“Sowieso laat dit een litteken na bij het kind”

Voor een kind van anderhalf is het enorm ingrijpend om plots in een ander gezin terecht te komen. “Op die leeftijd is het al enorm gehecht aan zijn huidige gezinssituatie”, zegt Kristina Van Remoortel, psychologe bij Steunpunt Adoptie. “Dat gaat over geuren, stemmen, herkenning, structuur, ... In het hoofd van dat kind heeft zich een blueprint opgebouwd, een wereld waarin het zich welkom voelt. Dat fenomeen hecht aan een gezin. Daar moeten we zorgzamer mee omspringen. Een biologische moeder moet uiteraard bedenktijd krijgen over zo’n ingrijpende beslissing. Maar een sereen debat over die termijn dringt zich op.” Adoptiepapa’s Manish en Michael brengen het verhaal nu naar buiten omdat hun situatie uitzichtloos is. Juridisch zijn hun mogelijkheden noemen we hechting.”

“Als die hechting plots doorbroken wordt, laat dat sowieso littekens na. Het is niet zoals een boompje dat je uitspit, en in een andere grond zet. Het zal bepaalde psychologische gevolgen hebben. Maar wat die zijn, kunnen we niet voorspellen. Sommige kinderen verwerken dat heel goed, anderen niet. Dat hangt van hun eigen veerkracht en de omgeving af.”(bhe) opgebruikt, cassatie is allicht geen optie. “Maar we kunnen ons kind niet zomaar afgeven. Manaël begrijpt dit niet, hij kent enkel zijn papa’s. Hij spreekt hooguit een paar woordjes Frans, en plots moet hij naar een ander gezin dat een andere taal spreekt. Dat kan toch nooit goed zijn voor hem? Voor de tweede keer in zijn korte leven wordt hij verlaten.”