Van kopstoot tot koala
Sterke preselectie in Herk-de-Stad
Volgens kenners die het volgens andere kenners kunnen weten, stond in Herk-De-Stad de beste lichting van deze editie van Limbomania te spelen, en dat zou best kunnen. Er werd in Herk-De-Stad op hoog niveau gemusiceerd. Drie uitschieters pakten onze man bij zijn pietje.
Baardeloze rock
Rauwe rockers met melkmuilen terwijl hun muziek zich eerder leent om ongeschoren en ongewassen op het podium te staan. Wel straf geopend van dit Peltse kwartet met opzwepende rechttoe rechtaan rock. Misschien nog een klein tikje te gewoontjes om de jury te overtuigen van een finaleplek. Tien punten eraf vanwege de voorstelling van de bandleden. Dat doen we niet op muziekwedstrijden.
Baltimore
Te laat klaarkomen
Baltimore kon me niet helemaal overtuigen. En dat is verdorie vreemd want ‘Glow Deep’ is niet meer of minder dan een dikke hit. Fantastische song die zorgt voor drie lagen kippenvel, maar alleen duurde de aanloop naar dat nummer lang en kwam de climax van dit concert te laat. En dat is jammer want het zit er duidelijk wél in en het komt er wellicht ook ooit uit.
PS. Als je met vijf man op het podium staat, doe iets met samenzang! Dat geldt trouwens voor bijna deze hele Limbomania-preselectie.
Fornet
Wuiven met de helmbos
Wat een heerlijk postpunkgezelschap was dit Fornet. De gitarist was zo jong dat het leek alsof hij zijn gitaar van Sinterklaas had gehad en dat nog geloofde ook. Maar ondertussen fabriceerde hij de mafste noisegeluiden van ver voor zijn tijd uit de Sonic Youth-jaren. En dan hadden we nog die helmboswuivende zanger, die eigenlijk niet stond te zingen, maar het hield op het ritmisch scanderen van bezwerende mantra’s. Had strontvervelend kunnen zijn, maar dat was het niet omdat ze als bij wonder pasten bij de geweldige ritmesectie van de band. Ons haar staat nog altijd recht omhoog en geloof ons; dat is geen gezicht.
Wow Koala
Traag metabolisme
Stel: je noemt je band Wow Koala en vervolgens kom je als frontman naar de Limbomania-preselectie in een Peruviaanse panfluituitrusting. Ben je dan goed bezig? Terwijl u nadenkt over het antwoord, vertellen wij u dat Wow Koala absoluut iets heeft, maar we weten nog niet wat. De poprock, genre Girls from Hawaii, had best potentie, maar deze Limbomania kwam voor Wow Koala gewoon te vroeg, getuige het feit dat ze geselecteerd waren met een krakkemikkige opname uit het repetitiekot. Koala’s hebben een traag metabolisme. We vermoeden dat ze tegen de volgende editie klaarwakker zijn.
The Insect Soldiers of the Sky Airwick live-spray
The Insect Soldiers of the Sky zijn nog steeds piepjong, maar toch zijn ze al jaren bezig met de band. Vanaf hun twaalfde vertelde de moeder mij. Twee halve finales van de Rockrally, de Nieuwe Lichting, Limbomania... Hardnekkigheid daar houden we van. Maar om de een of andere reden blijft het live toch een beetje rommelig klinken. Niet zo erg dat we de bus insecticide moesten bovenhalen, maar toch. Het duurde in Herk-De-Stad tien minuten voor The Insects echt goed op dreef waren. Toegegeven, dat lag ook voor een stuk aan de slechte mix. Daarna hadden ze wel de zaal mee. Dat The Insects bakken talent hebben, hoort u alleen al als u luistert naar het fantastische ‘The Year 3004’, maar ze moeten hun live-act op punt krijgen.
Wallfish
Heerlijke kopstoot
Het moet niet
altijd
ingewikkeld zijn. Wallfish gaf ons eindelijk eens de kopstoot die we nodig hadden: seventies hardrock-gitaren, een foute hoed, veel bier op het podium... Maar god, wat swingde deze rockers als een tiet. De band stak het kot in de fik en daar hadden ze niet eens een blik white spirit voor nodig. Gewoon straffe gitaren en bonkende drums. Nummers die starten met ‘My mama told me’ negeren wij gewoonlijk als de pest, maar voor deze ene keer was zelfs dat hun vergeven.
The Hourglass Instinct
Peper in de kont
Eigenlijk kunnen we de voorgaande recensie hier copy pasten, maar The Hourglass Instinct had de pech dat ze na Wallfish stonden geprogrammeerd. We kennen The Hourglass al langer en deze band, die grossiert in leuke bluesy rocksongs, blijft groeien. Hoekige riffs, goeie samenzang, maar net dat ietsje minder peper in de kont dan bij Wallfish. Die waren wellicht met de peperbus gaan lopen. En met hun voorraad bier.
Dr. Zebra
Kom van die bank af
The Waltz is al gelanceerd zonder Limbomania en dus mocht Dr. Zebra van de reservebank komen. Überhaupt vreemd dat de jongens uit Genk op die bank zaten. Het drietal slaagde erin om een uitgeput Jeugdhuis XL na middernacht weer klaarwakker te krijgen. Een heel energieke en straffe drummer zweepte de zaal op. Dr. Zebra pakte uit met een straffe mix van pop, rock en samples. Het concert leek ons te snel voorbij, maar één blik op de klok leerde ons dat het precies 1 uur was geworden. Altijd een goede zaak als je ver na bedtijd toch de tijd vergeet. Behalve als je vrouw er niet bij is. Dan wacht de deegrol.