Cactussen

Twee cactussen in de Mexicaanse Sonorawoestijn. Het beeld schoot vrijdagavond spontaan door ons hoofd toen we Hirving Lozano slag om slinger voorbij Dedryck Boyata en vooral Laurent Ciman zagen dansen. Eigenlijk klopt de vergelijking niet eens, de vlijmscherpe doornen van een cactus steken ten minste, aan Ciman - en ook Boyata - prikte er helemaal niets. De Celticverdediger is nog relatief jong (26) en moeten we na die zeperd tegen Mexico niet volledig afschrijven, Ciman (32) zouden wij echter niet meenemen naar het WK, mochten we de 23 namen voor Rusland moeten uitkiezen.

De Belgische defensie is al sinds het EK in Frankrijk een zorgenkind. De keren dat de Rode Duivels met hun beste verdediging aan de wedstrijd konden starten, zijn niet op een hand, maar op een pinkje te tellen. Neem nu de verloren kwartfinale op het EK vorig jaar, toen liepen Meunier, Alderweireld, Denayer en Jordan Lukaku achteraan. Onvoldoende als je prijzen wil pakken op een groot eindtornooi. Het is met de huidige, beschikbare Rode Duivels niet anders. Eden Hazard zei na de wedstrijd wat wij tijdens de match ook al dachten: als je al vier keer moet scoren om te winnen, dan zal je niet vaak winnen. Zo een uitspraak prikt als een cactus, maar juister kan ze niet geformuleerd zijn. Roberto Martinez houdt zich kranig en wil openlijk niet gezegd hebben dat zijn defensie drie dagen geleden aan mekaar hing als een gammele deux-chevaux die net een rally van duizenden kilometers door de Sonorawoestijn achter de rug had. Maar hij weet zelf ook beter. Alleen als er volgende zomer in Rusland maximaal één speler uit het rijtje Kompany-Alderweireld-Vertonghen-Vermaelen geblesseerd (of geschorst) is, kan hij het hoogste ambiëren. Is dat niet zo, dan bestelt u best tickets voor de groepsfase. Kaartjes voor de kwartfinale? Niet doen.