HET WONDERJAAR VAN ZUHAL DEMIR
Staatssecretaris in februari, en voor het eerst mama geworden in december. 2017 was een “magisch” jaar voor Zuhal Demir (N-VA), die op 8 december dochtertje Rozanne op de wereld zette. “Een wolk van een kind”, vertelt de kersverse moeder, voor wie de poli
“3,4 kilo en de prachtigste blauwe ogen ooit.” Met die boodschap liet Zuhal Demir (37) vrijdag 8 december heel Vlaanderen weten dat dochtertje Rozanne was geboren. “Drie weken later is het nog altijd de mooiste baby ter wereld”, glundert de Genkse politica wanneer we haar en haar spruit thuis opzoeken. De staatssecretaris voor Gelijke Kansen en Armoede heeft een paar héél korte nachten achter de rug, maar straalt. “De kracht van het moederschap, zeker? Ik leef op een wolk, omringd door heel veel liefde. Of klink ik nu te melig
(lacht)?” Demirs bevalling was nochtans geen lachertje. “Rozanne heeft langer op zich laten wachten dan gepland. Mijn weeën zijn donderdagavond 7 december ingeleid, maar ze is pas tien uur later geboren. Een zware beproeving voor iemand zonder geduld. Uiteindelijk hebben ze mij in het ziekenhuis op een soort zitbal gezet om de pijn te verlichten. Zonder succes, overigens. Ik heb afgezien. Maar zodra ik Rozanne in mijn armen had, was die zware bevalling meteen vergeten. Die eerste seconden met mijn dochtertje dicht tegen mij aan waren magisch. Pure liefde. Onbeschrijfelijk hoe het moederschap een mens verandert. Zolang je geen kinderen hebt, kan je je niet voorstellen dat je zó intens van een persoontje kan houden.”
Rozanne is nu drie weken oud. Hoe zijn de eerste dagen als kersverse mama verlopen?
“Je eerste kind blijft een grote stap in het onbekende. Geen enkel boek bereidt je voor op wat er staat te gebeuren. Als onervaren mama zit je met honderd en één vragen. Doe ik het wel goed? Waarom weent mijn baby? Een pasgeborene is ook zo ontzettend kwetsbaar. Ik had de eerste keer zelfs bang om Rozannes rompertje aan te doen, uit angst dat ik te hard aan haar armpjes of beentjes zou trekken. Gelukkig kon ik na de bevalling terecht bij de schatten van de afdeling materniteit van het ZOL. Die mensen hebben mij geweldig geholpen, al schaamde ik mij op het einde wel als ik wéér maar eens een vroedvrouw moest oproepen als ik met een vraag zat
(lacht).” “Je leert uiteraard al doende, maar toen ik na vier dagen het ziekenhuis mocht verlaten, was dat toch met een klein hartje. Ik had gerust wat langer willen blijven. Thuis kon ik gelukkig op de expertise van mijn mama en twee zussen rekenen. Drie ervaringsdeskundigen die vlakbij wonen. Het grote voordeel van terug naar je thuisgemeente te verhuizen. Ik merk trouwens dat een kind de familiebanden enorm aanhaalt. Plots zie ik mijn broers en zussen weer dagelijks. Heel leuk. Ik heb ook een hoop babyspullen van mijn zus geërfd. We hebben zelfs een Whatsappgroepje in het leven geroepen waar ze mij met raad en daad bijstaan. En uiteraard is mijn vriend er om te helpen, al blijft die liever uit de schijnwerpers. Maar hij is een fantastische papa.”
Slaapt Rozanne goed?
“De eerste twee weken waren ontzettend vermoeiend. Rozanne sliep toen maximum een paar uur aan een stuk. Intussen lijkt er voorzichtig een soort slaappatroon in te sluipen. Rond iets na middernacht geef ik een laatste flesje, waarna mijn vriend en ik samen met haar gaan slapen. Ze ligt bij ons in bed, tussen de papa en mama. We hebben even met een aanschuifbedje geëxperimenteerd, maar daar moest ze niets van weten. Ze verkiest het gezellige, grote bed en heeft nu al twee nachten op rij van één tot zes doorgeslapen. Een eerste overwinninkje. Hopelijk gaat het de komende weken verder de goede kant op. Als Rozanne honger heeft, zet ze het trouwens niet meteen op een krijsen. Ze maakt eerst stille, smakkende geluidjes. Als ik dat hoor, weet ik dat het tijd is voor haar flesje.”
Geeft u nog borstvoeding?
“Ik heb het twee weken geprobeerd, maar omdat ik onvoldoende melk aanmaakte, had Rozanne nooit genoeg gegeten als ze aan mijn borst lag. Daarom zijn we snel op flessenvoeding overgeschakeld. Handig, want zo kan ook de papa ’s nachts opstaan. Ze is intussen flink bijgekomen en heeft mooie, bolle kaakjes. Rond en gezond.”
Was u blij toen u wist dat het een meisje zou worden?
“Belangrijkste is uiteraard een gezond kind, maar een meisje is voor een mama natuurlijk extra speciaal. Kleertjes kopen voor een dochter is net iets leuker dan voor een jongen. Als het aan mij lag, stak ik Rozanne van kop tot teen in het roze, maar mijn vriend wil niet dat ik er een prinsesje van maak. Misschien goed, want ik zou ongetwijfeld overdrijven.”
Wie heeft de naam gekozen?
