God in Wallonië, genegeerd in Vlaanderen
Johnny Hallyday 1943-2017
PARIJS - De Frans-Belgische popster Johnny Hallyday (74) is in de nacht van 5 op 6 december overleden aan de gevolgen van longkanker. Opmerkelijk: de Franse Elvis, zoals hij vaak genoemd werd, verkocht meer dan honderd miljoen platen, maar bij ons in Vlaanderen werd hij consequent over het hoofd gezien. Christophe Deborsu, Axelle Red, Boogie Boy en Frankrijkkenner Bart Van Loo leggen uit waarom: “Vlamingen zijn geneigd de figuur Johnny Hallyday als grotesk te ervaren.” Jean-Philippe Smet werd op 15 juni 1943 geboren als de zoon van een Franse moeder en een Belgische vader. Op zijn elfde trad hij al op. Later zou hij meer dan duizend songs opnemen onder de artiestennaam Johnny Hallyday. Resultaat: meer dan honderd miljoen verkochte platen en hits als ‘Pour moi la vie vacommencer’, ‘Gabrielle’, ‘Que je t’aime’ en ‘Tes tendres années’. Dat laatste nummer was zijn grootste hit in Vlaanderen en belandde in september 1963 op nummer 9 in de hitlijsten. Maar Hallyday-hits van dat kaliber waren bij ons eerder uitzonderingen, in tegenstelling tot in Wallonië, waar de artiest wordt beschouwd als een volksheld.
Rasechte Belg
“Het leven staat dan ook even stil bij ons”, zegt de Waalse journalist Christophe Deborsu. “Vandaag (gisteren, red.) worden alle tv- en radioprogramma’s omgegooid om hem te herdenken. Echt waar, ik denk dat er bij ons slechts één persoon belangrijker is dan Johnny Hallyday, en dat is de koning. Want laten we wel wezen: wij zien Johnny als een rasechte Belg. Hij zit in het hart van elke Waal, iedereen hier heeft hem ooit aan het werk gezien. Geen enkele artiest heeft zo’n status bereikt, zelfs Adamo niet. Want die is al jaren passé, terwijl elke nieuwe plaat van Hallyday steeds weer een evenement was.”
“Ook hier is de wereld even gestopt met draaien”, zegt de Hasseltse Axelle Red vanuit Parijs. “Wat normaal is, want Johnny was de grootste superster van Frankrijk. En voor mij was hij hét icoon van de Franse popcultuur. Ik heb hem meerdere keren ontmoet tijdens opnames van tvshows, en we hadden het vaak over een eventuele samenwerking, maar het is er nooit van gekomen.”
Kettingen & leren broeken
Wie het over Johnny Hallyday heeft, zegt rock-‘n-roll. Al fronsen veel Vlamingen ook de wenkbrauwen, omdat ze vinden dat de gespierde rock van Hallyday niet zelden de nodige roll miste, en omdat de artiest telkens weer onnoemelijk veel aandacht besteedde aan zijn stoere rockposes. “Inderdaad, je zou dat kunnen dat ervaren als lachwekkend”, zegt auteur en conferencier Bart Van Loo, bekend van zijn boek ‘Chanson Een gezongen geschiedenis van Frankrijk’. “Zelfverklaarde intellectuelen kijken makkelijk neer op die zanger met zijn kettingen en leren broeken. Het heeft allemaal iets grotesk, dus wordt er vaak met een zekere ironie over hem gesproken. Ik heb daar aan meegedaan, tot ik me in zijn muziek ging verdiepen, toen was ik helemaal verkocht.”
“Hallyday etaleerde veel attitude en bombast”, vindt Boogie Boy. “Bij Vlamingen kan dus het gevoel ontstaan dat dat allemaal fake is, maar dat gevoel is fout.” Ook Axelle Red is die mening toegedaan: “Op het podium zag je die stoere Johnny, larger than life, maar als mens was hij wel bijzonder eerlijk”, zegt ze. “Hij was misschien zelfs wat naïef, maar van zijn ogen en stem ging een enorme kracht uit. Ik denk dat de combinatie van dat alles de verklaring is voor zijn populariteit.”
Geen interesse
Populair, maar dus niet bij ons. “Johnny kwam in 1981 optreden in de Antwerpse Koningin Elisabethzaal”, herinnert Boogie Boy zich. “Wel, er kwam nog geen vijfhonderd man opdagen. Hier in Vlaanderen was niemand geïnteresseerd in Johnny Hallyday, hij werd compleet genegeerd.” “Maar dat was wel toen zijn carrière sowieso al in noodweer verkeerde”, aldus Deborsu. “In de jaren tachtig wilde niemand hem nog horen, maar hij heeft zichzelf heruitgevonden. Die episode heeft achteraf sterk bijgedragen tot zijn legende. Ik denk dat er in Vlaanderen maar één artiest rondloopt die qua populariteit een beetje kan tippen aan Johnny Hallyday, en dat is Will Tura.” “Waarom hij nooit echt bij ons is doorgebroken? Dat komt door de angelsaksisering van de popmuziek in de jaren zestig”, zegt Bart Van Loo. “Wij omarmden The Beatles, The Stones en The Who meteen, maar in Frankrijk hadden ze Johnny Halliday. Die bracht Franse versies van wereldhits, zeer goeie versies zelfs.”
Consequent zichzelf
Boogie Boy: “Ik heb Hallyday drie keer ontmoet. Wat me daarvan is bijgebleven, is dat ik hem een coole mens vond. En als artiest was hij voor mij de Jacques Brel van de rock-‘n-roll.”
“Zijn grote succes was dat hij altijd consequent zichzelf is gebleven, ook toen hij werd uitgelachen”, zegt Bart Van Loo. “Op den duur kreeg hij dan toch het respect dat hij verdiende, en wilden alle grote songschrijvers plots wél voor hem werken.” “Hoe dan ook, dit is een verlies voor iedereen die van Franse populaire muziek houdt”, besluit Deborsu. “Een ding staat vast: ik zal Johnny Hallyday vanaf nu elk jaar herdenken op 6 december.”
Op het podium was hij larger than life, als mens was hij bijzonder eerlijk Axelle RED zangeres
Hier in Vlaanderen was niemand geïnteresseerd in Johnny Hallyday Boogie BOY artiest en voormalig concertpromotor
Ik denk dat er in Wallonië slechts één persoon belangrijker is dan Johnny Hallyday, en dat is de koning Christophe DEBORSU Waals journalist