Neymar en co te sterk
Gisteravond ergens in een huiskamer in Zürich. René Weiler - onderuitgezakt in zijn zetel, hond aan zijn voeten, glaasje wijn en wat versnaperingen op het bijzettafeltje - verslikt zich in een nootje. “Schat, kom nu eens kijken. Die van Anderlecht kunnen zowaar voetballen.”
20.000 kilometer verder in een slaapkamer in Argentinië. Nicolas Frutos schrikt wakker. Bezweet veegt hij het lange haar uit zijn gezicht. “Mijn God, wat heb ik gedaan tegen Celtic?”
Na deze match is er maar één conclusie. Met Hein Vanhaezebrouck had paars-wit thuis nooit verloren tegen Celtic en was deze Champions League-campagne helemaal nog geen mission impossible. Tegen een efficiënt PSG leverde het aanvalsspel van Hein helaas geen resultaat op, maar tegen de zwakke Schotten was dat zeker wel het geval geweest.
Neymar gefrustreerd
Het mooiste compliment voor Hein Vanhaezebrouck waren de frustraties van Neymar. De man van 222 miljoen ging in de eerste helft zowaar zagen tegen zijn eigen trainer omdat PSG veel te diep terugplooide en Anderlecht zeker vijf goeie kansen bij elkaar voetbalde. De Braziliaan liet zich bovendien geregeld vallen. Meer nog, Henri Onyekuru was soms de Neymar van paars-wit. Met snedige bewegingen en sprints, schudde hij meermaals Dani Alves af, maar hij kreeg de bal niet tegen de touwen. PSG had de Nigeriaan vorige zomer al medisch getest. Tot een deal kwam het niet, maar deze Onyekuru had niet misstaan bij de Parijzenaars. Anderlecht had voor de rust zelfs 51 procent balbezit, terwijl dat tegen godbetert Celtic drie weken geleden niet meer dan 26 procent was. Het duo Kums-Trebel domineerde het middenveld en de Brusselaars gingen fel in duel om de tegenstander het voetballen te beletten. Dat pressingsvoetbal hielden ze 50 minuten vol. Wat als ze fysiek al beter waren geweest? Al was de blitzstart van PSG misschien ook een goeie zaak voor RSCA. Kindjes die thuis mochten opblijven tot er gescoord was, baalden al snel. Bij het tweede balcontact van Kylian Mbappé na welgeteld 2 minuten en 37 seconden vloerde het toptalent al Matz Sels. Toen dachten de Fransen misschien al dat het simpele avond zou worden en teerden ze puur op het torinstinct van hun aanvalstrio MCN. Net voor de pauze was het weer bingo toen Neymar een loeier afvuurde en Mbappé de rebound tot bij Cavani kopte. Dat is het grote verschil tussen een wereldteam en Anderlecht: als PSG voor de goal komt, falen ze amper. Toch stuurden de paars-witte fans hun troepen na 45 minuten met een daverend applaus richting kleedkamers.
Moeder de vrouw hoefde nu niet meer te zeuren. Dat Champions League-abonnement dat voor sommige supporters zelfs tot 285 euro kostte, was dan toch geen weggesmeten geld. Dennis Appiah gaf zowaar nog een aantal goeie voorzetten, Sofiane Hanni vond zijn touch terug en Gerkens is zo’n nuttige speler dat de fans zijn naam scandeerden. Ja, ja er waren duidelijke aanvalspatronen en combinaties te zien. Anderlecht was na de pauze logischerwijs wel minder fel en slikte nog tegengoals van Neymar en Di Maria maar het verdiende zelf ook een doelpuntje. Onyekuru knalde het leer op de lat.
Met Hein Vanhaezebrouck had paars-wit thuis nooit verloren tegen Celtic
Shirtje van Neymar
Eigenlijk verdiende elke Anderlecht-speler dus het shirtje van Neymar, want ze speelden allemaal een verdienstelijke match. Dit paars-wit zal in de Belgische competitie nog potten breken en wie weet kan het thuis tegen Bayern toch nog een stunt realiseren om dan Celtic te verrassen in Glasgow. Hein Vanhaezebrouck maakte alleszins propaganda voor zichzelf en verzoende het thuispubliek met de ploeg. Ergens in een huiskamer in Zwitserland had René Weiler toen al de tv uitgezet. In de slaapkamer in Argentinië raakte Nicolas Frutos niet meer in slaap.