“Jaar mee bezig geweest om hem voor camera te krijgen”
In het Overpeltse Hobos leeft minstens één boommarter. Het is de tweede keer in een half jaar dat deze zeldzame soort in Limburg wordt gespot. Eerst in Bokrijk, en nu wist boswachter Eddy Ulenaers het zeldzame roofdier voor een wildcamera te krijgen. “Een jaar ben ik bezig geweest met het opvangen van cameravallen.”
Ik zag meteen dat deze marter anders was. Toen dacht ik al ‘jihaaaa, nu heb ik hem’
In mei wisten veldwachters van het domein Bokrijk al een boommarter te filmen. Op dat moment was Eddy Ulenaers, verbonden aan het Agentschap Natuur en Bos, ook in het Hobos al bezig om deze zeldzame verschijning voor de camera te krijgen. “Ik was er al heel lang van overtuigd dat als de boommarter ergens zou zitten, het in het Hobos zou zijn. Heel oude bomen, veel dood hout, holtes… het Hobos is de ideale leefomgeving voor dit kleine roofdier. Mijn camera’s stelde ik daarom op strategische plekken op. Everzwijnen, reeën, steenmarters: ze passeerden allemaal voor de lens. Alleen de boommarter dook op geen enkel beeld op. Tot ik eind vorige week de beelden van 26 november aan het bekijken was. Ik zag meteen dat deze marter anders was. Toen dacht ik al ‘jihaaaa, nu heb ik hem’.” Toch ging Ulenaers nog te raden bij andere kenners voor bevestiging. Gisteren kreeg hij die bevestiging. “Op de zwart-witbeelden is het niet zo makkelijk om de verschillende marters te onderscheiden. Maar door de afstand tussen de oren – bij een boommarter staan die dichter bij elkaar – en de witte vlek op de borst – die is bij de boommarter meer gekarteld en loopt niet door op de poten – gaan wij er in ieder geval vanuit dat het een boommarter is”, zegt Kris Boers van de zoogdierenwerkgroep van Natuurpunt. In Voeren, op de Kalmthoutse Heide en de buurt van Retie werden al vaker boommarters gesignaleerd. Heel vaak aangereden exemplaren. “De soort doet het in Vlaanderen dus beter. Alleen de plekken waar je zo’n dier het eerst verwacht, bleven wat achter. Maar uitsluiten dat deze moeilijk waarneembare soort al langer in de Limburgse bossen zit, kan niet”, verduidelijkt Boers.
Cameraval
“Al bij al kunnen we wel stellen dat het dier, waarvan 15
Boswachter Eddy ULENAERS jaar geleden niet geweten was of het hier nog leefde, het dus beter lijkt te doen. En die wetenschap hebben we grotendeels dankzij de cameravallen. Zij helpen echt om de nachtelijke dieren waar te nemen.”
En intussen proberen zoogdierenexperts al de volgende uitzonderlijke waarnemingen op hun verlanglijstje af te vinken. Eddy Ulenaers heeft nu de wilde kat op één staan. Kris Boers doet een nog gewaagdere voorspelling. Volgens hem is het nu gewoon wachten tot de goudjakhals voor een Limburgse camera verschijnt. “Deze soort verwacht je niet in Vlaanderen maar is supersnel in opmars in de ons omringende landen. Als ze hier nog niet zitten, is het echt een kwestie van tijd voor het dier in onze provincie opduikt en we hem voor de camera krijgen.”