“Peter Maes veranderd? Geen haar”
DAVINO VERHULST VIERT VOLGENDE MAAND 30STE VERJAARDAG OP STAYEN
Hij lijkt al een eeuwigheid mee te gaan. Toch moet hij nog 30 worden. Op zaterdag 25 november bereikt hij die mijlpaal. Die avond komt Davino Verhulst naar Stayen. “Om te spelen tegen de club waar ik één van de mooiste periodes uit mijn carrière meemaakte. Het jaar na de degradatie. Zot, hé”, flapt hij eruit. Morgen brengen de Kanaries eerst een bezoek aan hem, op Daknam. Waar hij (eindelijk) de onbetwistbare nummer één is. “Ik ben niet altijd eerlijk behandeld. Maar mijn vrouw zei onlangs: je mag fier zijn op je carrière.” Een loopbaan van tegenstellingen. Zo zou je zijn profbestaan kunnen samenvatten. Hij stond in doel bij zowel Genk als aartsrivaal STVV. Niet alledaags. Maar zo mogelijk nog straffer: geboren en opgegroeid in Beveren, zal zijn naam toch voor altijd verbonden blijven met de boeman uit het Waasland, Lokeren. En zelfs daar is hij nooit onbesproken geweest. De concurrentieslag met Barry Boubacar Copa verliep niet altijd even correct.
“Ik heb eeuwig respect voor Copa”, blikt Davino terug. “Hij is een monument in Lokeren. Maar ik durf te zeggen dat ik in die vier jaar Daknam een paar keer op oneerlijke wijze uit de ploeg ben gezet. Vorig jaar nog door de fantastische Georges Leekens. Ik had pas mijn contract verlengd, maar van hem mocht ik in augustus een andere club zoeken. Copa was zijn nummer één.”
STVV kwam even in beeld. Allicht niet toevallig omdat Jos Beckx er keeperstrainer is.
“Klopt. Jos kent mijn kwaliteiten. Er was concrete belangstelling. Maar uiteindelijk is er toch geen deal gekomen en ben ik in Lokeren gebleven. Sinds de play-offs van vorig seizoen sta ik weer in doel. Ik zit intussen aan meer dan 80 matchen bij Sporting.”
92, Davino. De 100 is in zicht. En toch borrelde na je misser tegen Standard weer kritiek op. Een week later stelde je gelukkig orde op zaken in Waregem.
“Dat is het lot van een doelman, zeker? Ik hield mijn ploeg op Sclessin lang in de match. Maar in blessuretijd was er dat schot van Mpoku. Ik had daar beter kunnen doen. Meteen waren al die goeie saves vergeten. Ach, in het begin van mijn carrière trok ik me die kritiek allemaal aan. Maar als je niet oplet, word je zot. Dus heb ik een knop omgedraaid. Natuurlijk zijn er ook nu nog mensen van wie ik de kritiek ter harte neem. Maar van veel anderen leg ik die makkelijk naast me neer. Ik vind van mezelf dat ik aan een goed seizoen bezig ben.”
Jullie start was nochtans dramatisch?
“Absoluut. Heel raar eigenlijk. Ik zit in mijn vijfde seizoen op Daknam. Nog nooit had ik zo’n goed gevoel na de voorbereiding. Maar dan kregen we 0-4 van Club Brugge. We trapten in 90 minuten amper twee keer naar doel. De week nadien gingen we in Kortrijk de boot in. Dan weet je dat het lastig wordt.”
Naar goede gewoonte greep Roger Lambrecht al snel in. Kristinsson ging, Maes kwam.
“Je kent onze voorzitter. Die blijft niet bij de pakken zitten. Zelf vond ik het te vroeg voor een trainerswissel. Per slot van rekening verloren we met Kristinsson op het einde van vorig seizoen negen keer op rij niet. Maar meneer Lambrecht houdt nu eenmaal van Peter Maes. Achteraf gezien, moet ik toegeven dat het de juiste zet was. Maes heeft de schwung erin gekregen.”
Jij kent zijn aanpak. Het is de tweede keer dat je hem als coach hebt. Is hij veranderd na Genk?
“Geen haar. Of jawel, toch. Zijn
Engels is erop vooruitgegaan. Voor de rest heeft hij nog steeds dezelfde aanpak. Toen hij binnenkwam, was één van de eerste dingen die hij zei: there’s only one way, it’s my way (er is maar één weg, de
mijne, nvdr.). Voor sommige jongens was dat even slikken. Hij ontziet niemand. Wie in zijn schulp kruipt, is gezien. Maar de meesten kruipen er wel snel weer uit. Van de pakweg 25 spelers trekt hij er 23 mee. Zijn gedrevenheid is enorm. Deze week op training nog was hij niet content. ‘We gaan door tot het goed is’, zei hij. Na een uur en drie kwartier werd er eindelijk afgefloten.”
Zaterdag komt STVV naar Lokeren. Doet jou dat nog iets?
“Toch wel. Ik heb in Sint-Truiden één van de plezantste jaren uit mijn carrière gekend. Het jaar na de degradatie, in tweede klasse. We misten de promotie, maar we hadden een fantastische groep.”
De Kanaries hebben net twee nederlagen op rij geslikt.
“Ze zijn uitstekend van start gegaan, maar kennen nu blijkbaar een kleine terugval. Hopelijk kunnen wij daarvan profiteren. Al onderschat ik hen zeker niet. Het STVV van nu is niet meer te vergelijken met dat van toen. Jammer eigenlijk. STVV, voor mij is dat Peter Delorge die tot zijn enkels in de modder staat. De aanpassing aan dat kunstgras lijkt stilaan achter de rug. De Kanaries brengen nu een heel ander soort voetbal. Ze kopen daar ook spelers die geschikt zijn voor kunstgras. Maar voor de keepers is die ondergrond geen pretje. Het is een aanslag op je lichaam, als je er vaak op traint.”
Heb je herinneringen aan Jonas De Roeck?
“Niet echt, nee.”
Even helpen. Je speelde er twee keer tegen. In 2009, met Genk tegen Gent in de kwartfinales van de beker. Genk plaatste zich in de return na verlengingen.
“We wonnen dat jaar de beker. Zalige herinnering. Hopelijk brengt De Roeck mij opnieuw geluk.”
In het begin van mijn carrière trok ik me die kritiek allemaal aan. Maar als je niet oplet, word je zot Davino VERHULST