“Pakkans nog altijd te klein”
Politiemensen getuigen over hallucinante overtredingen van verkeerscriminelen
HOESELT - Met 2,76 promille en nog een fles wodka onder haar autozetel is een vrouw van rond de veertig vorig weekend in Hoeselt tegen een verkeersbord en een geparkeerde auto geknald. “Stress voor een praktijkexamen verpleegkunde”, zo verklaarde de vrouw aan de politie. Alle verkeerscampagnes ten spijt: een op vijf Belgen kruipt nog altijd dronken achter het stuur. Steeds meer jonge bestuurders rijden dan weer stoned. Volgens verkeersagenten en veiligheidsorganisatie VIAS is de pakkans nog altijd te klein.
Achter de cijfers van de BOBcampagnes, SLim-acties (Safe Limburg) en dagelijkse politiecontroles schuilen hallucinante verhalen: dronken ritten met baby’s op de achterbank en vluchtende bestuurders op vonkende velgen. Zelfs agenten kunnen er met hun verstand niet bij. Waarom kruipen mensen nog altijd achter het stuur als ze nauwelijks in staat zijn om op hun benen te staan? De aard van de Belg blijkbaar. Een dronken Nederlander laat zijn auto staan, een beschonken Belg rijdt ‘binnendoor’ naar huis.
Gistermiddag is een agent nog aan de kant moeten springen voor een auto die weigerde te stoppen voor de politiecontrole op de Zutendaalweg in Bilzen. De 41-jarige Hoeselaar had 3,50 promille in het bloed, net voor het middaguur. Dat komt overeen met bijna twintig pintjes. Vanaf 4 promille kan u in een coma belanden. De man gaf bij de onderschepping toe dat hij een alcoholprobleem had.
De 40-jarige vrouw die vorig weekend werd betrapt met 2,76 promille had onder haar zetel een fles wodka liggen. De fles was bijna leeg. Een bestuurder die bijna even dronken was, stond gewoon stil, midden op de weg. De politie haalde hem van de Spurkerweg in Bilzen. De bestuurder blies bijna 2,50 promille.
Verkeerscriminelen
Agenten classificeren deze ‘gevallen’ onder de categorie ‘verkeerscriminelen’, bestuurders die een gevaar zijn voor zichzelf en voor anderen. “Dronken bestuurders denken nog altijd dat ze ontsnappen aan een controle door gewoon door te rijden”, zegt een agent van de verkeersdienst. “Achtervolgingen lijken soms akelig veel op een filmscène: auto’s die tegen borduurstenen botsen en met kapotte banden doorrijden, dolle ritten op kale velgen waarbij de vonken wegspringen.”
Een andere agent van een Limburgse verkeersdienst was onlangs nog erg aangedaan toen hij een jong koppel - totaal stoned staande hield met hun kindjes in de kinderstoel. Ze waren op weg naar Maastricht. De combinatie drugs-alcohol kan leiden tot waanzinnig rijgedrag. “Bestuurders zijn soms totaal van de wereld. Ik heb er ooit een betrapt die rondjes reed te midden van een weide in Zuid-Limburg, 30 kilometer van zijn thuisadres. De verdwaasde jongeman dacht dat hij in het drukke Hasseltse stadsverkeer zat.” Drugsgebruik in het verkeer is aan een zorgwekkende opmars bezig, zo merken de verkeersagenten. Verhoging van de boetes en zwaardere straffen leiden niet altijd tot gedragsverandering. Volgens de agenten moet de pakkans nog groter zijn om de Belg te veranderen.
Rekenen
Naast de ‘zware gevallen’ is er nog altijd een grote groep bestuurders die met de alcohollimiet flirt. “Mensen beginnen te rekenen wanneer ze alcohol drinken: één glas cava als aperitief en dan nog één wijntje bij het diner… maar dat pakt altijd fout uit. Glazen worden over het algemeen te vol geserveerd. Stop gewoon met rekenen. Geen alcohol als u rijdt”, zegt de agent, die koude rillingen krijgt wanneer hij terugdenkt aan de beschonken vader met op de achterbank een baby in de maxi cosi.
In tegenstelling tot wat aanvankelijk werd gedacht, zitten er in elke leeftijdsgroep bestuurders die met een glas te veel op achter het stuur kruipen. Gemiddeld gaat het om 3 procent, zowel bij de 40-plussers als bij de jonge BOB-generatie. Dat blijkt uit een studie van VIAS, de organisatie voor verkeersveiligheid.
Onderzoek naar de veelplegers in het verkeer maakt duidelijk dat het vooral mannen zijn, met een gemiddelde leeftijd van 39 jaar oud, zonder kinderen en met een laag inkomen. Volgens VIAS bestaat er ook niet één gouden maatregel om bestuurders tot inzicht te brengen, maar de pakkans moet alleszins nog hoger liggen. “Bestuurders moeten het gevoel hebben dat ze overal en altijd gepakt kunnen worden”, besluit Stef Willems van VIAS.