Woord van het Jaar

Van Dale hoeft niet langer een oproep te doen of verder te zoeken naar het ‘Woord van het Jaar’, wij kennen het al: ‘de videoref (mannelijk), mv: de videorefs’. Vrijdag, zaterdag en zondag, de man in de bestelwagen draaide het afgelopen weekeinde weer overuren. Ook STVV opperde gisteren terecht - dat Club Brugge te veel hulp had gekregen bij zijn zoveelste thuiszege en dat scheidsrechter Bram Van Driessche zich te vaak liet leiden door het heetgebakerde thuispubliek. Dat schreeuwde inderdaad moord en brand als er nog maar een Kanarie in de schaduw van een Bruggeling opdook. Elk supporterslegioen probeert de ref te beïnvloeden, maar bij Club zijn ze er kampioen in. Toen Van Driessche door de videoref naar de zijlijn werd gesommeerd om de strafschopfase te herbekijken, kreeg hij er zomaar gratis commentaar bij van een schreeuwende Brugse fan met poederblauwe krullenpruik. Wat ons betreft: geen penalty.

Yves Vanderhaeghe verkondigde dat de videoref beter opgedoekt werd. Een geëmotioneerde uitspraak, waar wij het niet eens mee zijn. De inmenging van de videoref dient zelfs uitgebreid te worden, zodat elke bepalende fase herbekeken kan worden (en Wesley rood had gekregen). Maar dan moet het hele systeem wel op punt staan: de getoonde beelden moeten optimaal zijn en de beslissingen moeten snel genomen worden. Nog belangrijker, de man die de herhalingen in detail bekijkt, is best een (ex-)topref. Wij zouden daarom alvast één belangrijke wijziging doorvoeren: niet de scheidsrechter op het terrein, maar een videoref op een centrale locatie hakt de knoop door. Hij ziet alle beelden in perfecte omstandigheden, op een groot scherm en zonder duizenden fluitende en bier gooiende supporters in zijn gezichtsveld. Johan Hendrik van Dale zou het vast met ons eens zijn...