op.”