Geëmotioneerde PHILIPPE CLEMENT trok laatste keer naar Freethiel en leidt vandaag eerste training in Genk “Van iedereen afscheid genomen”
DE GENKSE WONDERJAREN VAN PHILIPPE CLEMENT
Vandaag om 10.30 uur leidt Philippe Clement zijn eerste (open) training bij KRC Genk, waar hij al tussen 1995 en 1998 zijn wonderjaren als voetballer beleefde. Promotie naar eerste klasse, gewonnen bekerfinale op de Heizel, Rode Duivel, transfer naar Coventry… niet slecht voor een stijve hark, met een beperkte (trap)techniek. De kracht van Philippe Clement stond op zijn sterke schouders: niet alleen ontpopte hij zich tot kopbalspecialist, vooral mentaal was de
Fille ijzersterk. “Een geboren winnaar”, loven Pierre Denier, Jacky Peeters en Marc Hendrikx, zijn (hulp)trainer en ploegmaats van toen.
Bescheiden maar vastberaden
Jacky Peeters: ”Ik herinner me nog de kennismaking. Er was veel te doen rond de transfersom (350.000 euro), die Enver Alisic over had om een jonge speler van derde naar tweede klasse te halen. Maar dat zorgde niet voor capsones. (Lacht) Je zou nooit kunnen denken hebben dat het een Antwerpenaar was.”
Pierre Denier: “Eerder een Limburger. Een beetje zwijgzaam, maar altijd bereid om de mouwen op te stropen. Philippe wist heel goed waar hij mee bezig was. Erg vastberaden, ook in zijn keuze om zijn studies af te maken.”
Marc Hendrikx: “Op dat vlak zaten we in hetzelfde schuitje, we wilden beiden iets in handen hebben voor het geval het niets zou worden met onze carrière. Ik schrik er niet van dat hij trainer is geworden, maar zag hem op dat moment eerder iets doen in het bedrijfsleven na zijn profloopbaan. Een slimme kop, ook veel gezond verstand en veel doorzettingsvermogen: voor mij was het een CEO in wording. Allesbehalve manager. Daarvoor was hij te principieel, recht als een liniaal.”
Toekomstig trainer
Denier: “Hij was ook wel een trainer in wording. Op de momenten dat Aimé Anthuenis aan het tactisch bord stond, was hij één van de spelers die het makkelijkst naar voren stapte om actief mee te denken. Philippe was veel bezig met zijn positie en die van anderen.” Peeters: “Hij durfde ook al snel anderen bijsturen. Net zoals Besnik Hasi, dan schrik je er niet van dat net die mannen het maken als trainer.”
Hendrikx: “Philippe had uitgesproken leiderscapaciteiten. Hij trok niet alleen de kar, maar was ook slim genoeg om te dulden dat andere spelers alleen maar op de kar zaten. Tegelijk kwam hij in actie tegen spelers, die aan de kar gingen hangen.”
Winnaar
Denier: “Misschien kan je Philippe nog het best omschrijven als een winnaar. Die drang zat altijd in hem en hij kon die ook overbrengen op zijn ploegmaats.” Peeters: “Daags voor een wedstrijd trainde Aimé Anthuenis altijd op scherpte. Partijtjes in de kleine ruimte, op grote doelen. Oorspronkelijk was dat een kopbalspel, waarin alleen met het hoofd gescoord kon worden. Dat heeft hij moeten afvoeren, omdat er te veel spelers… afgevoerd moesten worden. Philippe was zo onstuimig en wilde zo graag winnen dat er meer dan één gekloven wenkbrauw viel. Ik bleef in elk geval zo ver mogelijk uit zijn buurt.”
Hendrikx: “Hij was ook altijd bezig met het belang van het team. Ik herinner me dat hij een belangrijk doelpunt maakte met het hoofd. Meteen na de match was er bij de tv-mensen discussie of Branko Strupar de bal nog al dan niet voor de doellijn met zijn voet geraakt zou hebben. ‘Het was Branko’s doelpunt’, zei Clement voor de camera’s. Omdat hij wist dat het Strupar een boost zou geven de weken nadien. Dat typeerde hem, alleen het team telde.”
Buurman
Het is iemand die altijd stappen vooruit zal zetten, omdat hij perfect weet wat hij kan en wat hij niet kan
Marc HENDRIKX
Peeters: “We hebben beiden na de eerste bekerzege Genk verlaten voor een buitenlands avontuur. Philippe trok naar Coventry, ik naar Bielefeld. Maar het contact bleef hartelijk. Eerst nog bij de Rode Duivels, later werden we buren. Met dank aan Philippe: hij wist dat wij na mijn transfer op zoek waren naar een huis en tipte me een huurhuis op vijftig meter van zijn deur.”
Hendrikx: “Iedereen die met hem voetbalde, gunt hem ook alle succes in Genk. Het is iemand die altijd stappen vooruit zal zetten, omdat hij perfect weet wat hij kan en wat hij niet kan. Wat hij niet kon als speler? Hij had niet de wreeftrap van Ronald Koeman. En we deelden een totaal gebrek aan lenigheid. (Schatert) Laat het me zo stellen: ik zou mijn kinderen geen geodriehoek geven met de verhouding van de maximale spreidstand van Philippe. Want dan hebben ze eerder een meetlat in handen.”
Denier: “Naast het veld heb ik hem eigenlijk maar één keer kwaad gezien. Aimé Anthuenis stippelde tijdens de winterstages in Turkije altijd loodzware strandlopen uit. Maar die ene keer in Belek was het echt wel loodzwaar. De spelers moesten zelfs een stukje door het water. Omdat er een diepe put was, werd kinesist Carl Cardeynaels gevraagd om de spelers op dat punt te verwittigen. (Lacht) Bij Philippe was hij dat vergeten. Hij ging helemaal kopje-onder en moest doorweekt richting eindmeet.”