Voetbalvrouw Roksana ontdekt limburg
We kennen jou als ‘de vrouw van Ruslan Malinovskyi’. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
“Ik was 19 toen hij in mijn buurt voetbalde. Ik wist al snel dat hij dé man was voor mij. We brachten veel tijd samen door, ik heb hem toen ook leren autorijden. Hij mag me daar erg dankbaar voor zijn.” (lacht)
Je bent opgegroeid in Sevastopol, op het Oekraïense schiereiland Krim. Woonde je er nog toen de Krim in 2014 geannexeerd werd door Rusland?
“Ik niet meer, mijn ouders wel. Maar niet voor lange tijd, mijn vader moest verhuizen om werk te vinden. Er is sindsdien veel veranderd. Vroeger was het een erg populaire vakantiebestemming, nu niet meer.”
Beschouw je de Krim nog steeds als je thuis?
“Ik heb er altijd graag gewoond, en dankzij het harde werk van mijn vader hadden we er een mooie kindertijd. Maar alles is er nu anders. Thuis is nu waar Ruslan is, en waar mijn familie is.”
Als voetbalvrouw verhuis je natuurlijk ook vaak.
“Inderdaad. Ruslan speelde na Sevastopol een tijdje in Luhansk, in het oosten van het land vlakbij de Russische grens. Maar daar zijn we moeten vluchten voor de oorlog. Het team is dan verhuisd naar Za- porizhia, 400 kilometer naar het westen.”
“Het stadion werd helemaal vernield. Vrienden zeiden dat er tanks in de richting van de stad trokken. Ik ben dezelfde dag nog vertrokken, Ruslan volgde twee weken later met de rest van het team. Ze lagen onder contract en konden niet zomaar zeggen ‘we komen niet trainen’. Die twee weken leken een eeuwigheid.”
Daarna is het snel gegaan?
“Heel snel. Tijdens een match in de voorronde van de Europa League speelde Luhansk tegen Charleroi. Ruslan scoorde een paar keer en kwam zo in beeld bij Genk. Tijdens de winterstop van vorig seizoen is hij dan voor zes maanden uitgeleend en uiteindelijk werd hij aan de ploeg verkocht. Zo zijn we hier beland.”
Wat vond jij van de verhuis naar België?
“Ik was superblij met het nieuws. Ik ontdek graag nieuwe dingen, dus ik stond te popelen. Ik voelde me ook onmiddellijk welkom in Genk.”
Wat is het grootste verschil tussen Limburg en Oekraïne?
“Sorteren! (lacht) Alles hoort hier in een aparte zak. In Oekraïne steek je alles gewoon samen en weet je niet wanneer het afval wordt opgehaald, het kan weken duren. Dat typeert het verschil tussen Oekraïne en België. Sorteren is hier iets normaal, dat doe je van kinds af en met de medemens in gedachten, om ecologische redenen. Weinig Oekraïners hebben de luxe om iets voor anderen te doen. Ze moeten zo hard werken voor zo weinig, ze zijn blij als ze de dag doorkomen. Hier nemen mensen tijd om te genieten van elkaar. Er wordt ook aan alles gedacht. In pretparken wordt de muziek zelfs bewust gekozen. Dat is zo mooi.”
Wat valt je nog meer op?
“Eten kopen is een heel andere ervaring. Thuis ging ik elke dag naar de markt. Vers en van de beste kwaliteit. Alles is er ‘bio’, hier is dat iets exclusief. Oekraïense grootwarenhuizen zijn geen aanrader. Ook het feit dat alles hier verpakt is, was voor ons nieuw. En voorgesneden groenten en fruit, zoals geschilde wortelen of gewassen sla. Dat had ik nog nooit gezien, het is dan ook het eerste wat ik aan vrienden toon.” (lacht)
Mogen we concluderen dat je hier graag bent?
“Zeker! Mensen weten hier wat genieten is, en daar doen we graag aan mee. Als Ruslan een dagje vrij heeft en ze voorspellen mooi weer, dan trekken we er steevast op uit.”
En dat ga je ook voor ons doen?
“Inderdaad, vanaf vandaag breng ik op hbvl.be verslag uit van onze uitstapjes. Er is zoveel te ontdekken. Nu ik Nederlandse les volg, zal het ook steeds gemakkelijker zijn om te communiceren. Ik kijk er naar uit!” (heve)
‘De Plekjes van Roksana’, vanaf vrijdag elke week om 15 uur op www.hbvl.be/ roksana.