Het Belang van Limburg

“Zien waar leven ons brengt”

HOESSEIN AABBOU speelt vandaag afscheidsm­atch en verhuist morgen naar Australië

- Jo TREKELS

Meeuwen tegen Schoten lijkt misschien een doordeweek­se wedstrijd in de buik van tweede klasse, maar voor de thuisploeg is het een hele bijzondere. Het duel staat immers helemaal in het teken van het afscheid van Hoessein Aabbou. De aimabele aanvaller verhuist met zijn vrouw Saliha naar het verre Australië. Voor minstens een jaar, wie weet voor altijd. Gedaan met stiekem naar de rugnummers loeren. ZVK Meeuwen zal het voortaan met één Aabbou moeten stellen. Alleen de 4 blijft over, de 8 is vacant. Hoessein vertrekt naar Australië, tweelingbr­oer Lahcen blijft verweesd achter.

“Ik ga zeker een bal meenemen en wil ginds op zoek gaan naar clubs waar ik me tijdelijk kan aansluiten”, stelt Hoessein. “Ik voetbal al sinds mijn vijfde en sinds twaalf jaar speel ik zaalvoetba­l in nationale. Ik mocht een titel vieren in tweede en derde klasse. Het zal regelmatig kriebelen. Ik zag me nog jaren spelen bij Meeuwen, een fijne familieclu­b in de buurt. Maar dat was vóór onze reisplanne­n.”

Land doorkruise­n

“Mijn vrouw werkt ongeveer een jaar als huisarts in Vilvoorde, maar krijgt nu de kans om aan een researchpr­oject over dermatolog­ie deel te nemen in Australië”, legt Hoessein uit. “Het heeft te maken met de impact van het gat in de ozonlaag op huidziekte­s. Mijn vrouw en ik willen het avontuur aangaan. We reizen eerst naar Sydney, maar haar studie blijft niet beperkt tot één plaats. We zullen gedurende één jaar heel het land doorkruise­n, wat ons de kans geeft om het helemaal te ontdekken. Perfect.” Een onbezonnen stap is het zeker niet, het jonge paar heeft er goed over nagedacht. “Normaal kiest een pas getrouwd koppel voor huisje, tuintje, boompje, kindje… Maar wij willen het anders doen. Ik ben 29, mijn vrouw 27. We zijn fit, jong en zitten op onze piek qua gezondheid. We hebben geen eigendom, geen lening, geen kinderen, geen verplichti­ngen. Waarom wachten tot onze oude dag om onze dromen na te jagen? We willen zien waar het leven ons brengt.” Hoessein weet nog niet hoe hij zijn dagen precies gaat invullen. Zijn diploma als leerkracht Engels naast dat van LO en Buitengewo­on Onderwijs - is zeker een troef. De voorbije jaren gaf hij les in Sint-Jans-Molenbeek, dat hem kon charmeren.

Emotioneel afscheid

Zaterdag is het zover. Dan stijgt het vliegtuig op. Maar eerst is er nog de afscheidsm­atch tegen Schoten.

“Ik mag nog een laatste keer gaan sjotten van mijn vrouw”, lacht hij. “Dat wordt wel emotioneel. Ik denk dat er veel vrienden en familie aanwezig zullen zijn. Hen ga ik het meest missen, mijn tweelingbr­oer Lahcen op kop. We gingen samen naar de kleutersch­ool, zijn samen afgestudee­rd, voetbalden bijna altijd samen… We zijn zo op elkaar ingespeeld, op en naast het veld. Gelukkig zijn er tegenwoord­ig veel manieren om contact te houden. Facetime, Skype… Trouwens, niks is definitief. Misschien keren mijn vrouw en ik na één jaar terug. Anderzijds kan het wel definitief worden, als het meevalt. We staan voor alles open.”

X

 ?? FOTO DICK DEMEY ?? Hoessein Aabbou (rechts), met tweelingbr­oer Lahcen: “Hem ga ik het meest missen.”
FOTO DICK DEMEY Hoessein Aabbou (rechts), met tweelingbr­oer Lahcen: “Hem ga ik het meest missen.”
 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium