Sprookje in Hobart
Elise Mertens verbaast wereld met haar eerste WTA-titel
Het jaar was nog maar twee weken oud of Elise Mertens sloeg de (tennis)wereld met verstomming. De Hamontse raasde in Hobart vanuit de kwalificaties richting eerste WTA-titel. ‘Elise in Wonderland’, titelden we toen. “Het was inderdaad een sprookje”, blikt ze elf maanden later terug. Acht winstmatchen op rij in Hobart. Zonder ook maar één set te verliezen. Met Niculescu als laatste slachtoffer in de finale (6-3, 6-1).
“Ik kon het maar moeilijk vatten toen ik die matchbal benutte”, herinnert Mertens zich nog. “Het besef kwam pas een dag later. Niet onlogisch. Ik was zonder al te grote verwachtingen naar Australië vertrokken. Ik had in 2016 maar een paar keer een hoofdtabel gehaald. De kwalificaties overleven, vond ik dan ook al heel goed. Maar het bleef maar duren. Het werd een sprookjesweek.”
Sneller dan verwacht
Mertens dook voor het eerst de top 100 binnen. ‘Ben ik die top 100 wel waard’, vroeg ze zich meteen af. Meer dan. Dat bewees de Hamontse de maanden erna: finaliste in Istanboel, nog drie halve finales, derde ronde op Roland Garros, België naar de Wereldgroep in de Fed Cup geleid en in één jaar tijd van 127 naar 36 op de wereldranglijst. “Of ik mezelf verbaasd heb? Ja en nee”, zegt Mertens. “Nee, omdat ik enorm ambitieus ben. Ja, omdat het allemaal veel sneller is gegaan dan ik verwacht had. Mijn doel voor 2017 was in de top 100 duiken. Dat doel was al na twee weken bereikt. Daarna ben ik doorgebroken in de subtop en heb ik enkele toppers geklopt. Ik hoop dat 2018 even goed of nog beter wordt.”
Goffin
Het nieuwe jaar zal ze opnieuw Down Under aanvatten. Eerst de Hopman Cup (het WK voor gemengde landenteams), waar ze samen met David Goffin de Belgische kleuren zal verdedigen. “Ik heb geen seconde getwijfeld toen ik die vraag kreeg. David is een voorbeeld, ik kan enorm veel van hem leren.”
Na de Hopman Cup trekt ze opnieuw naar Hobart. “Dat lag voor de hand, hé. Sinds die titel heb ik een speciale band met dat tornooi.”