Door jullie voorzien

En wat hing de sint aan het stuur van de Hasseltse fietser? De fietsstraat! Jahaaa … ik weet het. Die is er al sinds september in de Dorpsstraat, Minderbroedersstraat, Paardsdemerstraat, Zuivelmarkt en Badderijstraat. Maar het effect op het asfalt beginnen we nu pas écht te voelen. Eerst vond ik de fietsstraat maar slappe koffie. Ik geloofde niet echt dat er iets zou veranderen. De grote rode tekeningen op de grond vond ik niet geweldig mooi. Maar intussen zie ik ze elke dag liever onder mijn fietswiel doorschuiven.

Want deze maatregel, en dit teken op de grond van onze Hasseltse straten, is niet zomaar een detail in onze stedelijke verkeersregels. Het is veel meer dan dat: een nieuw verkeersparadigma! Maakte u ook nog die langvervlogen tijd mee, toen het overheersende paradigma over tabak zei dat elk café vol rook hing en dat dit altijd zo zou zijn? Weet u dat nog? Dat uw kleren nog dagenlang in de wasmand lagen te stinken na een cafébezoek van een kwartiertje? Dat kunnen we ons, jammer of niet, nu gewoon niet meer voorstellen. We vinden het, algemeen gesproken, ook helemaal geen normale zaak meer als iemand een sigaret opsteekt aan de tafel naast ons.

Met andere woorden: het paradigma over roken, namelijk hoe we daar algemeen naar kijken, veranderde heel snel. Wel: ook onze Hasseltse fietsstraat luidt een nieuw paradigma in. In fietsstraten is de auto te gast, maar niet meer dan dat. Hij mag geen fietsers voorbij gaan en hoort zich, in tegenstelling tot de fietser, niet helemaal of zelfs helemaal niet thuis te voelen in deze straat. Deze auto hoort daar alleen te zijn als hij een rolstoelgebruiker, oudere medemens of een zware eiken kast vervoert. Anders had hij moeten parkeren op een parking aan de rand van de stad. Dat is hoe we weldra zullen denken over het grootste deel van de centrumstraten van Hasselt, en later over een steeds verder groeiend deel van onze stad. En zo hoort het wellicht ook. Het is tenslotte 2017. Een jaar waarin files, fijn stof, klimaatopwarming en verkeersdoden grote problemen zijn. En zeg nu zelf: zit jij graag in een probleem, of rijd je toch maar liever op de oplossing? Inderdaad. De auto is niet langer koning in Hasselt. Lang leve prins fiets! Als doorwinterde fietser voel ik het verschil nu al, in de straten van onze binnenstad. Er is meer schroom bij de doorsnee autobestuurder, meer zelfwaardegevoel bij de fietsers. Vroeger zag je fietsers nog veel meer angstig rondspieden: “Ik rijd toch niemand in de weg, hé?” Nu zitten ze met trots in het zadel, in de wetenschap dat geen vierwieler hen voorbij mag steken in de fietsstraat. En die trots is dubbel en dik verdiend. Want wie wind, regen en kou trotseert om zich flink trappend te verplaatsen zonder onze stad te vervuilen, de wegen te blokkeren of medeburgers in gevaar te brengen, die mag daarvoor een flinke pluim op zijn helm steken! Duim omhoog, en een fietsstraat van de sint!

XZoek je meer verhalen van de stadswatcher? Lees verder op stadswatcher.wordpress.com