“Gevierd in mijn hotelkamer”
Francesco Patera Europees kampioen bij de lichtgewichten
De historische sportmomenten waren ontelbaar in 2017. Daarom brengen we u met plezier een eigenzinnig jaaroverzicht. We kruipen niet zelf in de pen, maar gaan te rade bij twaalf Limburgse topsporters. Zij blikken terug op hun eigen straffe toeren en becommentariëren ook drie speciale momenten uit andere sporten. Zaterdag 6 mei staat in het geheugen gegrift ten huize Patera aan de Verbindingslaan in Waterschei. Francesco snoepte die avond immers Edis Tatli de EBU-titel lichtgewichten af in eigen huis, het Finse Turku. “Toen ik in de maand maart van mijn manager het nieuws vernam dat Tatli mij had uitgekozen om zijn titel te verdedigen, was ik al zo blij als een kind”, lacht de 24-jarige Genkenaar. “Of ik geen eisen op tafel gelegd heb? Die mogelijkheid had ik gewoonweg niet. Hij legde de plaats en de datum op eigen houtje vast, zo simpel was dat. Als ik ‘neen’ had gezegd op zijn vraag, had hij gewoon iemand anders gekozen en moest ik wellicht lange tijd wachten vooraleer ik weer aan de beurt kwam. Het was gewoon een unieke kans die ik moest grijpen. Punt andere lijn.” Voor de praktische organisatie tekende de manager van Patera en zijn broer Biagio. “Toen ik nog op mijn hotelkamer verbleef, was ik erg zenuwachtig, maar eens ik de arena binnenkwam, viel dat van me af”, aldus Patera. “Daar mochten zich dan nog zo’n 2000 Finnen verzameld hebben in die ijshockeyhal, ik hoorde hen niet eens. Zo werkt dat altijd als ik boks. Eens ik die ring instap, hoor ik alleen de tips die ik krijg vanuit mijn hoek. Ik was zelfs zodanig gefocust op mijn kamp dat ik na afloop niet wist of ik gewonnen of verloren had. Nu ja, in het buitenland weet je nooit met de scheidsrechters, hé. Dat was trouwens de reden waarom Tatli dadelijk na afloop zijn armen al in de lucht stak. Het was waarschijnlijk ook de reden waarom hij mij na afloop niet eens feliciteerde. Mijn broer en ik hebben de titel trouwens onder ons tweetjes gevierd op onze hotelkamer. Neen, niet met champagne, maar met een hapje van een Burger King. (lacht) Jammer natuurlijk dat Tatli mij die titel een paar weken geleden weer afgepakt heeft. Maar ik heb als 24-jarige nog een mooie toekomst. Op de EBU-lijst blijf ik waarschijnlijk in de top vijf. Ik word nog wel eens uitgedaagd. Ondertussen doe ik het wat kalmer aan. Waarschijnlijk met een gewone kamp over acht ronden in het voorjaar in het Luikse Cheratte.”