Losgeslagen

Het wordt zo zoetjes aan tijd om het 25ste amendement van de Amerikaanse grondwet in te schakelen, zo leek gisteren The Washington Post te verzuchten. Volgens dit artikel kan de regering de president aan de kant schuiven als hij niet in staat is zijn ambt uit te oefenen. De vicepresident neemt dan zijn taken in het Oval Office over. President Donald Trump bakt het tegenwoordig zo bruin dat een mens alleen maar kan hopen dat die noodmaatregel uit de Amerikaanse grondwet eerder vandaag dan morgen wordt ingeschakeld. Gisteren nog kondigde de regering aan dat Amerika zich per eind december dit jaar volledig terugtrekt uit de Unesco, de culturele organisatie van de Verenigde Naties. De anti-Israëlische houding van de Unesco zou hiervoor verantwoordelijk zijn. De maatregel volgt op eerdere beslissingen van Trump om Amerika terug te plooien op zichzelf, los van de wereld. Meteen na zijn aftreden schopte hij het in de steigers staande handelsakkoord met een reeks Aziatische landen onderuit, in juni kondigde hij aan dat de VS uit het Klimaatverdrag van Parijs stappen en woensdag beloofde hij in het bijzijn van de Canadese premier Justin Trudeau het NAFTA-vrijhandelsakkoord met Canada en Mexico open te breken.

Met enige goede wil zou je kunnen zeggen dat Amerika zich met dit soort spielereien vooral in de eigen voet schiet. Er zit echter nog veel erger aan te komen. Zo wil Trump het kernwapenverdrag met Iran, dat na jaren moeizaam onderhandelen in 2015 eindelijk tot stand kwam, opzeggen. In ruil voor de verlichting van loodzware sancties beloofde Iran in dit akkoord de ontwikkeling van kernwapens te staken. Uit alle rapporten van het Internationale Atoomenergieagentschap, dat optreedt als waakhond, blijkt dat Teheran zich stipt aan het akkoord houdt.

Zo heeft Trump het niet begrepen. Hij put zich uit in leugens en halve waarheden om te stellen dat Iran “een snel pad naar nucleaire wapens” heeft en dat Teheran “1,7 miljard dollar in cash” heeft gekregen. Dit laatste is een verwijzing naar de miljarden die jarenlang bevroren waren op internationale rekeningen - geld waarop de Iraniërs dus recht hadden. Gelukkig zit er nog een buffer tussen een beslissing van de president en een definitief oordeel dat binnen de zestig dagen door het Congres moet worden genomen. Maar nu al weegt een mogelijke koerswijzing van Washington op de verhoudingen in het Midden-Oosten. In Iran zelf heeft Trump de hardliners van het regime versterkt, de kliek rond de Opperste Leider Khamenei, ten nadele van de meer gematigde groep rond de in mei herkozen Hassan Rouhani.

Trump put zich uit in leugens en halve waarheden om te stellen dat Iran “op een snel pad naar nucleaire wapens” zit