“Steeds weer die vraag: HAD IK NIET MEER KUNNEN DOEN?”
Tegen eind deze week meer nieuws over doodsoorzaak elfjarige Timo
MAASEIK - De mama van de elfjarige Timo Kuppens uit Maaseik worstelt met een enorm schuldgevoel. Ze was er bij toen haar zoontje zondag plots het leven liet, maar ze kon hem niet helpen. “Steeds opnieuw vraag ik me af of ik niet meer had kunnen doen.” Pas tegen het einde van de week weet de familie wat de doodsoorzaak is. “Dan pas kunnen we dit alles een plaats geven in ons verwerkingsproces”, zegt mama Isabel Lietaer. Het had vorige week maandag gesneeuwd. De sfeer op de speelplaats was uitgelaten, natte voeten onvermijdelijk. Mama Isabel was dan ook niet verbaasd dat haar jongste zoon zich dinsdag niet zo lekker voelde. “Een lichte verhoging, te wijten aan het weer”, zegt Isabel. “Ik maakte me niet meteen zorgen en Timo ook niet. Ik ging zelfs niet naar de dokter. Woensdag bleef hij nog thuis, maar donderdag wilde Timo terug naar school. ‘Het is toetsenweek en ik wil die maken’, zei hij. ’s Avonds was het tennisles. Omdat hij nog niet honderd procent genezen was, stelde ik voor om een keertje te passen. Maar daar wilde hij niet van weten.”
Timo was altijd speels en opgewekt. Heel sportief ook. “Hij had zijn motorcross en karting, maar hij stampte ook graag tegen een bal. En dan was er zijn tennis natuurlijk.”
Vrijdag was een normale schooldag, en in het weekend hetzelfde ritueel: naar papa. “Renaud en ik gingen zeven jaar geleden uit elkaar. Maar een tijdje geleden be- sloten we om er opnieuw voor te gaan. We zagen onze kinderen openbloeien en het voelde echt weer goed.”
Frietjes met hamburgers
Dus sprong het gezin in de auto richting Vielsalm, waar papa woont. “In de auto hebben we nog gezongen en we zijn samen gezellig iets gaan eten. Frietjes met hamburgers, maar Timo had weinig trek. Hij zei dat hij wat buikpijn had. Omdat hij zich bij het slapengaan niet goed voelde, ben ik bij hem in bed gaan liggen. Hij moest overgeven, had last van diarree. We zijn na die nacht naar de dokter gegaan. Bronchitis en buikgriep was de diagnose. Zaterdag op het middaguur hadden we zijn medicatie. Eten wilde niet echt lukken. Zijn maagje was al leeg, maar hij gaf wel nog wat gal over. Hij nam zijn medicijnen en heeft de hele namiddag op de zetel gelegen. Rusten om uit te zieken.”
Hartmassage
Toen het bedtijd was, voelde Timo zich nog altijd niet lekker. “Dus sliep ik opnieuw bij hem. De nacht was zwaar en anders. ‘Ik krijg geen lucht, mama’, zei hij. Renaud en ik hadden al besloten om zondagmorgen opnieuw naar de dokter of de spoeddienst te gaan. Timo zou zich eerst nog douchen. Daar kikker je van op, maar hij kon niet meer op zijn benen staan. Ik zei hem nog om recht te staan. Dat hij niet zo moest doen. Maar zijn lippen en nagels werden blauw en hij zakte in elkaar. We hebben de ambulance gebeld en ik droeg hem naar de zetel. Op dat moment stopte hij met ademen.” Papa Renaud heeft twintig minu- ten zijn hart gemasseerd. Het bloed laten stromen en zijn lichaam warm gehouden tot de hulpdiensten arriveerden. Ook die probeerden ruim een half uur lang Timo nog terug te brengen, maar het kon niet meer baten. De verslagenheid was enorm, het verdriet immens. “Ik worstel met een groot schuldgevoel. Steeds opnieuw vraag ik me af of ik niet meer had kunnen doen”, zegt Isabel. “Mijn moederhart breekt.” De andere familieleden stelden voor om een autopsie te laten uitvoeren. “Maar dat wilden we eerst niet. Waarom zouden we zo’n mooi kind zoiets aandoen? Tot je begint na te denken. We willen heel graag het antwoord kennen zodat we het een plaats kunnen geven in ons verwerkingsproces. Ook om andere kinderen te helpen.”
Geen zwart
Pas tegen het einde van de week wordt het resultaat verwacht. “Heeft hij een infectie gehad? Was het iets aan zijn hart? We weten het niet.” In basisschool De Boomgaard in Maaseik staan ze paraat om in te grijpen wanneer het bijvoorbeeld meningitis blijkt te zijn. Maar voorlopig hoeft er geen alarm te worden geslagen. Intussen bereidt de familie de begrafenis voor. “Het zal een plezierige mis worden. We hebben de mensen gevraagd om geen zwart te dragen. We spelen ook hardrock. Daar hield hij van, dus het zal bij momenten stevig zijn.” De uitvaart vindt morgen plaats om 11 uur in de kerk van Vielsalm. Het gezin wordt overstelpt met reacties, waardoor ze uitwijken naar de grotere locatie dan eerst voorzien. “Een mis in het Nederlands en in het Frans. Daarna gaan we naar de kerk van Provedroux. We hebben toestemming gekregen om hem hier te begraven. Vanuit het raam thuis kunnen we dan onze zoon zien. Het is vlakbij de papa en hij zou het niet anders gewild hebben. Timo voelde zich in hart en nieren een Ardenner. Hij wilde later hier komen wonen, in wat voor hem een grote speeltuin was. Die wens vervullen we.”
We hebben de ambulance gebeld en ik droeg hem naar de zetel. Op dat moment stopte hij met ademen
Isabel LIETAER Mama van Timo