Pietje Wit, Melk of Fondant

Het is me weer wat met de pieten. Sedert het gezeur, nu alweer een paar jaren geleden, van een groepje Nederlanders die het niet vonden kunnen dat zwarte piet eenkleurig zwart door het leven moet huppelen. Nu zijn we aan de kleurige onduidelijkheid ter zake nog geen moer vooruit geraakt. Wij hebben dat ‘probleempje’ geïmporteerd - zoals dat wel vaker gebeurt - en nu zitten wij met de gebakken pieten want oplossen doen we het niet. Anders hebben we niets om over te lamenteren. Volgens een enorm ernstige studie zijn we over de kleurencode voor pieten nog niet uit de miserie. Het blijkt dat de pieten op het platteland nog steeds zwart zijn. Pikzwart. Dat komt omdat daar meer boerenverstand woont dan elders te lande. In het boerenverstand is een zwarte piet zwart. Als iemand het in zijn kop haalt om die pieten roze te maken dan zijn het volgens de boerenlogica roze pieten. Mijn denkpatroon volgt die redenering ook hoewel ik helemaal niet uit de agrarische sector kom. In stedelijk gebied, Hasselt bijvoorbeeld, blijkt piet er eerder uit te zien als een scout die na 4 weken tentenkamp ongewassen thuiskomt. Met wat vaalbruine vegen hier en daar promoveert men een stadsbleekscheet tot een werkza- me piet. Werkzaam uiteraard want daar was het de Nederlanders om te doen. De zwarte moest steeds die blanke dienen en dat kon niet langer zo. Nu is de piet van de stad minder zwart maar hij moet nog altijd even hard werken. Daar is dus geen splinter aan veranderd en dus breekt de boer zijn kop er niet langer over. Het boerenverstand kan daar immers niet bij en de wijsheid van de stedelingen is ontegensprekelijk. Dus blijven de (boeren)knechtjes van Sinterklaas zwart en lijkt de verstedelijkte piet eerder op een melkchocolade versie. Punt uit. En nu alles ‘op z’n Belgisch’ is opgelost – ieder doet zijn goesting - schreeuwen de Nederlanders opnieuw schandaal. Ergens in hun land (oef) verschijnen pieten in wollige kostuums die sterk aan de Spaanse adel van weleer doet denken. Het Landelijk Platform Slavernijverleden (jaja, dáár hebben ze dat) protesteert heftig. Het zou de kinderen ertoe kunnen aanzetten om de Spaanse edellieden te verheerlijken terwijl net zij aan slavernij deden. Ze verzwijgen wél fijntjes dat die nieuwe generatie pieten er even vuil uitziet als die vale stadspieten van bij ons. En, vergeet niet: edellieden of niet, ze moeten werken, met of zonder adelpakje.