“De Genkse fans verdienen meer”
LOGAN BAILLY keert met revelatie Moeskroen terug naar het oude nest
Op zijn 31ste heeft Logan Bailly er een bewogen voetballeven opzitten. Na twee seizoenen op de bank bij Celtic Glasgow keerde de Luikse doelman bij Moeskroen terug naar ons land. Een schot in de roos, getuige de verrassende derde plaats van zijn nieuwe club. Morgen wacht een bezoek aan ‘zijn’ KRC Genk. “Die club zal altijd in mijn hart blijven.” Over Logan Bailly is zoveel gezegd en geschreven dat zijn imago van glamourboy hem overal vooruit heeft gesneld. Blijkt best mee te vallen. Joviaal als je maar kan zijn groet hij ons én de vele vrijwilligers van de club. “Tja, er is een beeld gevormd”, legt de doelman uit. “Dat stoort me een beetje, maar ik begrijp het wel. Laten we het vooral over voetbal hebben.”
Dat is prima. Te beginnen met de beweegredenen voor je terugkeer naar België.
“Bij Celtic speelde ik niet en vooral: ik miste mijn kinderen (Destiny (12) en Prince (7), nvdr.) enorm. Nu kan ik ze zien wanneer ik wil. Ik had nochtans opties in het buitenland, Turkije bijvoorbeeld, maar ik wilde voor hen per se terugkeren. Ik zocht een club waar ik kon spelen en ben blij dat Moeskroen uit de bus kwam.”
Vergt dat aanpassing? Je gaat van een immense topclub naar het nietige Moeskroen.
“Neen, ik ben al even voetballer hé. Moeskroen heeft niet elke thuismatch 60.000 fans zoals Celtic, maar moet dat? Celtic was een unieke kans en ik heb ervan genoten, al heb ik dat evenzeer bij Heusden, Genk en Leuven gedaan. Het is ook aan jezelf om je aan te passen aan de manier van werken en leven van je nieuwe club.”
Fysiek was je niet klaar. Volgens trainer Mircea Rednic verloor je liefst 12 kilogram.
“Inderdaad. Dat probleem is nu van de baan. In het begin verrichtte ik hier ontzettend veel loopwerk. Drie trainingen per dag. Die eerste maanden waren heel zwaar voor me. Toch deed ik het met de glimlach, omdat ik wist dat ik het nodig had. Ik moet de technische staf danken voor het vertrouwen.”
Ondanks die aanvankelijke achterstand is het goed blijven gaan. Voor velen het bewijs dat jij qua puur talent tot de beste keepers van België behoort en niet alles uit je carrière hebt gehaald.
(Denkt) “Weet je, ik vind niet dat ik me ergens voor moet verantwoorden. Ik heb geen revanchegevoelens. Misschien heb ik er niet alles uitgehaald, maar het waren mijn keuzes. Mijn loopbaan had ook slechter gekund. Ik ben hier om het plezier in het voetbal terug te vinden. Diegenen die denken dat ik minder ben dan vroeger mogen dat vinden. De mensen waarmee ik werk, weten wat ik waard ben. Hier werk ik puur voor mezelf, mijn familie en de club Moeskroen, die mij deze kans gunde.”
Je keeperstrainer Eric Deleu ziet je nog aanhaken bij de nationale ploeg. Er staan tot dusver acht interlands op je teller.
“Daar dank ik hem voor, maar de Rode Duivels zijn niet mijn prioriteit hoor. Tuurlijk, zolang je profvoetballer bent kun je in de nationale ploeg geraken maar ik heb twee jaar nauwelijks gespeeld. En je hebt goede, jonge keepers als Courtois, Mignolet, Casteels en Sels. Laat mij eerst maar eens mijn niveau terugvinden en een degelijk seizoen draaien bij Moeskroen.”
Dat lukt voorlopig heel goed. Derde plaats. Wat is jullie geheim?
“Ik geloof niet dat er een is. De verstandhouding in de groep zit goed. Er is een sterke staf en een mix van jong talent met hier en daar een ervaren kracht. Dat werkt. Of we onze doelstelling al hebben aangepast? Neen. Wij willen ons handhaven en liefst zo vlug mogelijk. De laatste twee seizoenen lukte dat telkens pas op de slotspeeldag. Als we eenmaal gered zijn en blijven winnen, kunnen we nog zien hoe ver we van die degradatiestreep vandaan geraken.”
Morgen moet het gebeuren tegen KRC Genk. Ik neem aan dat dit een speciaal duel voor je is.
“Ja, ik heb er acht jaar van mijn carrière gespendeerd en meerdere jaren gewoond. De familie van mijn kinderen is van daar. Plus, ik ken nog zoveel volk op de club: van Guy Martens en Pierre Denier tot de materiaalmannen en de mensen van de kantine. Je kunt wel stellen dat Genk de club van mijn hart is en zal blijven.”
Je was populair bij de Genkse aanhang. Wat voor ontvangst verwacht je nu?
“Ik hoop op een goede reactie. Ik weet dat niet het hele stadion van me zal houden, maar dat is hier in Moeskroen ook zo. Ik denk niet dat ze me gaan uitfluiten, want er was altijd een goede verstandhouding. Genk is echt een mooie club en de fans verdienen meer. Het is helaas niet meer het Genk dat ik ken van mijn jaren met Matoukou, Pocognoli, Ogunjimi en co. Het stadion zat toen altijd vol en de sfeer was fantastisch.”
Ze hebben het lastig. Geloof jij nog in hun PO1-kansen?
“Goh, dat is niet aan mij om te zeggen. Net als Anderlecht, Brugge, Standard en Gent heeft Genk het budget. Het zijn stuk voor stuk namen die logischerwijs tot play-off 1 behoren. Eenmaal op het veld tellen namen en budgetten niet mee. Kijk maar naar Standard. Had je twee jaar geleden gezegd dat zij telkens naast de top zes zouden grijpen, had niemand je geloofd. Zo gek zit voetbal nu eenmaal in mekaar. Je moet gasten hebben die voor je club spelen en niet voor zichzelf. Met een hechte ploeg en af en toe wat geluk kun je heel ver komen.”