Inktvisjes zoeken nieuwe ambassadrice
In drie jaar tijd 1.500 poppetjes voor couveusekinderen
Ongeveer 1.500 gehaakte inktvisjes zijn in drie jaar door de handen van Ilse Verhoeven gegaan. Ze kwamen via de dienst Materniteit van het ziekenhuis in Overpelt bij couveusekindjes terecht. Een enorm dankbaar werk volgens Ilse. Maar toen de materniteit enkele dagen geleden belde voor een nieuwe lading inktvisjes, nam de moeder van drie een moeilijke beslissing. “Door tijdgebrek moet ik stoppen met dit prachtige project en ben ik op zoek naar een opvolgster.” De voornaamste voorwaarde voor deze vrijwilligersjob is kunnen haken. “En een beetje organisatietalent en tijd”, begint Verhoeven. De moeder van drie jonge kinderen startte drie jaar geleden in het ziekenhuis in Overpelt vol enthousiasme met dit project. “Ik had via internet de internationale organisatie gevonden. Vrouwen die vrijwillig kleine inktvisjes haken om couveusekindjes rustig te houden. Zo’n mooi initiatief. Met een simpel, zelfgemaakt poppetje kan je ervoor zorgen dat de kindjes van de sondes afblijven omdat ze liever met de zachte inktvispootjes frommelen. Samen met een team vaste haaksters zorgde ik er drie jaar lang voor dat er in Overpelt altijd inktvisjes waren voor de couveusekindjes.”
Wassen
Het werk van de ambassadrice bestond uiteraard uit meer dan de poppetjes haken. Zij was de link tussen de haaksters en het ziekenhuis. Haar collega-inktvismaaksters leverden de gehaakte diertjes altijd netjes bij Ilse af. En als ze weer een paar dozen had gestockeerd, begon haar werk als ambassadrice. “Inktvisje per inktvisje wordt gecontroleerd. Zijn de tentakels niet te lang of te kort, is het lijfje niet te hard of te zacht, kan het net niet door een rolletje wc-papier, zit de vulling in een panty, is de inktvis gehaakt met draad van 100% katoen... Om dan alles in de wasmachine te steken en met een neutraal wasproduct te wassen. Daarna volgt nog een tweede controle, vooral op pluizen en te grote gaten”, vat Ilse haar werk samen. De goedgekeurde inktvisjes gaan dan naar het ziekenhuis.
Na nog een tweede wasbeurt en check-up kunnen de inktvisjes worden ingepakt. “Vaak gaat in een apart envelopje nog de naam van de haakster. Het is dan aan de mensen van de dienst om ze uit te delen. De afgekeurde exemplaren verdwijnen trouwens niet in de vuilnisbak. Die geven we aan de broertjes, zusjes of gasten van Immaculata.”
Ilse Verhoeven geeft toe dat er wel wat werkuren in zitten. “Maar de mensen zijn er zo blij mee. Onze inktvisjes maken kindjes vooral rustig. En heel soms bieden ze ook troost.”
Kandidaten kunnen contact opnemen met Ilse.Verhoeven@blue-gate.be
X