Rust vinden in vrede

Het doet ons denken aan een grafsteen met de bekende spreuk: ‘Rust in vrede.’ Waarom wachten met elkaar rust te wensen in vrede pas ‘na’ de dood? Nu ik al meer dan 2 jaar priester ben voor bisdom Hasselt, merk ik meer en meer onvrede en onrust bij heel wat mensen. Mensen gaan gejaagd door het leven. Ze hollen van dag naar dag, van uur naar uur, van minuut naar minuut. Dit doen ze zonder echte rust te vinden voor zichzelf en tijd te vinden voor wat echt belangrijk is: vredevolle relaties met andere mensen. De muur die ons afhoudt van die vredige rust, is een constante druk op mensen die ook door heel wat factoren bepaald wordt.

De druk van het te weinig

Bepaalde mensen ervaren de druk van het ‘te weinig’. Hier gaat het meestal om een te weinig aan contact met andere mensen. Omdat men zo druk bevraagd wordt, heeft men minder en minder tijd om met elkaar te spreken, om naar elkaar te luisteren. Snel worden er berichtjes gestuurd van: ‘sorry’ of ‘alles goed?’ of ‘ik mis je’ of ‘sterkte’… zonder deze bijzondere woorden echt met elkaar door te spreken.

Verlies

Mensen die bijvoorbeeld een naaste verliezen krijgen heel wat te verwerken. Op de eerste plaats staat het verlies op zich, het verlies van gesprekken,

verlies van liefde, … daarnaast ook het verlies van bepaalde contacten omdat mensen het eenmaal moeilijk hebben om hen aan te spreken. Kunnen of durven we nog met elkaar spreken over emoties? Durven we rouwenden aan te spreken? Ook enkele maanden na het verlies? Ik denk alvast: ‘te weinig’. Naast het gekende rouwproces van een overledene, kunnen we ook rouwen om een verlies terwijl deze persoon nog leeft. Het verliezen van een vriend, een partner omwille van bijvoorbeeld een ruzie, een echtscheiding, brengt ook een rouwproces. En ook hier kost het moeite om weer die eerste stap te zetten naar verzoening, laat staan om het over onze lippen te krijgen: “sorry, het spijt me”. En ook om te zeggen ‘waarom’ dat het je spijt. Ook dit doen we, zo denk ik toch, ‘te weinig’.

De druk van het te veel

Als je mensen zou vragen, wat heb je tekort, dan zeggen ze vaak: ‘tijd’. En dit tekort aan tijd, is omdat er een teveel aan invulling is natuurlijk. Als je al naar de jongeren van vandaag kijkt, hebben de meesten minstens 2 hobby’s. Dat is natuurlijk niet slecht. Maar het maakt van hen ook jongeren die zich haast niet kunnen vervelen of niet kunnen tot echte rust komen. Schoolwerk, voetbal, muziek, Chiro, op stap gaan en natuurlijk gamen en op het tablet swipen of ‘wrijven’ zoals oma het noemt. Dit lijkt normaal, maar daar kan in heel wat gevallen ook nog bijkomen dat ze minstens 2 bedden