Zelfs de zee houdt Mathieu niet tegen
Enige spanning in Bogense is Belgisch duel om tweede plaats
Geen concurrent, geen kniepijn, zelfs geen opspattend zeewater dat Mathieu Van der Poel kan afstoppen. In het enig mooie Deense Bogense pakte de Europees kampioen zijn zoveelste zege mee - houdt iemand de tel bij? Voor de Belgen restte alleen een spannende strijd om de tweede plek. Looienaar Quinten Hermans strandde op de achtste plaats. Drie conclusies na een weekendje cross in Denemarken. NIETS KAN VAN DER POEL DEREN
Aan de finish bedroeg de kloof met Van Aert maar acht seconden, maar het verschil tussen Van der Poel en de rest was alweer ontstellend groot. Zelfs een vervelende knieblessure die hem vorige week dwong om zijn trainingen in te ruilen voor talloze uren Netflix in zijn zetel, kan Van der Poel niet deren. Vier ronden lang mochten Van Aert en co. ietwat in de buurt van Van der Poel blijven. Toen trok hij door en was hij weg. Richting veertiende seizoenszege – gelukkig houdt Wikipedia de tel bij. AERTS STEEKT VAN AERT NAAR DE KROON
De strijd om de tweede plaats kende twee landgenoten als hoofdrolspelers. De evidente Wout van Aert én Toon Aerts, beide renners bovendien met een stijgende vormcurve. Niet dat het hen de hoop doet koesteren snel de hegemonie van Van der Poel te doorbreken. Aldus een eerlijke Van Aert: “We zijn allebei niet sterk genoeg om het hem lastig te maken.” Van Aert haalde het uiteindelijk in de spurt om de tweede plek. De voorbije twee jaar was het evident dat Van Aert de beste Belg was, nu lijkt Aerts hem naar de troon te steken. Krijgen we straks nog eens een superspannend BK? De wedstrijd in Bogense gold als de generale repetitie voor het WK in januari 2019. Het opspattende zeewater leverde prachtige plaatjes op, maar het parcours was net wat minder. “Met de modder en de vele scherpe bochten op het heuveltje werden we gedwongen om te veel te lopen”, aldus Van der Poel. “De technische passages schieten daardoor hun doel voorbij.” En Van Aert: “Als we in januari ook nog sneeuw en ijs zouden krijgen, wordt rijden hier helemaal onmogelijk.” Cant wint, Verdonschot eerste belofte - Sanne Cant was overduidelijk de beste, maar toch was het in de slotronde nog heel nipt toen ze met kettingproblemen van de fiets moest en de ‘geklopte’ Helen Wyman haar plots nog kon bijbenen. Maar zelfs pech kon Cant niet tegenhouden. Ze legde de ketting koelbloedig weer op haar plek en liet Wyman alsnog achter zich. Laura Verdonschot werd negende, dat volstond voor de zege bij de beloften. Bij de junioren werd Ryan Cortjens elfde.