“Ik wou een naam die zowel in het Vlaams als in het Koerdisch bestond. Mijn eerste keuze was Roos en mijn vriend hoorde graag Zana. We hebben uiteindelijk samen voor Rozanne gekozen. In het Koerdisch wordt dat Rozan. Zowel de Vlaamse als de Turks-Koerdische kant van de familie vinden het prachtig klinken.”
Kan u het werk goed loslaten, of hangt u dagelijks aan de lijn met uw kabinet?
“Dat loslaten lukt prima. Met dank aan Rozanne, die elke seconde van de dag mijn aandacht nodig heeft. Mijn hele leven draait nu rond mijn dochtertje, waardoor ik zelfs nog niet de kans heb gehad om de politiek te missen. Ik ben in de eerste plaats mama, en dan pas staatssecretaris. Niet andersom. Ik doe mijn job ontzettend graag , maar vlak na een bevalling moet je er zijn voor je zoon of dochter. Als staatssecretaris voor Gelijke Kansen heb ik op dat vlak zelfs een voorbeeldfunctie. Moeders mogen hun kinderwens niet opzijzetten voor hun carrière. Daarom vond ik het ook zo belangrijk om de volle drie maanden moederschapsverlof te nemen. Ik wil tonen dat je daar in elke job recht op hebt. Bovendien gaat het leven in de Wetstraat ook zonder mij door. Collega Jan Jambon heeft mijn dossiers tijdelijk overgenomen, en die doet dat prima. Vanaf januari ben ik wel van plan af en toe telefonisch met mijn kabinet te overleggen.”
Volgt u het nieuws nog?
“Ik zou wel willen, maar vind er amper de tijd voor. Ik slaag er tegenwoordig zelfs niet meer in om de kranten te doorbladeren. Rozanne slorpt al mijn tijd op. Omdat jullie vanochtend langskwamen heb ik een extra inspanning gedaan, maar normaal gezien loop ik tot na de middag in mijn pyjama rond. Eten, Rozanne klaarmaken voor bed, pampertje verversen, haar in bad zetten, knuffelen… de dag vliegt voorbij met een baby in huis. Zelfs een simpel bezoekje aan de supermarkt is een hele onderneming geworden. Mijn mooie handtassen heb ik noodgedwongen ingeruild voor een grote luiertas.”
Heeft het moederschap u veranderd?
“Uiteraard, maar dat zal voor elke ouder wel het geval zijn. Vroeger draaide mijn leven vooral rond mijn job. Dat is met de komst van Rozanne verleden tijd. Een kind helpt ook om bepaalde zaken in perspectief te zetten. Er zijn ergere dingen dan de waan van de dag waar we soms in meegaan. Alles wordt relatief eens je een kind op de wereld hebt gezet. Zelfs de politiek. Dat inzicht werkt verrijkend, en kan ongetwijfeld helpen om op professioneel vlak sneller tot oplossingen te komen. ”
Weet u al wanneer u terug aan de slag gaat?
“Normaal gezien op 1 maart, maar daar wil ik nog niet te veel aan denken. Rozannes plekje in de crèche is uiteraard al gereserveerd, maar ik weet nu al dat ik het die eerste dag verschrikkelijk moeilijk ga hebben om haar achter te laten. Maar het zal wel loslopen. Ik ben per slot van rekening niet de eerste werkende mama in Vlaanderen.”
“Wat mij wel stoort, is dat ik om de haverklap de vraag krijg hoe ik het moederschap met een politieke carrière denk te combineren. Eigenlijk is dat puur seksisme. Ik moet mij als vrouw met een hoge functie blijkbaar verantwoorden voor mijn keuze, terwijl niemand die vraag aan premier Charles Michel stelde toen hij vorig jaar voor de tweede keer vader werd. Uiteraard ga ik mijn werkuren anders moeten indelen nu Rozanne er is, want ik wil geen afwezige mama zijn. Maar waarom krijgen alleen vrouwen zoveel vragen over de combinatie werk-gezin? Dat toont aan dat er nog heel traditioneel over opvoeding wordt nagedacht.”
Belgische moeders krijgen hun eerste kind gemiddeld op 28,7 jaar. U bent er nu 37. Is die leeftijd een voor- of nadeel?
“Ik voel mij in ieder geval geen oude mama, als dat uw vraag is
(lacht). Ik denk dat elke leeftijd zijn voor- en nadelen heeft. Ik ben nu een pak rustiger dan tien jaar geleden en vind 37 jaar een prima leeftijd om voor het eerst mama te worden. Energie heb ik in ieder geval nog voldoende.”
Denken jullie al aan een broertje of zusje voor Rozanne?
“Daar is het nog véél te vroeg voor. Rozanne is nog maar drie weken oud, laat mij eerst nog maar even van het moederschap genieten. En daarna mijn zwangerschapskilo’s kwijtraken. Bovendien heeft Rozanne al drie broers: de kinderen van mijn vriend uit een eerdere relatie. Zij zorgen uitstekend voor hun kleine zusje. Een van hen is zelfs peter.”
KERSVERSE MAMA ZUHAL DEMIR
DOLGELUKKIG MET DOCHTERTJE ROZANNE Ik heb zelfs nog geen tijd gehad om de politiek te missen. Rozanne slorpt elke vrije minuut op Natuurlijk neem ik drie maanden moederschapsverlof. Ik wil geen afwezige mama zijn