“Nederlands leren spreken met appel en quinoa”
Proefproject om anderstaligen via koken en eten taal te leren
Ze hebben een instinker in het alfabet gestoken: de appel leggen de deelnemers steevast bij de ‘A’. “Maar die hoort bij de ‘J’. Van Jonagold”, beschrijft Gerlinde Gilissen van het Berenhuis in Heusden-Zolder, terwijl een tiental Turkse vrouwen onze 26 letters aan een ingrediënt linken. Met het Letterbuffet kunnen anderstaligen ongedwongen Nederlands leren, tegelijk wordt hun omgeving een beetje groter door het contact met meer Nederlandstaligen. En achteraf zijn er de hapjes… Het Limburgse proefproject mag rekenen op 26.000 euro van het Vlaams agentschap integratie en inburgering. “We sturen anderstaligen naar een cursus Nederlands, maar een taal krijg je pas beet als je die vaak kan gebruiken, met andere mensen kan spreken. Anders is die kennis heel snel weg. Denk zelf maar eens hoe het zou zijn als wij Russisch gingen volgen maar nooit met Russen kunnen babbelen”, zegt Claudia Swennen van het agentschap integratie en inburgering. Via ‘oefengroepen’ praatgroepen met Nederlandstaligen - wordt er achter de koffie informeel al op los gebabbeld. “Maar nu starten we een tweede campagne. Allerlei organisaties konden voorstellen indienen, voor Limburg is het ‘Letterbuffet’ uitgekozen als proefproject. Zeker ook omdat het makkelijk kan dienen voor andere organisaties én buiten Limburg.”
Asielzoekers
“Het idee: wij komen met een pakket ingrediënten en de vrouwen leggen die dan bij elke letter van het alfabet. Daarna gaan ze aan
Gerlinde Gilissen
Het Berenhuis
het koken met wat hier op tafel staat. Heel laagdrempelig dus. Eten doen we allemaal”, lacht Gerlinde Gilissen van vzw Het Berenhuis.
In het wijkcentrum van Lindeman (Heusden-Zolder) zijn het allemaal Turkse mama’s die groenten en fruit koppelen aan letters, ’s avonds trekt Gerlinde met de doos naar het opvangcentrum voor asielzoekers. “Dat is natuurlijk anders, veel van die vrouwen spreken nog helemaal geen Nederlands. Deze Turkse moeders wetegelijk ten toch al heel wat van de ingredienten thuis te brengen. Maar het gaat verder dan een taal leren, tegelijk zijn we bezig met gezonde voeding, we tonen dat biologisch en fairtrade niet duur moet zijn... Het zelfvertrouwen van de vrouwen neemt ook toe omdat we hen volgens hun eigen keuken laten koken. Hun tradities, recepten, hun kunde. Zo steken wij zelf trouwens regelmatig iets op, zoals quinoa met rozijnen. Dat had ik nog nooit geprobeerd.”
Restjes
“Omdat we vooral met een kansarm publiek werken, zijn er ook altijd doosjes om de restjes van de gerechten mee te nemen. En de overschot, wat niet gebruikt wordt, gaat mee naar de volgende groep.”
Maar de appel mag dus niet bij de ‘A’? “A staat voor ananas en… agavesiroop. Ja, dat is niet het meest alledaagse ingrediënt, dat lokt elke keer wel wat discussie uit. Maar dat is goed, want zo zijn ze Nederlands aan het spreken. Of er ingrediënten zijn die niet in de smaak vallen? Het volkorenbrood. Dat lieten ze altijd links liggen, nu is de ‘V’ volkorenpasta geworden.”
Quinoa
Behoorlijk vlot linken de dames de ingrediënten aan de letters. Op hier en daar een struikelblok na. Maar dat is iets waarover de beste Nederlandstalige al eens blijft haperen: quinoa. “Dat ken ik echt niet”, knikt Hamide (41). “Het lijkt op couscous, maar ik heb er nog nooit mee gekookt. De rest bijna allemaal wel. Paprika, sla, komkommer, die woorden ken ik”, zegt ze, terwijl ze die deskundig in een slaatje draait. Het is de bedoeling dat enkele deelnemers in de toekomst ook zelf met de doos ingrediënten op pad gaan, bij vrienden, familie, vrouwengroepen... Om zo nog meer Nederlands op informele manier te laten doorsijpelen.
A staat voor agavesiroop. Dat zorgt voor discussie maar tegelijk zijn ze zo Nederlands aan het praten