“Als toch alles naar de kloten is kunnen we beter nog eens lachen”
William Fort tekent het einde der tijden in galerie Alley
Het einde is niet nabij, het einde is er al. Althans: als we de tekeningen en andere kunstwerken van William Fort (30, Antwerpen) mogen geloven. Met een vette knipoog dropt hij zijn blik op de apocalyps in de Hasseltse galerie Alley. Haast u, voordat de bom valt. Van opleiding is hij psycholoog, maar tegen de tijd dat hij zijn thesis had voltooid was hij Freud en co zo beu als koude pap. “Ik ben bij Syntra een grafische opleiding gaan volgen en mijn eerste sollicitatie was meteen prijs. Ik ging aan de slag bij een Antwerps grafisch bureau. Maar na elke dag 8 uur achter de computer zitten, kriebelde het ‘s avonds nog altijd om met papier en potlood aan de slag te gaan. Tekenen heb ik altijd al graag gedaan. Na een jaar heb ik de sprong gewaagd: ik heb ontslag genomen en wilde voluit voor het zelfstandig kunstenaarschap gaan. Ondanks de waarschuwingen van mijn toenmalige collega’s dat ik in de goot zou belanden en mijn vriendin me in de steek zou laten.”
Knipoog
Zijn vriendin liet hem effectief in de steek, maar in de goot kwam Fort niet terecht. Zijn eerste expo – met verbluffend gedetailleerd tekenwerk – werd een succes. En voor zijn opvolger ‘The end is near here’ – nu in Alley – heeft hij zijn kunstenaarsvocabularium al danig uitgebreid met werk in pastel en houtskool en kleine installaties. Nog een verschil met zijn vorige toonmoment: nu zit er een rode draad in.
“Ja, het zijn sombere tijden”, zegt hij. “Maar ik heb zoiets van: als toch alles naar de kloten is, dan kunnen we er beter nog maar eens mee lachen. Dus stop ik een stevige knipoog in mijn werk. Ik hou van kunst die emotie oproept, waar je eens mee kan lachen.”
Bungeejumpende Jezus
We zien de wolk van een atoombom met een smiley. We zien een geweldig getekende Trump die een stereotiepe Mexicaanse vluchteling moet opsporen door een doolhof waarin hakenkruisen verwerkt zitten. Er is een beeldje van Jezus die een bungeejump maakt (“over de leap of faith die alom aanwezig is in de VS), een smeltende speelgoedsoldaat die tevergeefs tegen de opwarming van de aarde vecht, een haai met een beugel (“over hoe de mens de dood of de natuur denkt te kunnen controleren”) en een opengebroken gelukskoekje met de boodschap: ‘U zal alleen sterven’. Vrolijke jongen, die Fort. “Ik ben geen cynicus”, zegt hij. “Ik ben heel positief ingesteld. Ik geloof dat uiteindelijk alles goedkomt. Mijn werk is niet donker. Oké, het gaat over racisme, Amerikaanse politiek, angst … Maar je moet het bekijken als een avondje cabaret. Daar ga je heen om te lachen. En daar is er ook wel een onderliggende morele boodschap, maar die wordt niet opgelegd met een opgeheven vingertje.” Ondertussen tikt de doomsdayklok aan de muur genadeloos verder. Wat zou Fort doen als Kim en Donald op de knop duwen en hij beseft dat hij nog maar tien minuten te leven heeft? “Eh, afscheid nemen van mijn geliefden denk ik. Of nee: naar Alley komen en nog rap een paar pinten zuipen.”
X