“Lessen in gastvrijheid en menslievendheid”

Armenië, wat slechts een tussenstop moest worden, werd een bijzondere ervaring. Niet alleen bezochten we alle uithoeken van het land en leerden we de ongelooflijke geschiedenis van het volk kennen, maar we kregen ook weer lessen in gastvrijheid en menslievendheid. Dit alles verzamelde zich grotendeels onder één naam: Saro. ”Get in the car, guys, you must be freezing!” Na enkele verkennende dagen in de stad Yerevan, hadden we, op zoek naar avontuur, een liftroute door het land uitgestippeld. Het was een stralende dag, al flirtte de temperatuur met het nulpunt. Saro en zijn chauffeur Vrej waren onze tweede lift. Saro, een 33-jarige, Armeense jongeman, had als burgerlijk ingenieur jaren in Jemen en Qatar gewerkt. Nu had hij het vooruitzicht op een nieuwe job in Belize. Voor hij naar de andere kant van de wereld vloog, wilde hij zijn thuisland nog eens uitgebreid bezichtigen. Maar hij was niet graag alleen. ”It would be my favour if you join me. I’m proud of my country and I would like to show it to you. All my friends are working and my wife is still in Sweden. Please, think about it.”

Parels

Lang hoefden we er niet over na te denken. Saro bleek een godsgeschenk. Hij nam ons mee naar de mooiste parels van zijn land: we bezochten eeuwenoude kerken, kloosters en tempels die ieder op hun manier uniek waren. Ze lagen langs een betoverende vallei, keken uit op de torenhoge toppen van de berg Ararat (hèt nationale symbool) of waren uit rotsen gehouwen. We bezochten charmante maar arme dorpjes, een ziekenhuis opgericht na de aardbeving in 1988, het museum van de gebroeders Mikoyan, we speelden in de sneeuw, ontmoetten Saro’s schoonfamilie aan het meer van Sevan en maakten kennis met zijn vrienden, onder wie een Armeense klassieke zanger en een welgestelde oliemanager uit de Verenigde Arabische Emiraten. Niet alleen opende hij al deze deuren, ook wilde hij niet dat wij voor iets betaalden: als gastheer zou het hem beledigd hebben. Alle verplaatsingen, tickets, maaltijden en drank nam hij voor zijn rekening. Uiteindelijk kregen we tweemaal de kans voor hem te koken, voor de rest nam hij niets van ons aan. Hij verzekerde ons dat de ontmoeting ook voor hem een speciale betekenis had. Na de stressvolle jaren in Qatar, gaf onze manier van reizen en zijn hem rust en vertrouwen.

Gastvrij

Hoewel Saro al lang niet meer in Armenië woont, is hij voor ons toch het klassieke voorbeeld van een Armeen. Traditioneel, trots, hartelijk en bijzonder gastvrij. Armenië kende doorheen de geschiedenis heel wat bezetters en tijdens WO I werd het Armeense volk zwaar getroffen door een genocide. Door het onrecht dat hun aangedaan werd (de genocide krijgt nog steeds geen wereldwijde erkenning), proberen de Armenen hun eigen cultuur zo goed mogelijk te handhaven. En terecht. De traditionele muziek is opzwepend, de gastronomie uitstekend en het aantal bewaarde apostolische kerken en kloosters eindeloos. In de hoofdstad Yerevan, waarnaar we na onze uitstapjes steeds terugkeerden, sliepen we in een eenvoudige maar gezellige hostel. De stad voelde klein en veilig aan, al wonen er ongeveer 1 miljoen inwoners. Tijdens de Sovjet-unie wilde men van Yerevan een nieuw Parijs maken: architect A. Tamanyan kreeg de opdracht de perfecte stad te ontwerpen en op veel vlakken is hij daarin geslaagd.

Door toevalligheden bouwden wij er op korte tijd een levendig sociaal netwerk uit. Lerna, een Zwitsers meisje, sprak ons op straat aan en nam ons mee naar ‘Calumet’. Dat werd al snel onze stamkroeg. We leerden er de SyrischArmeense Tamar, Sarkis en Eli kennen die ons warm in hun vriendenkring opnamen. Ook spraken we af met Nane en Tigram, een Armeens koppel dat we in Tbilisi hadden leren kennen. Het viel ons op dat veel Armenen in het buitenland opgegroeid waren, maar op latere leeftijd hun roots weer opzochten. Vandaag is het 6 december en kunnen we na vijftien dagen eindelijk ons visum ophalen. Morgen vertrekken we naar Iran. Maar door onze persoonlijke Sinterklaas Saro werd ons ‘oponthoud’ in Armenië onvergetelijk. Dit bleek werkelijk een hitchhike- paradijs. Liften brengt toch steeds alleen maar goeds met zich mee.