Samen uit, samen thuis
Thomas en Jonas Soubry voor het eerst tegen elkaar
Samen uit en samen thuis. Dit spreekwoord ging zaterdagavond net niet op voor de Hoeseltse broers Thomas en Jonas Soubry. Elk apart verlieten ze het ouderlijk huis, op vijf minuutjes wandelen van het Caetsbeekstadion, voor hun eerste onderlinge confrontatie: Jonas met VV Hoeselt A tegen het Sch.-Beverst van Thomas. In de vroege uurtjes én na 0-3-winst voor Sch.-Beverst keerden de heren voetballers wel gezamenlijk huiswaarts. Vier seizoenen verdedigden ze samen de rood-gele kleuren van vervolgens Alt en daarna fusieclub VV Hoeselt. Na dat vier jaar durende samenspel bleef Jonas (22) de Doornkappers trouw en ging Thomas (23) zijn geluk proeven bij het naburige Schoonbeek-Beverst. “Ik ben vijf minuutjes vroeger vertrokken dan Jonas”, vertelt Thomas. “We hadden nog een uitvoerige voorbeschouwing. De week voorafgaand is er uiteraard over deze match gesproken, maar niet dat het een constant gespreksonderwerp was. De match? De eerste helft ging redelijk gelijkopgaand. Na de rust hadden we wind in de rug en speelden we bergafwaarts. Factoren die in ons voordeel speelden want na het vierde kwartier leidden we met 0-2.”
Een achterstand die de thuisploeg niet meer weggewerkt kreeg. “Ik vind dat we in die eerste periode zelfs de betere ploeg waren”, countert Jonas. “Die 0-1 en 0-2
Jonas SOUBRY Rechtsback van Hoeselt A vielen te snel. Als we langer de nul hadden gehouden, zou er zeker stress bij hen zijn opgetreden want zij zijn aan hun stand verplicht om te winnen. Dan zou er wellicht ruimte ontstaan zijn voor scherpe counters. Ik vind het wel jammer dat ik opnieuw rechtsback moest spelen en geen rij hoger mocht opschuiven. Een echte rechtstreekse confrontatie heeft er met Thomas, die linksachter is, nooit ingezeten. Thomas heeft me een keer goed tussen gepakt, maar ik heb de kans nadien niet gekregen om me te revancheren.” Op de koop toe legde Soubry senior de 0-3-eindstand vast. “Een geluksgoal”, oordeelt Soubry junior. “Eigenlijk wel”, treedt Thomas zijn broer bij. “Neen, ik heb niet gejuicht. Ten eerste omdat het een ‘misbaksel’ van een goal was en ten tweede uit respect voor mijn ex-ploeggenoten. Het maakt mijn rekening niet, maar ik vind het wel jammer dat ze onderaan staan.” En de derde helft? “Aan de plaagstootjes was er geen ontkomen aan”, geeft Jonas toe. “Met heel wat ex-spelers bij beide ploegen komen we allemaal goed overeen. Eerst in de kantine en nadien in de Moose Winterbar hebben we samen een pint gedronken. Ja, het was al laat toen we allebei gelijktijdig naar huis gingen.”
Jammer dat ik geen rij hoger mocht spelen